Eeva is weliswaar blij met de nieuwe veiligheidsindex, maar maakt zich zorgen om de gezelligheidsindex van Rotterdam. Is het tijd dat Rotterdam de voorhoede vormt van een nieuwe politiek die risico’s durft aan te gaan?
Een kleine maand geleden werd de nieuwe veiligheidsindex van Rotterdam gepresenteerd. Het gaat goed: de stad is weer wat veiliger geworden en scoort nu gemiddeld een 7.5 op een schaal van 10, een dikke voldoende dus. Dat is een enorme prestatie voor een stad die tien jaar geleden nog een magere 5,5 scoorde. Dat verkoopt goed aan de buitenwacht, maar hoe worden de veiligheidsmaatregelen door de bevolking zelf ervaren? Allerlei maatregelen hebben de stad weliswaar veiliger gemaakt, maar is de stad daar ook aantrekkelijker op geworden? Hoe staat het met de “gezelligheidsindex” van Rotterdam?
Laat ik beginnen met een kleine anekdote. Zoals we allemaal nog weten won het Nederlands elftal in 2010 de halve finale van het WK voetbal. Net als veel andere mensen in Rotterdam centrum had ik de behoefte om dit samen te vieren, ik verzamelde me bij de Hofpleinfontein samen met jong en oud, ouders en kinderen. Wie schetste mijn verbazing? Op elke hoek van het Hofplein stond een ME busje op de wacht. Na verloop van tijd vroegen ze de feestvierders om de fontein en het plein te verlaten. Gezellig, jongens.
Het beeld van de ME-busjes die daar volledig nutteloos de sfeer stonden te verpesten, staat voor mij symbool voor de situatie in Rotterdam op dagen dat er eigenlijk gefeest moet worden. Ook dit jaar heeft de gemeente laten weten geen grote schermen in de stad te willen tijdens het EK voetbal. Koninginnedag is al jaren geen pretje in deze stad omdat alle terrassen en evenementen afgezet zijn door ongezellige hekken. Twee jaar geleden is de Dance Parade zelfs vertrokken omdat ze de nieuwe strenge maatregelen niet meer konden betalen. Natuurlijk, het is een paar keer goed misgegaan, in 2009 op het bevrijdingsfestival en tijdens Sunset Grooves in Hoek van Holland. Laten we leren van de gemaakte fouten en ervoor waken dat deze trauma’s de stad voorgoed blijven gijzelen tijdens evenementen.
De veiligheidshysterie beperkt zich in deze stad niet alleen tot evenementen, ook op gewone dagen is het merkbaar. Ik heb al meegemaakt dat enkele politiemannen boetes kwamen uitdelen omdat een camera had geregistreerd dat er op de stoep een biertje werd gedronken tijdens een zonnige vrijdagnamiddag. Er was verder geen sprake van overlast of openbaar dronkenschap. In heel Rotterdam centrum geldt namelijk een algeheel alcoholverbod én er hangen overal camera’s.
In september 2011 werd pijnlijk duidelijk dat de politie Rijnmond totaal geen weet heeft welk unheimisch gevoel dit soort acties oplevert, toen ze de campagne 10.000 eyes in Rotterdam West begonnen. Niet alleen het feit dat de politie hier graffiti en stickers als campagnemiddel inzette leverde ergernissen op, maar ook dat het zo direct refereerde aan big brother is watching you. Hoe flink kun je de plank misslaan met een publiekscampagne? De nep-stickers van de stadswachten die eerder door Vers Beton zijn gesignaleerd, verbeeldden in feite dezelfde ergernis.
Recentelijk is bekend geworden dat de politie ook preventieve fouilleeracties houdt in cafés. Het café wordt afgesloten, alle bezoekers worden naar buiten gehaald, gefouilleerd en onderzocht. Dit gebeurt zonder verdenking, maar als zogenaamde a-selecte controle. Café Gommers in Delfshaven overkwam dit in februari en heeft hier een niet mis te verstane brief (PDF) over geschreven aan de burgemeester. Het is jammer om te constateren dat dit soort acties pas bekendheid krijgt als het “artsen, architecten en professoren” betreft. Maar zo werkt het nu eenmaal en laten we goed naar deze signalen luisteren. Ik heb zo het vermoeden dat ook het samenscholingsverbod dat in heel Rotterdam van kracht is voor meer van twee personen, nog weinig aandacht heeft gekregen omdat ook dit voornamelijk de minder mondige burgers van de stad treft. Het is wachten op de dag dat een architect, een arts en een professor door de politie een boete krijgen voor samenscholen.
