Dit is de wekelijks terugkerende editie van VersBeton In Zicht. Elke woensdagmiddag (eenmalig met enige vertraging) wordt hier een visuele visie over Rotterdam gepost.
#Verwende Kutduiven#
foto: Ferrie Weeda
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 11 reacties — discussieer mee!
Ik háát duiven. Ik haat ze omdat ze bij ons achter de hele lente alle bomen in de buurt leegvreten, zodat die arme bomen helemaal kaal worden. Het komt ook door hóe ze dat doen: dat schrokkerige, haastige, ruwe, pijnlijke eten. Ik haat duiven ook omdat ze altijd in de weg zitten als ik met gevaar voor eigen leven over de Nieuwe Binnenweg of Mathenesserdijk fiets. En nu haat ik ze nóg meer omdat ze zelfs te lui blijken te zijn om korsten op te eten.
Rest de vraag: welke politieke partij in Rotterdam wil alle duiven zo snel mogelijk naar de lokale vuilverbranding sturen? Mijn stem krijgen ze subiet.
Ik hou niet van mensen. Ze vernietigen de natuur om zich heen en tonen geen enkel respect voor andere levende wezens. Dieren worden gezien als een product ter consumptie of ter vermaak en als lastig in alle overige gevallen. De mens acht de natuur ondergeschikt aan zichzelf, maar de werkelijkheid is dat de mens onderdeel uitmaakt van de natuur en vroeg of laat de gevolgen van haar handelen zal ondervinden. De planeet waarop wij leven is niet van ons, wij zijn er slechts te gast. Laten we ons dan ook gedragen als keurige gasten.
Beste Patrick, volgens mij is er vrij veel consensus over dat duiven helemaal niet in de stad horen. Ze breken in op bestaande voedselketens (wat ten koste gaat van andere dieren en planten), en door overvoeding verpesten we hun genenpool (waardoor er allemaal inferieure varianten overblijven die bij voldoende bewustzijn linea recta naar de lokale doe-het-zelf-zaak voor euthanasieliefhebbers waren gevlogen).
Als we echt van de natuur houden, schoppen we alle duiven zo snel mogelijk de stad uit. Goed voor de duiven, goed voor ons.
^^ Like. 🙂
Ik hecht weinig waarde aan consensus. De angst om buiten de groep te vallen is bij de meeste mensen zo groot dat zij bereid zijn om hun standpunten te wijzigen.
En de duiven die we hier kennen zijn stadsduiven. Zij hebben zich helemaal aangepast aan het leven in de stad. Zij horen er gewoon bij.
Hartstikke leuk en manmoedig, Patrick, maar een diersoort waar iedereen onder te lijden heeft (inclusief de diersoort zelf) in leven houden vanuit een hoger ideaal (dat natuur belangrijker is dan de mens) is het verwarren van doel en middel.
Duiven in de stad zijn niet gelukkig (jij ziet toch ook al die varianten met kreupele poten of een topzwaar bovenlichaam door overmatig voederen), mensen zijn er niet gelukkig mee (geniet jij van een balkon of auto onder 3 meter mest?), dus ze mogen wel weg. Toch?
Het ‘lijden’ van iedereen is schromelijk overdreven. Mensen lijden niet onder de duiven, je zou hooguit kunnen zeggen dat er mensen zijn die hinder ondervinden van bepaalde duiven. Dat is geen reden om een hele populatie uit te roeien. Onder mensen bevinden zich ook gehandicapten, personen met (ernstig) overgewicht en figuren die overlast veroorzaken. Die voeren we ook niet af richting verbrandingsoven.
Precies. Laten we duiven op hetzelfde niveau stellen als mensen. En onkruid? Mag je dat ook niet wieden?
Onkruid bestaat niet. We wieden ongewenste planten, maar wat ongewenst is, is geheel subjectief.
Ik denk dat we het hier maar even bij moeten laten, Patrick. Jij moet ongetwijfeld je duiven melken, en ik wil nog een moeilijk boek lezen met daarin vragen zoals ‘als een duif op je auto schijt, maar niemand ziet het, wordt je auto dan vies?’.
Die consensus is helaas nog niet zo breed dat iedereen weigert die duiven te voeren.
Als ik op het Binnenwegplein mensen hun halve Bram Ladage-puntzak op straat zie gooien denk ik dat het nog wel meevalt met die economische crisis…
Overigens is de stadsduif en de nog wat agressievere meeuw inderdaad één van mijn kleine ergernissen, zowel op straat als op mijn balkon. Dus van mij ‘mogen’ ze weg.