Afgelopen vrijdag lanceerde Vers Beton de nieuwe website in De Unie. We hebben van de gelegenheid gebruikgemaakt om ons te presenteren aan het publiek en er een goed feestje van te maken. Lees hieronder de tekst die redacteur Chris van der Meulen op deze avond uitsprak.
Vanavond werd Rotterdam zomaar weer bejubeld en verguisd. Er is ook veel om je kwaad over te maken, en er is veel om vrolijk van te worden. Maar wat je per saldo ook van Rotterdam vindt, Rotterdam is een voorhoedestad. Als iets goed of fout gaat in Nederland, gebeurt het hier eerst. Kijk naar de Fortuynrevolte, het controversiële beleid dat de stad ontwikkelt en ten uitvoering brengt, of naar de manier waarop de publieke ruimte wordt ingericht. Voor onderzoekende mensen is Rotterdam een goudmijn. Als er één stad een proeftuin is voor maatschappelijke trends, dan is het Rotterdam.
De cijfers alleen al vind ik indrukwekkend. Zo willen naar verluid 75 duizend mensen op Zuid het liefst per direct verhuizen. En wat te denken van de anderhalf jaar dat Rotterdammers gemiddeld korter te leven hebben dan andere Nederlanders? In Feijenoord alleen wonen al 20 duizend mensen onder de armoedegrens. De commissie Deetman-Mans had het over “on-Nederlandse problemen”. Omineus. Rotterdam hikt al een tijdje tegen een artikel 12 status aan, wat de gemeente onder curatele zou brengen. En dat allemaal in een land dat premier Rutte afgelopen zondag betitelde als een van de drie rijkste landen in de wereld.
Hoe is het mogelijk dat je niet nieuwsgierig wordt van wat er in Rotterdam gebeurt? Hoe kan het ook dat de NRC dacht dat het haar taak beter kan vervullen vanuit Amsterdam dan vanuit voorhoedestad Rotterdam? Het maakt immers uit vanaf waar je verslag doet van de stand van het land. Het Algemeen Dagblad voldoet misschien voor nieuwtjes en weetjes, maar een plek voor reflectie biedt het allerminst.
Het voorgenomen vertrek van het NRC maakte dat we vaart wilden zetten in de oprichting van Vers Beton. In Rotterdam, waar onder het debiliserende adagium “geen woorden maar daden” zo vaak uit de heup geschoten wordt, is er aan reflectie geen overdaad. Vergis je niet: Vers Beton gaat niet alleen over Rotterdam. In dit tijdschrift nemen we ons voor niet alleen naar binnen te kijken. Vers Beton is geen ‘ode aan Rotterdam’, of aan de vermeende ‘arbeidsethiek van de Rotterdammer’. In Vers Beton proberen we te schrijven over de wereld vanuit een Rotterdams perspectief. Wellicht zullen er niet veel artikelen verschijnen over bijvoorbeeld ‘curieuze democratische ontwikkelingen in het vijfmerengebied’, maar de ambitie reikt verder dan het klagen over de leus “niet lullen, maar poetsen” of de teloorgang van de popscene in Rotterdam.
Voor Vers Beton ligt er nu de opdracht veel en goede artikelen te publiceren. Aan stof geen gebrek. Vers Beton kan zichzelf feliciteren dat het op allerlei terreinen de primeur zal krijgen door te opereren vanuit deze voorhoedestad.
Mans en Deetman had het over on-Nederlandse problemen. Dat is echter maar tijdelijk, heren. Rotterdam als voorhoedestad heeft alles gewoon eerst. Over een tijdje, als alles in Rotterdam is uitgeprobeerd, kan de rest van het land er ook van genieten en is het allemaal weer heel Nederlands. Kijk er maar naar uit dat iedere stad, van Deventer tot Elst en van Uddel tot Amsterdam, uiteindelijk te maken krijgt met datgeen wat Rotterdam ondervonden heeft en soms al achter zich heeft gelaten. Publieke schandpalen in de vorm van beeldschermen in winkelcentra, karanariegele amfibische touringcars die over de rivieren varen, stadswachten op Segways, droogleggingen tijdens voetbalwedstrijden, groetzones en straatagenda’s.
Iedere stad zal schoon heel en veilig willen worden. In iedere stad wordt er kapsalon geserveerd, en na de kapsalon volgt de Bara Donner.
“C’est le beton qui fait la musique.”
Deze tekst is op 20 januari in aangepaste vorm in De Unie uitgesproken tijdens ons lanceringsfeest. De overige teksten van onze gasten zullen deze week op Vers Beton verschijnen.
Al 4 reacties — discussieer mee!
Beetje goedkoop om de lijfspreuk “cest le beton….”van kijlstra beton te misbuiken! Die staat al 20 jaar op hun auto’s!
Beste smaakmaker,
Jammer dat je vindt dat de slogan hier is misbruikt. Ik zie het eerder als een ode aan een geniale lijfspreuk. Maar misschien was het beter geweest om de credits erbij te plaatsen, dankzij jouw opmerkzaamheid is dat bij deze gedaan.
Met vriendelijke groet, Eeva
De vondst van Kijkstra Beton is een mooie, daar gaat het ook om de compositie in beton.
Ik ben opgegroeid met ooit het gezegde: “C’est le ton qui fait la chanson”.
Gezien de rijm en het feit dat het om de woorden gaat, de manier waarop men zich uitdrukt, vind ik die oorsrong waarschijnlijker. Waarom daar ooit ‘musique’ van is gemaakt weet ik niet.
Het gaat niet om gitaren, viool, trommels of jachthoorn, maar om de tekst.
Dus: maak er dan “C’est le beton qui fait la chanson” van. Ook meer toepasselijk voor deze site denk ik.
Het is best leuk om af en toe eens uit te gaan buiten mijn eigen stad. Maar stappen zonder de afsluitende Barra Donner doet me toch altijd terug verlangen naar Rotterdam, de bakermat van de Barra Donner.