We lijken in Rotterdam in een neerwaartse veiligheidsspiraal terecht te komen. We spreken niet meer van enkele incidenten, dit structurele beleid wekt langzamerhand zoveel ergernissen op dat ik me afvraag wanneer de maat vol is. Ik wil namelijk niet in een politiestaat leven. Ik wil op een zonnige dag in een park een alcoholisch drankje kunnen drinken. Ik wil naar een café gaan zonder kans in een razzia terecht te komen. Ik wil niet wennen aan het idee dat ME en voetbal altijd samen gaan. Ik wil graag feestvieren zonder hekken en fouilleeracties. Nu we na tien jaar kunnen concluderen dat het veiliger is geworden, is het mijn hoop dat we de teugels kunnen laten vieren en we ons weer kunnen permitteren om na te denken over de bijeffecten van al het veiligheidsbeleid in de stad. Het zou een idee zijn om in het onderzoek voor de veiligheidsindex een vraag op te nemen over hoe burgers de maatregelen ervaren.
Het was destijds heel stoer om al deze maatregelen door te voeren. Kijk eens, we werken eraan, zero tolerance, hupsakee! Maar was het ook geen gemakzucht? Want laten we eerlijk zijn, je hebt geen algeheel alcoholverbod nodig om overlastgevers op te pakken. Openbaar dronkenschap was altijd al strafbaar. Het alcoholverbod zorgt er daarom voor dat agenten alleen nog maar minder hoeven na te denken over wie ze op de bon slingeren op grond van welke reden. Gemakzucht speelt ook bij preventief fouilleren, dat officieel a-select dient te zijn en daarom zonder verdenking van een strafbaar feit kan plaatsvinden, maar in de praktijk vaak anders uitpakt. De nationale, Amsterdamse én Rotterdamse ombudsmannen hebben in een gezamenlijk rapport (PDF) aangegeven dat er behoefte is aan een toets. Zo kan vooraf worden bepaald op welke grond preventief fouilleren wordt ingezet. D66, Groenlinks en SP maken zich hier nu hard voor in de gemeenteraad, zonder veel effect.
Het terugvoeren van dit soort maatregelen blijkt namelijk een stuk lastiger, dat werd vorige week weer bewezen. Op vraag van Groenlinks en D66 heeft het college de 37 alcoholvrije zones onderzocht en het beleid op openbaar alcohol gebruik geëvalueerd. Besloten is om het aantal volledig alcoholvrije zones terug te draaien naar 27 (PDF kaart). Het is wellicht een klein lichtpuntje, toch blijft het alcoholverbod een doorn in mijn oog. Ik pleit ervoor om openbaar alcohol gebruik overal weer te legaliseren. Kennelijk heeft niemand het lef om met dezelfde stoere praat waarmee ze die regels destijds hebben ingevoerd, ze ook weer in te trekken. Het is duidelijk dat in het politiek en bestuur enkel risico’s kunnen vermijden. Ondertussen zitten de burgers met de gebakken peren, eh, wetten.
Rotterdam was toch de stad van het experiment? Het zou daarom mooi zijn als we nu weer de voorhoede kunnen vormen, dit keer van een nieuwe politiek die risico’s durft aan te gaan omwille van een voldoende op de gezelligheidsindex.
Al 44 reacties — discussieer mee!
@ Inge
Mijn oplossing zit voor een groot deel in mijn artikel over verdichten van de stad. Om draagvlak te hebben voor meer voorzieningen (zie vd Woude mist, en ik ook) heb je gewoon meer mensen nodig. Verdichten, verdichten verdichten dus! Er is veel meer ambitie nodig waar we dan vervolgens een stad op kunnen bouwen. Ook ondernemers hebben meer vertrouwen in een nieuwe onderneming als ze weten dat er veel meer mensen in de binnenstad komen wonen.
@ Frank Fabian
Ik krijg ook een beetje een pot ketel gevoel. Ik krijg ineens het verwijt naar mijn hoofd dat ik afgeef op alles uit Amsterdam (wat ik nergens doe, vind Amsterdam een leuke stad, kom er regelmatig), terwijl hij hier degene is die begon met overdreven afgeven op Rotterdam. Benoemen dat er te weinig levendigheid is is 1 ding, roeptoeteren dat er geen gezelligheid is en geen terrassen gaat mij echter te ver. Daar geef ik op af, niet op Amsterdam.
Verder zijn we inderdaad pas zo’n 15 a 20 jaar bezig om die binnenstad weer op niveau te brengen, daarvoor was het nog vele malen erger, als gevolg van de keuzes die gemaakt zijn in de wederopbouw, waarbij zo min mogelijk mensen in het centrum mochten komen wonen. Er is al veel bereikt maar van mij mag het tempo nog wel omhoog. Binnenkort gaat podium Heidegger weer open, hoop dat het nu slaagt en dat Grote Kerkplein kan uitgroeien tot horecaplein bijvoorbeeld.
Denk dat het woord ‘gezelligheid’ te veelduidig is en als container niet de juiste boodschap afgeeft. Volgens mij gaat het om sfeer, menselijke maat, op je gemak voelen. Leefbaarheid heeft twee kanten: een zachte en een harde; inspiratie, geborgenheid enerzijds en handhaving anderzijds. In mijn optiek is die zachte kant zwaar onderbelicht en de harde kant overschat. Het is een tweeeenheid, dus door overdreven te sturen op de harde kant, verschraald de zachte kant. Dat is er volgens mij aan de hand, mensen hebben elkaar nodig om te ontwikkelen en gezond te blijven. Vergelijk het met het opvoeden van een kind, het heeft structuur nodig en soms moet je streng zijn, maar het kind moet ook kunnen lachen en spelen. Als mensen zeggen, goh een gezellige wijk, is dat een resultaat !
