Het Schouwburgplein. Bij het geven van stadstours aan middelbare scholieren leg ik altijd uit dat dit plein een controversiële plek is. Bejubeld door architectuurliefhebbers. Het project waarmee landschapsarchitect Adriaan Geuze naam maakte, is een ode aan Rotterdam en de Rotterdammers. Met zijn talloze verwijzingen naar de haven en interessante keuzes in materiaalgebruik. Vanwege de verhoging en de lichtmasten een heus podium waarop de bewoners van de stad in de schijnwerpers worden gezet.
Juist die Rotterdammers hebben vaak de heftigste kritiek op dit plein. Het is kil, ongezellig en er gebeurt nooit iets. Als het nat is veranderen de houten vlonders en de stalen platen in een levensgevaarlijke glijbaan. Om over situaties met sneeuw en ijs maar niet te spreken. Zelf stak ik eens het plein over tijdens het IFFR, glibberend over de ijzel van de Doelen naar de Schouwburg. Achter mij hoorde ik een man een sterk verhaal vertellen aan zijn gezelschap. Hij had het jaar daarvoor zijn vinger gebroken op deze vervloekte plek. Ik bedoel maar.
