Deel 1: het beeld dat in de media opdoemt Wat is dat toch met Delfshaven? Wie berichten in de media volgt, kan moeilijk een andere conclusie trekken dan dat de deelgemeente in Rotterdam-west op de rand van de afgrond bivakkeert. Maar hoe is het écht in de wijk? In deze serie kijkt Vers Beton van binnen en van buiten naar Delfshaven. Deel 1: het beeld dat in de media opdoemt.
Eerst wat feiten en achtergronden. Delfshaven is met 70.000 inwoners de op twee na grootste deelgemeente van Rotterdam (Prins Alexander heeft er zo’n 90.000, Feijenoord dik 70.000). Ruim 70% is allochtoon (tegen 46% in heel Rotterdam), en de PvdA is al jarenlang soeverein de grootste (wat de noodzaak tot effectief besturen in ieder geval niet urgenter maakt). De laatste 2 decennia van het vorige millennium waren niet de beste jaren voor Delfshaven. Veel laagopgeleide allochtonen namen hun intrek in de wijk, de drugsoverlast – vooral na de sluiting van Perron Nul – was op z’n minst indrukwekkend te noemen (zo waren op de Mathenesserdijk politieinvallen met helicopters en bussen ME’ers eerder regel dan uitzondering), en met de florerende prostitutie door heroïnehoeren op de Keileweg viel je net zo makkelijk over naalden als over condooms. Het was, al met al, een prachtige periode.
Sinds 2000 gaat het stukken beter met de wijk. Prostitutie op de Keileweg werd gestopt, het drugstoerisme nam drastisch af, en de gemeentelijke politiek kreeg – mede dankzij Leefbaar Rotterdam – weer échte aandacht voor de achterstandswijken. Die aandacht is trouwens niet voor heel de wijk nodig. Delfshaven heeft namelijk een paar van de mooiste straten van Rotterdam, waaronder de Heemraadsingel, de Mathenesserlaan en historisch Delfshaven als toeristische trekpleister.
Weinig Hollands
Toch is het nog niet pais en vree in de deelgemeente, getuige het vaak negatieve nieuws. Schietpartijen in speeltuinen, hennepkwekerijen in studentenhuizen, groepsverkrachtingen, Marokkaanse drugsrunfamilies, gigantische sociale problemen, deelgemeentevoorzitters met dubieuze vrienden (pdf), bestuurders die ludieke video’s door zakelijke vrienden laten maken: jij noemt het, veiligheidsrisicogebied Delfshaven heeft het. Zelfs de speeltoestellen zijn hun leven niet veilig.
Die huidige problemen vinden vooral plaats in Spangen (noord), Schiemond (west), Tussendijken/Bospolder (midden), Coolhaven (zuid) en het Nieuwe Westen (oost). Betrokken bewoners van dat gedeelte zetten zelfs Wikipedia in, aangezien “het Nieuwe Westen één van de meest onveilige en weinig Hollands aanvoelende wijken van Nederland is. Dit komt vooral door de grote groepen niet-Europeanen die weinig tot geen verwantschap vertonen met de waarden en normen van de Nederlandse cultuur, alsmede decennialange politiek correcte beleidsvisie.” Weer wat geleerd.
Al 5 reacties — discussieer mee!
Jammer dat Inge Janse in dit overigens goed bedoelde stuk zich van enige platitudes bedient. Zoals: “en de PvdA is al jarenlang soeverein de grootste (wat de noodzaak tot effectief besturen in ieder geval niet urgenter maakt)”. Hij suggereert daar op zijn minst mee dat oorzaak en gevolg daarmee verklaard zijn. Dat een andere politieke constellatie geleid had tot een totaal ander, beter Delfshaven, valt ernstig te betwijfelen. Wat wel een belangrijke rol heeft gespeeld en nog steeds speelt is de vorming van de deelgemeente Delfshaven en daarmee de focus op het directe belang van Delfshaven en de Delfshavenaren. Het verbeterde bestel deelgemeenten bestaat nog maar sinds 1997 en het is daarom interessant om te kijken welke rol de invoering van deelgemeenten met bevoegdheden heeft gespeeld bij de ontwikkeling van Delfshaven na die periode. Maar daarvoor eerst wat wetenswaardigheden over de situatie daarvoor.
Tussen 1980 en 2000 trokken veel autochtone bewoners uit Delfshaven weg, er voor in de plaats kwamen sociaal zwakkere voornamelijk allochtone bewoners terug, vooral aangetrokken door de goedkope woningvoorraad. Dat en een aantal zeer ongelukkige besluiten die onder meer voortkwamen uit het sluiten van Perron Nul, zoals de prostitutiezones en de vele opvangplekken voor probleemgroepen, hebben de toch al kwetsbare arbeiderswijk met veel sociale woningbouw geen goed gedaan.
