Hij woont op de Kop van Zuid, heeft een partner en werkt als zelfstandig consultant. Veel meer laat Ronald Schneider, sinds eind januari 2012 fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam, niet over zichzelf los. “Het liefst praat ik over politiek. Praten over mezelf vind ik niet zo interessant.” Wat hij wél interessant vindt, is problemen benoemen. “Die problemen zitten in een soort brandkast waar mensen met een grote boog omheen lopen, en waarvan ze zeggen dat je de deur vooral niet moet openen. Ik wil dan juist kijken wat erachter zit.”
Er is ontegenzeggelijk een contrast tussen Ronald Schneider, sinds januari 2012 de fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam, en zijn voorganger Marco Pastors. Schneider werd pas in 2006 actief voor Leefbaar Rotterdam en kent Pim Fortuyn alleen uit de media, terwijl Pastors aan de wortels van de partij stond én een goede vriend van de oprichter daarvan was. Toch beschouwt Schneider zich, in de fractiekamer van zijn partij in het stadhuis, als de geschikte man voor de functie. “Als je een goede captain bent van een team, dan zorg je ervoor dat de individuele spelers boven zichzelf uit kunnen stijgen en dat het team goed kan opereren. Daar liggen mijn kwaliteiten, en dat vind ik leuk om te doen.”
Dat is vrij algemeen. Wat maakt jou tot een goed fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam?
“Ik durf echt problemen te benoemen, en praat niet met meel in de mond. Gewoon aangeven: dáár gaat het om.”
Kun je twee problemen benoemen die juist Leefbaar Rotterdam aan de kaak stelt?
“Het integratievraagstuk en burenoverlast. Problemen benoemen we ongeacht kleur en geloof. Wel nemen we die gegevens mee. Als je naar de statistieken kijkt, dan zie je dat Marokkanen en Antillianen oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit. Een aantal jaar geleden mocht je dat niet zeggen. Toen had dat er helemaal niets mee te maken, zo wilde men ons doen geloven.”
Maar dat durft iedereen tegenwoordig toch te zeggen?
“Daarom is het belangrijk geweest dat er een partij als Leefbaar Rotterdam bestaat. Ik beschouw ons als voortrekkers bij het aanjagen van maatschappelijke discussies. Toen wij begonnen met de Rotterdamwet (de wet die het mogelijk maakt dat voor bepaalde achterstandsgebieden in de grote steden andere regels gelden voor het vestigings- en investeringsklimaat dan in andere wijken – red.) heette dat discriminatie, en nu is het een geaccepteerd instrument. Sterker nog: Karakus (wethouder wonen, ruimtelijke ordening en vastgoed – red.) verdedigt nu zelf deze wet. Dat was vijf jaar geleden volslagen ondenkbaar. Wat mij daarbij altijd opvalt, is dat de eerste die een probleem agendeert een heleboel mensen over zich heen krijgt. Dan, na een aantal jaar, kan het allemaal weer wél. De maatschappij heeft altijd mensen en partijen nodig die problemen agenderen waarvan grote groepen zeggen dat je daar niet over hoort te praten omdat het stigmatiserend werkt. Die problemen zitten in een soort brandkast waar mensen met een grote boog omheen lopen, en waarvan ze zeggen dat je de deur vooral niet moet openen. Ik wil dan juist kijken wat erachter zit.”
Is dat niet heel ondankbaar, dat je altijd maar voor de troepen uitloopt?
“Ja, dat is bij tijd en wijle erg ondankbaar. Maar ik ben niet de persoon om te gaan zitten mokken.”
Maar je wilt wel beloning voor je werk. Je wilt stemmen. Je wilt de grootste worden.
“Wat je uiteindelijk wilt, is dat Rotterdam zich ontwikkelt op de manier die jij wilt. Als daarvoor nodig is dat je de grootste partij bent, dan is dat prima. Maar als je niet de grootste partij bent, maar wel de meeste invloed hebt, dan is dat ook goed.”
En, ben je op dit moment blij en gelukkig hoe Rotterdam zich ontwikkelt?
“Nou, eh…”
Laat ik het anders vragen. Kun je één positieve actie van de gemeente noemen?