Had het niet meer met je eens kunnen zijn Eeva. Rotterdam durft is een farce. Ja we durven alles te verbieden. Men gaat rollebollend over straat wie er toch een hardere aanpak voorstaat en bij elk incident worden er nog meer strengere maatregelen ingevoerd.
De mening van de enkele klager of persoon die zich onveilig voelt weegt vele malen zwaarder dan de meerderheid die vrijheid zoekt en hier goed mee om weet te gaan. Rotterdam 10 jaar geleden was misschien onveiliger, maar iig dynamischer. Las laatst ook dat de burgemeester op werkbezoek in singapore is geweest. God behoede ons wat ie daar allemaal aan mogelijke verboden heeft opgedaan.
Het meest absurde vond ik die keer dat ik in het centrum naar een concert ging en geen biertje kon drinken vanwege een algeheel alcoholverbod omdat er vele kilometers ver weg op zuid een voetbalwedstrijd was waarbij trouwens alleen thuissupporters aanwezig waren. Gelukkig was er toen ook nog voor een paar miljoen euro M.E. paraat, een bedrag waar pakembeet WATT voor gered had kunnen worden, waardoor de gezelligheidsindex van Rotterdam permanent was gestegen.
Goed stuk Eeva! Dit soort betuttelingen halen ook bij mij het bloed onder de nagels vandaan, want onevenredig hard optreden zorgt voor een groeiend wantrouwen in de richting van ordebewakers zoals politie en stadswachten.
Maar goed, ik kijk uit naar een mooi en gezellig zomerseizoen, waarbij ik gelukkig wel weer mijn biertje mag drinken bij de Kralingse Plas. Dat is al een stap in de goede richting 🙂
Goed stuk Eeva, ben je het ook ontzettend met je eens. Het zou goed zijn om het eens te onderzoeken. Vooral het verhaal van Jos Gommers vind ik echt schokkend, daar moet nadrukkelijk aandacht voor komen wat mij betreft!
Toch heb ik het gevoel dat de laatste tijd het wel beter gaat in Rotterdam. Als inwoner van de stad worden we soms gek van de stasi-big brother praktijken, maar een veel gehoorde kritiek van buiten de stad is dat het hier lelijk (*zucht*) en onveilig is. Misschien dat de harde veiligheidstaal als inwoner van Rotterdam overtrokken klinkt maar bezoekers van buitenaf het idee krijgen weer uit te kunnen in onze schitterende stad of er zelfs gaan wonen (toe maar). Hoewel ik zelf altijd fel tegenstander ben geweest van het beleid, zijn gedurende deze periode initiatieven als pakhuis, perron, bird, toffler en grounds gestart waar ik een redelijk vrij gevoel bij heb. Wellicht dat als de zero tolerance vooral wordt toegepast op plekken als stadhuisplein, om en rond de Hollywood (waar het zomerse biertje ook werd verboden?) en bij het voetballen, dat de rest van Rotterdam daar van profiteert?
Overigens zag ik gisteren op TV, bij the passion, een leuke invulling van veiligheid. In de uitvoering van de kruisiging van Jezus speelden de agenten een rol in het toneelstuk. Hierdoor ga je ze niet meer als beveiliging zien maar als onderdeel van de uitgaansavond. Misschien moet de moderne agent meer een onderdeel worden van de stadservaring. Wellicht kan hij af en toe ook achter de DJ-booth kruipen, een saxofoon solo weggeven, een gedicht voordragen of gewoon een korte dans act (al dan niet erotisch) om vervolgens met een knipoog en een welgemikte ‘finger pistol’ de avond in juiste banen te leiden. Sfeer maken én orde bewaken, klinkt toch beter dan bevoegd en bereid?
Als ik op ‘vind ik leuk’ kon klikken, dan deed ik het, Bart.
Goed stuk Eeva, hopelijk hebben volgende jaar naast de veiligheidsindex een gezelligheids-index, zou een leuke primeur zijn.
Amen!
Om mij heen hoor ik dagelijks dat het de goede kant op gaat met de stad. Als voorbeeld komt men keer op keer met de Witte de Witstraat, Meent etc. Dat zijn aardige straten hoor, maar als dat het beste is dat we te bieden hebben dan is het slecht gesteld met de rest van de stad. Want laten we eerlijk zijn, zo bijzonder zijn die straten ook niet.
Tot mijn spijt heb ik besloten de stad te verlaten na mijn studie, hopelijk dit voorjaar / deze zomer. Rotterdam heeft mij als stad niet gebracht waarop ik had gehoopt. En ook vele van mijn medestudenten zullen richting Amsterdam vertrekken wanneer ze klaar zijn met de studie. Gezamelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat de stad het net niet heeft.