De grote kentering vond plaats halverwege de jaren ‘90 van de vorige eeuw met daarbij belangrijke rollen voor mensen als Annie Verdoold, maar zeker ook genoemd moeten worden een actief opererend deelgemeentebestuur onder aanvoering van Tom Harreman (PvdA) en sinds 2006 onder aanvoering van Carlos Gonsalves (PvdA). Vanaf die tijd is er intensief (samen)gewerkt aan de aanpak van de problemen in Delfshaven en hard gewerkt aan een leefbaarder Delfshaven. En met succes, Delfshaven is er nu heel wat beter aan toe, het is een Delfshaven waar weer trots is en waar velen met plezier wonen, autochtoon en allochtoon, ook in Schiemond. En ja met een sterke PvdA in de deelgemeente, misschien wel juist daarom.
Als Inge Janse vindt dat het imago van Delfshaven vaak ten onrechte negatief wordt uitgelicht en als hij ook daar wat aan wil doen, ben ik zijn man. Delfshaven is in potentie een prachtige diverse deelgemeente, waar al die vele nationaliteiten met elkaar en naast elkaar in redelijke harmonie leven. En ja Inge, dat kan beter, laten wij daar wat aan doen.
Bedankt voor je uitgebreide reactie, Ton. Goed om te lezen. Natuurlijk is mijn uitspraak over de PvdA een aanname (en geen feit), maar je zult moeten toegeven dat jarenlang soeverein aan de macht zijn de valkuil met zich meebrengt dat je niet geprikkeld wordt om jezelf opnieuw uit te vinden en echt het aller-, aller-, allerbeste te doen voor de wijk (omdat je anders keihard afgestraft wordt bij de verkiezingen). Anders gezegd: zolang jullie het niet al te bont maken, worden jullie heus wel herkozen. Er ontbreekt dus een externe prikkel om het onderste uit de kan te halen, en dat kan slecht uitpakken.
Ik stel trouwens niet dat elke andere partij het beter had gedaan dan de pvda. Ongeacht de partij vind ik het ongezond om te lang zonder gevaar aan de macht te zijn. Hoe denk jij daarover, Ton?
(Wat mogelijk nog een interessante aanvulling is voor de oplettende lezer, is dat Ton fractievoorzitter van de PvdA Delfshaven is (http://www.pvdarotterdam.nl/deelgemeenten/delfshaven/wie_is_wie/wie_is_wie_details/t/ton_fastl ))
Goed nieuws trouwens: er wordt niet meer in drugs gehandeld in de straten van Delfshaven. Echt niet.
“Door de ,,schouder-aan-schouderaanpak’’ van politie en gemeente is het in Rotterdam ,,wat betreft drugsrunners vrij rustig’’ en ,,is er geen openlijke straathandel’’. Dat heeft burgemeester Ahmed Aboutaleb donderdag aan de gemeenteraad laten weten.”
http://www.rtl.nl/components/actueel/rtlnieuws/2012/05_mei/31/binnenland/rotterdam-zit-drugsrunners-op-de-hielen.xml
Ik snap de berichtgeving op rtv rijnmond niet altijd, en ook ditmaal is de rekensom een beetje kabbalistisch voor mij. Niettemin: er zijn de afgelopen tijd 197 drugsrunners opgepakt in Delfshaven. Maar zijn die nog steeds actief?
“Alleen al in de Rotterdamse wijk Delfshaven zijn minimaal 197 drugsrunners actief. […] Bijna een jaar lang zijn de drugsrunners in Delfshaven intensief gevolgd. Het gaat om een proef die Rotterdam over de hele stad wil uitbreiden. Tijdens de proef verrichtte de politie sinds juli 402 keer een arrestatie. In totaal werden er 197 mensen opgepakt. ”
http://www.rijnmond.nl/nieuws/31-05-2012/minimaal-197-drugsrunners-delfshaven
Delfshaven is een mooie buurt en het deelgemeente bestuur zal ongetwijfeld haar best doen. Mijn ervaringen met de deelgemeente zijn echter niet positief, en inmiddels heb ik mijn twijfel over wat de politieke laag van het dagelijks bestuur toevoegt. De problemen die bewoners van Middelland voor de kiezen krijgen is juist het uitvloeisel van het beleid om seksindustrie en maatschappelijke opvang hier te concentreren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit gepaard gaat met (drugs) overlast en (drugs) criminaliteit. Vechtpartijen, overlast, bedreigingen en intimidatie worden niet meer dan sporadisch gemeld; inmiddels is ongeveer elke juwelier op de Middellandstraat al een keer overvallen.
Bestuurders die succesverhalen (zoals hierboven) afsteken werken alleen maar vervreemdend. Ik kan zo uit mijn hoofd een aantal drugsrunners aanwijzen, sterker nog ze opereren recht voor een politiebureau. Het gevoel bekruipt mij dan ook dat de vooruitgang die geboekt wordt vaak ondanks de deelgemeente is en dankzij actieve buurtbewoners. Je heb gewoon niet de tijd en de energie om steeds met de deelgemeente in de weer te zijn.