Jan Markerink, voorzitter van de deelgemeente Overschie en ooit de nieuwe belofte van de Rotterdamse Partij van de Arbeid, verlaat de politiek. Op de website wekunnenzoveelbeter.nl verzamelde hij alternatieve bezuinigingsvoorstellen voor de stad, maar die vingen bot. Hij spuwt nu zijn gal uit over de PvdA, die volgens hem een visie op de stad ontbeert, in de Volkskrant en op Radio 1:
Is zijn desillusie nu typerend voor de PvdA afdeling in Rotterdam of speelt dit overal? Of was de beste man toch niet voor de politiek voorbestemd?
Al één reactie — discussieer mee!
De kritiek klonk spannend, totdat ik een beetje begon te snuffelen naar de inhoud. Het waren jammerlijk alle jaren 90 mantra’s in een niet zo nieuw jasje, loze kreten aan elkaar geregen zoals: “flexibele overheid”, vergelijkingen met het bedrijfsleven, efficiency, complexe processen, enz. Misschien zou het eens raadzaam zijn voor sociaal democraten om inspiratie te putten uit hetgeen de sociaal democratie heeft betekend voor Nederland en daar kracht uit te putten. Misschien kan het laatste boek van Tony Judt nog daarbij helpen, al kan hij het verlossend antwoord voor de toekomst ook niet geven.
Nog een kleine sneer: het is ironisch dat de man van de bedrijfsmatige overheidsaanpak terugkeert naar een bedrijfstak die ruimhartig wordt gesubsidieerd (lees op de been gehouden) door dezelfde overheid.