Wat heeft Amsterdam je te bieden wat Rotterdam niet heeft dan? Ben ik wel nieuwsgierig naar. Enige wat ik voor mezelf kan bedenken zijn fatsoenlijke poppodia, maar daar houdt het wel op…
Ik hoorde dat de politie toen bij lunchtent Nostra zelfs is binnengevallen om te controleren of er niet toevallig mensen een wijntje dronken bij de lunch… Te ziek voor woorden. De meeste kroegen waren ondanks het mooie weer maar helemaal dicht om niet de discussie aan te hoeven gaan met de klanten… Wanvertoning en het dieptepunt voor Taboetaleb…
Het is niet mijn bedoeling om een discussie over Amsterdam aan te zwengelen, wel over de gezelligheid in Rotterdam. Ben je wel eens in Amsterdam geweest? Daar leeft het zoals ik het hier niet vaak zie leven, afgezien van de festivals in Rotterdam. Dus om op jouw vraag terug te komen: gezelligheid. En dan laat ik de stedelijke allure nog buiten beschouwing, waarvan Amsterdam veel meer heeft dan Rotterdam. Nogmaals, het is niet mijn bedoeling om Rotterdam -waar ik 7 jaar met plezier woon- te bashen. Maar als het om gezelligheid, stedelijkheid en levendigheid gaat dan ligt Rotterdam helaas mijlenver achter.
Herkenbaar. Ik heb gestudeerd in Utrecht, en dat was ook veel gezelliger dan Rotterdam. Alleen tijdens het wvdww-festival krijg ik het gevoel dat ik ook had in Utrecht en Amsterdam. Hoe we het ook wenden of keren: echt gezellig is het in Rotterdam niet (en dat wordt in grote mate veroorzaakt door de punten die Eeva noemt, maar ook de naoorlogse bouw).
(en nu ga ik de ramen barricaderen en Tim-proof maken 😉
Haha valt wel mee hoor Inge. Ik heb zelf niet zoveel met ‘gezelligheid’. Stedelijke allure is een ander verhaal. Het is maar net wat je stedelijk noemt. Naar mijn mening heeft Rotterdam in ieder geval meer grootstedelijke allure dan Amsterdam of welke stad in Nederland dan ook. Gezellige historische stadjes hebben we genoeg in Nederland, maar er is maar 1 Rotterdam! Dat het nog veel levendiger mag ben ik het mee eens, daarvoor hebben we veel meer centrumbewoners nodig, zie daarvoor mijn artikel eerder hier op vers beton. 🙂
Overigens heeft het denk ik niets met gemeentelijk beleid te maken. Amsterdam is ook niet alles als het om ‘gezelligheidsbeleid’ gaat. Denk maar aan het beleid dat kroegen om 2u dicht moeten, of hebben ze dat inmiddels al losgelaten? En in Amsterdam worden mensen beboet die staand bij een cafe buiten een biertje drinken. Moeten ze eens bij cafe Pol op de Meent proberen. 😉
En nu weer terug naar de gezelligheidsindex. 😉
“grootstedelijke” allure? Ik bewonder je liefde voor de stad, Tim de Bruin. En ik weet dat liefde blind maakt. Maar een beetje meer realiteitszin zou geen kwaad kunnen.
Groeten vanuit het “grootstedelijke” Rotterdam, haha.
Oe, begin nu toch bij te draaien over de term gezelligheid. Zelf heb ik 2,5 jaar in Breda gewoond, ook zo ‘gezellig’. Gezellig is wat dat betreft een term waar Rotterdam ver vandaan zou moeten blijven. Wie zegt er over New York, Sjanghai, Hong Kong, Singapore, Berlijn, LA, London en ga zo maar door dat het een gezellige stad is? Het is ongeveer hetzelfde als je over een persoon alleen maar zegt dat deze ‘spontaan’ is. Het is positief maar in mijn ogen een belediging.
Utrecht, Groningen, Amsterdam, Den Bosch, Breda.. Wat is het er toch gezellig.. Gezellig een kopje koffie bij de buurvrouw, gezellig meezingen met Hollandse hits, gezellig dat er weer eens bloemen op tafel staan, gezellig dat je iets geels aan hebt vandaag. Als je niet mee uit bent geweest en een vriend zegt de volgende dag tegen je dat het gezellig was, dan weet je genoeg, het was op zijn best een middelmatig avondje.
Ik geniet van de ruwe pit die Rotterdam is, mensen die tot de kern komen zijn fanatiek verliefd, andere fanatiek tegen. Een stad die in staat is om mensen er uit te werken en andere aan te trekken. Zoals v.d. Woude laat weten, Rotterdam heeft niet geboden wat hij ervan gehoopt had. Alsof het over een pretpark gaat waar de rijen te lang zijn. Juist die mensen die een stad zien als iets wat zo comfortabel mogelijk voor hen moet werken, duwt Rotterdam de stad uit richting ‘gezelligheid’. Wat je overhoud is immer vers beton (hehe), mensen die niet alleen kijken of de stad wel genoeg te bieden heeft maar kijken wat de mogelijkheden zijn om er zelf iets aan toe te voegen. Samen een nieuwe stadscultuur ontwikkelen, één die altijd dynamisch is en daarom snel anticiperende inwoners vraagt. Het type inwoner die niet met de armen over elkaar gaat staan kijken met de vraag, ‘ik ben benieuwd hoe de stad mij vandaag weer eens gaat vermaken’, maar er naar opzoek gaat of er aan bijdraagt.
