“Ik kan niets voor u doen”
Op 5 oktober 2011 zijn mijn vrouw en ik voor de wet getrouwd. We doen dat op een stralende woensdagochtend voor de gratis aan de Coolsingel, waar de trouwambtenaar ons in 10 minuten in het echt verbindt. Die snelheid staat in schril contrast met de tijd die het duurde om in ondertrouw te gaan bij het stadskantoor van Delfshaven. Dat klinkt namelijk als een formaliteit, maar dat is het bepaald niet voor de medewerkers aldaar. Zij maken in verschillende fases en op volslagen ondoorzichtige wijze allemaal dossiers aan, wisselen paperassen uit met het stadhuis, plannen afspraken in via complex ogende collectieve agenda’s, en doen dat in een tempo dat bestaande natuurkundige traagheidswetten tart. Ook worden we regelmatig gebeld met dubieuze boodschappen over ontbrekende onderdelen, verplaatste afspraken en ander procedureel leed. Meestal kunnen wij daar niets aan doen, maar zij ook niet. Het systeem! Het systeem!
Maar goed, het doel heiligt de middelen. Eind juni nemen mijn toen-nog-vriendin en ik een ochtend vrij en vertrekken richting stadskantoor om in ondertrouw te gaan. Hoe klein de stap ook is, het voelt toch als een soort feestdag. Stralend én met alle benodigde documenten melden we ons op het afgesproken tijdstip bij een balie. Alles is voorbereid. Nou ja, bíjna alles. “Nee, ik heb hier geen afspraak staan voor ondertrouw. Met wie heeft u gebeld, zegt u? Karin wie? Weet u geen achternaam? Dan kan ik niets voor u doen. Nee, zonder afspraak kan ik niets doen. Zo werkt het systeem. U moet er wel eerst voor zorgen dat uw dossier hier is. Of dat hier ligt? Even kijken hoor. Nee, uw dossier ligt nog op het stadhuis. Blijkbaar zijn ze dat vergeten. Nee, Karin werkt vandaag niet. Ik kan er ook niets aan doen. U moet een nieuwe afspraak maken. Karin heeft dit zeker gedaan? Ja, die doet dat wel vaker verkeerd. Ze is er alleen vandaag niet. U snapt toch wel dat het zo niet kan? Zo werkt het systeem. Ik kan niets voor u doen.”
Een week later gaan we alsnog in ondertrouw. Op het stadhuis. Alles is in 5 minuten geregeld. Als we de ambtenaar vertellen wat ons overkomen is in Delfshaven, lacht hij even schuldig als ondeugend. Nee, dat mag niet gebeuren, en ja, hij hoort vaker zulke verhalen over dat stadskantoor.