“Wat heel mooi is, is dat sinds kort Marco Florijn (wethouder werk, inkomen en zorg – red) veel meer druk uitoefent op mensen in de bijstand om te gaan werken, bijvoorbeeld in het Westland. Dat is een heel goede ontwikkeling. Tegelijkertijd is dat de ironie van slechte tijden. Pas als het schip richting de wal gaat, komen we erachter dat deze écht in zicht komt. Tot die tijd denk je dat het wel goed komt, waardoor het van kwaad tot erger gaat. Zo wordt Florijn door de omstandigheden gedwongen om dit te doen. Dat vind ik heel positief, maar het is belachelijk dat het zo lang heeft moeten duren. Maar ja, als hij dit vijf jaar geleden had gezegd, dan was hij in zijn eigen partij neergesabeld en betiteld als asociaal. Nu kan het ineens allemaal. Wat is er dan veranderd?
Jullie inbreng?
“We hebben inderdaad een steentje bijgedragen. Zoals gezegd: waar het uiteindelijk om gaat, is dat het beleid waar wij voor staan wordt uitgevoerd. Op dit vlak kunnen we gelukkig zijn. Datzelfde geldt voor de Rotterdamwet. Wij hebben daar in het begin een fikse slag in gemaakt. Nu die wet door anderen wordt opgepakt, is dat prima.”
(tekst gaat verder onder de foto)
Al 7 reacties — discussieer mee!
Interessant stuk over een persoon die ik hiervoor helemaal niet kende. Graag zie ik meer artikelen verschijnen. Hopelijk lukt het jullie om min. 1 keer per dag ‘iets’ te publiceren.
Ha, bedankt! Zijn er specifieke mensen of onderwerpen die je voorbij zou willen zien komen?
Ik denk dat de meesten deze partij associeren met een rechts populisme. Met het vertrek van mensen als Pastors en Sörensen is er misschien ruimte voor een heroriëntatie. Mogelijk is er een spagaat tussen de vaste achterban die juist de authenticiteit van de partij ziet in de inmiddels klassieke leefbaar vraagstukken en het besef dat er electoraal geen groei in zit als ze vasthouden aan hun inmiddels vertrouwde retoriek (inclusief uitspattingen zoals “en de kogel is door de moskee” bij de benoeming van de burgemeester). De steeds terugkerende suggesties dat de PVV mee zou doen in Rotterdam doet aan dit dilemma niet af, maar verhogen mogelijk wel de druk.
Inderdaad, Miki. Ik vond het daarom ook zo interessant om een keer met Ronald te praten en een genuanceerder beeld van LR neer te zetten. Ik denk dat juist LR met een minder felle retoriek bij de volgende verkiezingen groter dan de PvdA kan worden (dus dat het een reëel alternatief is, en geen partij waar alleen boze blanke mensen op stemmen), mits de PVV dan niet meedoet. Veel van de traditionele LR-achterban gaat dan vermoedelijk naar Wilders en consorten.
Mensen die ik eigenlijk niet ken doordat ze niet dikwijls in de media verschijnen, maar wel deze stad kleur geven: o.a.
David Crouwel (nieuwe eigenaar Dizzy), Aziz Yagoub (Perron / Toffler) Coen van Oostrom (OVG) enz.
Thema onderwerp over gebiedsontwikkeling Nieuwe Binnenweg (Europese subsidie) of Meent en uitwerking op dwarsstraten e.o….
Goed nieuws: Aziz staat ingepland!
Het probleem ligt veel dieper dan Schneider schetst over bijstandsgerechtigden. Het lijkt me een goed idee de verantwoordelijken die hebben gefaald inzake bijv. Pact op Zuid en Jongerenjaar niet wederom door te laten schuiven naar het volgende welig betaalde baantje, maar laat die het werk in het Westland – als dat er al is – maar eens opknappen. Indachtig de Chinese culturele revolutie, maar dan niet zonder aanziens des persoons, maar geval per geval beoordeeld.
Op de wijze waarop de maatschappij nu is georganiseerd, is er min of meer sprake van een blijvende tweedeling, nepotisme en criminalisering light van uitkeringsgerechtigden.