Een tegengeluid voor het veiligheidsbeleid ben ik voor, maar een gezelligheidsindex… Het gevaar is dat de gemeente er straks een veilige en gezellige stad van wil maken, omdat ze hun succes dan kunnen meten. Voor je het weet gooien we ons afval in een papier hier roepende prullenbak, komen er sprookjesachtige deuntjes uit rots-vormige luidsprekers, komen er bankjes met leuke tierelantijntjes, krijgt de stad een mascotte met de naam Rottelientje en natuurlijk korte rijen bij de attracties. Wel zo gezellig.
Wat is er mis met New York, Sjanghai of Londen? Dat zijn inderdaad de echte metropolen en helaas komt Rotterdam daar wat betreft grootstedelijkheid en allure niet eens in de buurt. En persoonlijk vind ik de genoemde steden juist heel erg gezellig. Blijkbaar hou jij er een definitie van gezelligheid op na die in jouw Rotterdamse straatje past, namelijk een verband met iets typisch (oud)Hollands of iets dergelijks. Voor mij betekent gezelligheid in een stad dat ik me er thuis voel, dat ik urenlang kan slenteren door de stad zonder een specifiek doel en me ondertussen goed vermaak. En dat kan wat mij betreft in deze steden. Dat mis ik in Rotterdam. Ik voel me er best thuis, maar dat is vooral omdat ik er woon en omdat mijn sociale leven zich hier voor een groot gedeelte afspeelt. Maar om nou te zeggen dat Rotterdam een stad is waar je urenlang doelloos kan slenteren? Nee, niet echt. De bewierrookte straten die ik eerder noemde (Meent, WdW) komen daar nog het meest dichtbij in de buurt, maar zijn te klein en te beperkt om het gezicht van Rotterdam te bepalen.
Als ik het dus goed begrijp vinden jullie deze straten dus maar niets omdat ze “gezellig” zijn?
Door de vraag ‘wat is er mis met New York, Sjanghai of London’ en de afsluitende vraag over het niets vinden van de meent en de wdw, heb ik niet direct het idee dat dit een reactie is op mijn reactie. Toch wil ik wel reageren op jouw uitspraak dat het raar is om gezelligheid en typisch Hollands met elkaar te verbinden. Volgens mij is dat namelijk behoorlijk Hollands, leg maar eens uit aan een fransman dat jij een avondje uit gezellig kan noemen of stap eens op een New Yorker af en zeg dat zijn stad ‘cozy’. Typische Nederlanders gebruiken ‘he, gezellig’ te pas en te onpas. Vraag maar eens aan een marrokaanse, antiliaanse of surinaamse buurman wat een typisch Nederlands woord is, grote kans dat ze gezellig zeggen.
De definitie van gezellig is volgens de van Dale: een huiselijk gevoel gevend, vriendelijk aandoend; knus. Ik ben wel benieuwd hoe jij huiselijk en knus precies combineert met grootstedelijk en een stad als Sjanghai of London. Dan vind ik mijn voorbeeld van gezellig bloemen op tafel toch beter passen.
Het draait dus om de definitie van het woord gezellig. Ik wil hier gedeeltelijk best in meegaan, en in bepaalde context kan ik me goed vinden in de definitie van Van Dalen. Als het gaat om steden hou ik liever de definitie van o.a. Encyco.nl of mijnwoordenboek.nl waarin gezellig ook wordt gedefinieerd als “prettige atmosfeer”. Deze betekenis is naar mijn mening veel breder, en volstaat beter als het om steden gaat. Een buitenlander zou in dat geval zeggen dat zijn stad aangenaam, levendig of simpelweg leuk is.
Ik wil best de vertaalslag voor je maken: hoe staat het met de aangenaamheidsindex van Rotterdam? Mijn antwoord zou dan zijn “niet best”. Uitzonderingen hierop zijn wat mij betreft de Meent en WdW, maar zoals ik al zei, veel te klein en beperkt om het gezicht van een stad als Rotterdam te bepalen. Hoe zou jij de sfeer van deze bejubelde straten willen omschrijven dan? De meeste Rotterdamse vrienden en studiegenoten van mij benoemen deze straten juist als gezellig. Ik zie niet in waarin deze gezelligheid verschilt van de gezellige plekken in Amsterdam. Het verschillend interpreteren van gezelligheid komt op mij nogal geforceerd over. Net zoals het eeuwige verhaal dat Rotterdam een stad is die je moet leren kennen. Dat is waar, maar geldt voor vrijwel iedere stad. Maar juist die steden die je ook omarmen als je de stad niet kent worden over het algemeen als aangenaam ervaren.
Uiteindelijk uit Brabant weggevlucht vanwege de te pas en onpas gebruikte term ‘gezelligheid’. Een groot voordeel van het wonen in Rotterdam, waar dit minder ingedoctrineerd is dan daar onder de rivieren. Berlijn is een plek waar de term gezelligheid nog geen vat op heeft en is daarom ook juist de Hotspot bij uitstek voor mensen die geprikkeld willen worden en daarom z’n bloei kent. Hier moeten mensen nog iets zelf uitvoeren om iets voor elkaar te krijgen. Gezelligheid betekent status quo behouden en daardoor ook niet van deze tijd waar de jeugdige de toekomst dienen te bepalen….
Erg nuttige bijdrage dit… Ik zou zeggen loop eens een rondje Erasmusbrug en geniet van de grootstedelijke allure. Of weet je niet wat die term betekent? Afgelopen week The Passion gezien? Grootstedelijke allure ten top! Komend weekend weer een kans met de Rotterdam Marathon.
^^ Had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Daarom van mij een uiterst gezellige: Toppiejoppie! 😉
Naar aanleiding van dit stuk zal Groenlinks morgen in de gemeenteraad een voorstel indienen voor een gezelligheidsindex: http://rotterdam.groenlinks.nl/node/82053
Benieuwd of D66 Rotterdam daarin mee wil gaan, met dit creatieve, innovatieve idee vanuit de bevolking. 🙂 Ik denk dat een ‘gezelligheidsindex’ (whatever that may be in de praktijk) meer oplevert voor de stad dan een houten brug. 😉 En nee wil geen nieuwe discussie starten over stadsinitiatief. Leuk dat groenlinks dit oppakt!
Politieke bevestiging van Vers Beton: “the End is Nigh”
Echt Tof, al jaren een vurige wens van me: http://www.rinibiemans.nl/read/antenne_item/id/97937/het-wordt-leuker-in-rotterdam-! Blijkbaar is de tijd nu rijp, hopelijk komt ie er. Samen met de jaarlijkse uitreiking van de Strafkampaward: http://www.urbancountryclub.nl/read/deze_week_bij_urban_country_club?fdsearch%5Bthema%5D=Strafkamp%20Rotterdam||156434
Je vertrouwen in de politiek is indrukwekkend, Miki 🙂
Dat van cafe Gommers, daar schrik ik wel erg van. Is dat daadwerkelijk gebeurd? Ik bel er net de politie over maar die zegt van niets te weten. Is die brief van Gommers al behandeld in de raad? Hoe staan R’damse politici eigenlijk tegenover privacy? Of is het gewoonweg zo dat ” het volk de leiders / leiding krijgt die het verdient” , en geeft de politiek door al die camera’s en preventieve agressie eenvoudigweg gehoor aan de wens van de gemiddelde R’dammer?
Hoezo schrik je hiervan? Dit gebeurt al 10 jaar!!! in Rotterdam. Dit is wat preventief fouilleren inhoudt; iedereen in een veiligheidsrisicogebied wordt onderworpen aan een fouillering opzoek naar wapens. Notabelen, zwervers, wit, zwart of burgermans, iedereen.
Het preventief fouilleren gebeurt (zoveel mogelijk) a-selectief, jammer dat onze verontwaardiging wel selectief is: pas schrikken als oude blanke vrouwtjes en welgestelde heren uit het café worden getrokken in Delfshaven. Maar als dit gebeurt in de Millinxbuurt met Winston, Mohammed en Leroy vinden we het allemaal wel prima.
Rotterdam heeft ook maar 3 bioscopen, waarvan één verplaatst is van een goede locatie in het centrum naar een tochtige kade in the middle of nowhere (wel een mooi gebouw, daar niet van.)
Mensen in Amsterdam klagen over het restrictieve terrassenbeleid; In Rotterdam valt niets te klagen, want er zijn geen terrassen.
Maar ga vooral eens op een normale dinsdagavond met de tram in Amsterdam van het station naar het Leidseplein. Overal zie je mensen; er gebeurt van alles. Loop nu eens in Rotterdam door het centrum. Uitgestorven. Rotterdam is wat dat betreft meer een mini Los Angeles met slechter weer dan New York of Shanghai (niet dat ik ooit in Shanghai geweest ben, maar het lijkt me sterk dat daar een plein in het centrum is waar je om 23:00 een kanon kan afschieten.)
Het verschil zit hem er toch vooral in dat Jos Gommers een boze brief schrijft naar de gemeente en Winston of Mohammed niet.
@ Martijn ter Haar
1. Rotterdam heeft 4 bioscopen (waarvan 2 Pathe, dat dan weer wel).
2. Wilhelminapier is 1 van de mooiste stukken Nederland, geen tochtgat.
3. Rotterdam heeft geen terrassen, dat is natuurlijk helemaal grote kul. Dat er meer levendigheid moet in het centrum is het intrappen van een open deur. Beetje nutteloze bijdrage dus wat mij betreft!
Nee joh, Tim. Ik was afgelopen vrijdag ook op het Leidscheplein, en was wederom verbaasd over hoe het óók kan. Je kunt wel zeggen ‘ja, dat weten we al’, maar soms is het goed om het te benoemen (en dan vooral als jij te vuur en te zwaard Rotterdam verdedigt ;)).
Het maffe aan dit artikel is dat twee subjectieve en disciplinerende categoriën met elkaar worden verbonden. Het moet immers gezellig zijn en het moet ook nog eens veilig zijn. De subjectiviteit zit in de onduidelijkheid van de criteria en wie de criteria opstelt. De ophef over Gommers is blijkbaar dat niet de “juiste personen” zijn onderworpen aan de fouilleeractie, net als jaren geleden toen stadstoezicht plotseling in Hillegersberg een straat bbq verbood.
Hetzelfde gevoel heb ik met het begrip gezellgheid, de indruk ontstaat immers dat het gezellig moet zijn voor een bepaalde groep, namelijk in het bijzonder hoog opgeleide blanke liefst werkenden, met alle daarbij behorende code woorden. Als ik zie wat de grote gezelligheidsprojecten hebben opgeleverd in Amsterdam, de stad werd nu eenmaal genoemd in andere reacties, dan moet je ook op zijn gevallen dat de drang naar Gezelligheid (terrasjes, boutiqjes, enz.) ook zijn keerzijde heeft, los van de formalistische valkuilen van indexering (in hemelsnaam geef politici en bestuurders geen index in handen, ze verwarren het met de werkelijkheid). De Pijp, de Jordaan zijn gedisneyficeerd, waar alles wat niet past binnen het gezelligheidsparadigma is verdwenen. Oorspronkelijke bewoners zijn er niet meer of zijn gereduceerd tot karikatuur, en in heel de binnenstad van Amsterdam zijn buitenlanders of toeristen of ze werken in de horeca. Ditzelfde geldt ook voor New York en andere steden waar de economische waarde van gezelligheid is ontdekt. De gezelligheid is dan ook niet iets spontaans, maar een uiterst nauwkeurig gecontroleerde en geconstrueerde werkelijkheid.
Op een Leidseplein zit ik in ieder geval niet te wachten, meuk horeca daar van het niveau stadhuisplein. Dan zit ik liever bij Van Zanten hier aan de Meent hoor! En ja, voor de honderdste keer een open deur in trappen kan ja, ik zie liever mensen die komen met positieve oplossingen…
Kom maar op, Tim! We horen je oplossingen graag!
Ik blijf buiten de discussie maar pleit wel voor een wat originelere omgang met beeldspraak…op die manier kan ik tenminste op rustige momenten door Rotterdam lopen zonder dat er om de honderd meter weer iemand een kanon staat af te steken.
Dat je juist van Zanten noemt zegt mij alweer genoeg. Een aardig cafe met een leuk terras, maar verder niets bijzonders. Zulke tenten met zulke terrassen heb je overal in steden als Utrecht en Amsterdam (Centrum, Pijp, Jordaan), maar worden daar zelden genoemd als iets unieks. Alleen in Rotterdam is zo’n soort terras top of the bill. Ik zie graag meer zulk soort terrassen, maar het een sluit het ander niet uit. Een grote stad als Rotterdam verdient ook plekken met meuk, dat maakt de stad afwisselend en levendig. En een stad als Rotterdam, die graag wat meer toeristen zou ontvangen, moet ook voorzien in een gebied waar de gemiddelde toerist naar een tourist-trap kan gaan. Zoals Tim de Bruin afgeeft op alles dat uit Amsterdam komt vind ik eigenlijk nogal provinciaals. Rotterdam zou veel meer te bieden moeten hebben dan van Zanten (Meent) of WdW. Soms mag je best een voorbeeld nemen aan een andere stad, zelfs als het DIE andere stad is.
Beetje jammer dat in de hele discussie hierboven, waar het gaat om wat Rotterdam te bieden heeft, niemand verder komt dan de Meent, WdW en een paar bioscopen. Met name V.D. Woude, die het hier allemaal maar niets vindt omdat Rotterdam schijnbaar verder niets te bieden heeft, heeft gewoon nooit verder gekeken dan zijn neus lang is.
In Rotterdam is echt superleuke horeca, zowel hip / lounge als bruin, bijvoorbeeld in Delfshaven (Oude Sluys, Soif, ’t Keyzertje) De Oude Haven, de Oostzeedijk, Oude Binnenweg of de Veerhaven / Westelijk handelsterrein. Gerenomeerde musea, met Boymans als vlaggeschip, maar daarnaast een aantal interessante kleine musea als belansting & douane, mariniersmuseum (ik ga ze niet allemaal noemen, hoor). Twee Jazz-podia die in Nederland ongeëvenaard zijn (Bird, Dizzy). De West Kruiskade (Waar je niet alleen kunst slenteren, maar ook in een Chinese Supermarkt een levende rog kunt laten doodmeppen om ’s avonds te koken). Mooie Parken, met het Zuiderpark op Zuid als episch hoogtepunt inheel Nederland. Drie betaald voetbalclubs, voor wie ervan houdt. Uniek in nederland.
Je zou hier ook niet kunnen slenteren… Maar daar ben ik soms uren zoet mee als het mooi weer is. Inderdaad langs de Maas.
Verschillende initiatieven op het gebied van moderne kunst / galeries.
En zo kan ik met een beetje goeie wil nog wel even door gaan. Maar daar heb ik geen zin in.
Wat je wel kan zeggen, als we het over gezelligheid hebben, is dat veel van deze zaken relatief ver uit elkaar liggen, en dat met name ’s avonds het centrum een nogal verlaen indruk maakt. Maar V.D. Wouden moet niet zeggen dat Rotterdam weinig te bieden heeft. Hij was zelf gewoon te lui om het te ontdekken!
Je probeert me woorden in de mond te leggen. Ik heb nooit gezegd dat Rotterdam niets te bieden heeft. En daar gaat deze discussie ook niet over. Het gaat over de gezelligheid(sindex) die Rotterdam te bieden heeft.
Rotterdam heeft genoeg te bieden, maar zoals jezelf aangeeft ligt dit vaak ver uit elkaar en daardoor is Rotterdam naar mijn mening niet gezellig. Je lijst is een aardige lijst, maar valt in het niet bij bijvoorbeeld Amsterdam. En zoals jezelf aangeeft maakt de stad ’s avonds vaak een verlaten indruk, dat is waar het mij om gaat. En omdat het jullie zo uitkomt verklaren jullie gezelligheid tot een besmet woord, terwijl gezelligheid naar mijn mening een andere betekenis heeft in deze context.
Vervolgens nemen jullie je eigen voorkeuren als norm, namelijk Van Zanten, terwijl ik vind dat de ambitie van Rotterdam verder moet gaan dan jullie norm. Van Zantens hebben ze in iedere stad, en ik vind het best als er daar nog 20 van bijkomen, maar ik zie zelf graag iets meer diversiteit. Zelf zou ik graag een plein hebben a la het Leidseplein. Het mag jullie smaak dan niet zijn (mijne vaak ook niet), een stad als Rotterdam hoort divers te zijn en daar mag best een levendig plein bij vol met “meuk”. Tenminste, als je de Stadsschouwburg, De La Mar, Palladium, Heineken Hoek, City, Paradiso, Jimmy Woo, Melkweg, de vele terrassen, straatartiesten, 24/7 leven op straat als meuk wil beschouwen.
Maar goed, naar goed Rotterdams gebruik mag je geen kritiek hebben op Rotterdam en mag je vooral niet zeggen dat het aanbod in Amsterdam vele malen groter is, want dan zijn we als Rotterdammers natuurlijk weer beledigd. Ik hou m’n mond verder, en wens jullie veel plezier met het ophemelen van de stad.
Eerst klagen dat ik je woorden in de mond leg, en vervolgens bijna iedere zin baseren op: ‘jullie’…
Iets met de pot en de ketel.
Maar ga vooral en gerust naar Amsterdam. Mij heb je er niet mee. En je beledigt me er ook niet mee. Integendeel, ik geloof niet dat we types met jouw instelling erg hard nodig hebben. Dan proberen wij er iets van te maken. Als het in hetzelfde tempo doorgroeit als de afgelopen 20 jaar, (want dat vergeten mensen weleens, waar de stad vandaan komt en de progressie die al in korte tijd geboekt is) heb ik goeie hoop op de toekomst.
Zeer eens. Weg met de gezelligheid. Noem het liever een vertrouwensindex als tegenhanger van het georganiseerde wantrouwen van camera’s, fouilleeracties etc.
Ik heb Rotterdam nooit ‘gezellig’ gevonden, maar dat vond ik juist een pré. Tenminste, niet het ‘gezellig’ wat ze in Amsterdam (of in de polder) gezellig noemen, wat grotendeels gecultiveerd wordt. Ik kwam hier in 1980 wonen en ik voelde me meteen thuis.
Rotterdam is niet gezellig, het heeft scherpe kanten, en ik vind ‘Rotterdammers’ meer stekelig dan gezellig. Maar dat hoeft van mij ook niet. Het fijne aan Rotterdam vind ik dat wanneer je dat wil, iedereen je met rust laat. Althans – zo was het. In Amsterdam is het bijna verplicht om bij een club of in een scene te zitten, anders word je al snel een outcast.
Sinds de opkomst van Leefbaar heb ik de sfeer in de stad totaal zien verzieken. Bewoners zijn tegen elkaar opgezet, en zijn elkaar steeds meer gaan wantrouwen. Meestal wordt ‘links’ de schuld gegeven van reguleren, controleren en betutteling, maar in Rotterdam spant ‘rechts’ de kroon. Het ‘kunnen’ is getransformeerd tot ‘moeten’. Ik herinner me dat er ooit zelfs een ballonnetje is opgelaten over het verplicht groeten van de mensen in je straat. Krankzinnig natuurlijk. Sinds 2000 noem ik Rotterdam Stalindam, en ik ben daar verre van teruggekomen.