Ga naar de inhoud

Aziz Yagoub, enfant terrible van de Rotterdamse uitgaansscene

Aziz Yagoub is clubeigenaar in Rotterdam. Jaren was hij actief als organisator van dancefeesten en sinds ruim een jaar leidt hij met zijn organisatie cultuurpodium Perron, gevestigd aan de Schiestraat, niet ver van Rotterdam Centraal. Sinds kort hoort daar ook Toffler bij, de ondergrondse club gevestigd in een voormalige voetgangerspassage op de Weena.
Rotterdam Podiumstad maakt roerige tijden door. Het Cultuurplanadvies van de RRKC zoals dat werd verstrekt in april van dit jaar leidde tot flinke taal van de podia. Het zou de definitieve doodslag voor de popsector zijn. We spreken met Aziz omdat we de zaak eens van een andere zijde willen belichten. Als ondernemer heeft Aziz een duidelijke mening over de huidige stand van zaken, en zit in het gesprek dan ook niet verlegen om een aantal gepeperde uitspraken.
Wat is voor jou de aanleiding geweest om met Perron te beginnen?
Het faillissement van Watt. Ik ben in dat gat gesprongen, dat bood goede mogelijkheden. Kijk, ik heb daar Dick Pakkert (eigenaar van Rotown, spreekbuis van het Rotterdamse popprotest, red.) meegemaakt, de gebroeders Tieleman en die club van Waterfront en dat vond ik allemaal één voor één pannenkoeken en toen heb ik besloten om het voor mezelf te doen.
Vind je Dick Pakkert ook een pannenkoek? Dat is wel een gepeperde uitspraak.
Ik vind Pakkert superhypocriet. Die heeft de Tielemans en Ted Langebach en de wethouder rondom Watt enorm aangevallen, het was iedereen zijn schuld behalve die van hem en toen heeft hij ervoor gelobbyd dat stichting Waterfront het over zou nemen. Dat zou samen met hem gebeuren, twee subsidies zouden worden samengevoegd. Een dag nadat dat door de Gemeenteraad is gekomen, heeft hij zich terug getrokken. Eigenlijk neem ik het hém kwalijk dat de Watt failliet is gegaan. Zijn argument was dat een combinatie van een BV en een stichting niet samen kan gaan, omdat je dan altijd met zakkenvullerij te maken krijgt. Intussen is Rotown zelf al langer dan tien jaar een BV én een stichting. Dat gedeelte mag hij dan een keer haarfijn uitleggen van mij en tot die tijd vind ik dat een hypocriete houding. Ik twijfel overigens niet aan de integriteit van Dick Pakkert hoor, want ik denk dat hij in de popsector een van de meest integere personen is.
Maak jij zelf gebruik van subsidie?
Nee. Ondanks wat er wel eens gespeculeerd wordt, heb ik nog nooit subsidie ontvangen.
Op Taalwaardig word je er uitgerekend door Pakkert van beschuldigd dat jij wel verkapte subsidie aanneemt, bijvoorbeeld omdat je geen huur betaalt voor Perron. Wat is daar jouw mening over?
Ik ben ook fel tegenstander van verkapte subsidie. Kijk, subsidie krijg je van de overheid of de gemeente en het pand van Perron is niet van de Gemeente Rotterdam, dat is van een andere ondernemer, die ook zijn nek uitsteekt in de stad. Die zat met een leeg pand en zegt ‘als jij er iets leuks mee doet, prima. Maar als wij morgen de stekker eruit trekken, dan doen we dat’. Dat is hetzelfde als een via leegstandsbeheer wonende student in de stad; als die besluit om er een mooie vloer in te zetten en muren te behangen dan is dat een investeren zonder zekerheid. In ruil daarvoor betaalt hij minder huur dan marktconform. Dat heb ik bij Perron ook gedaan.

openbare brief aan wethouder Laan, najaar 2011 verspreid door Rotterdam
openbare brief aan wethouder Laan, najaar 2011 verspreid door Rotterdam

Wat is jouw visie op de huidige staat van Rotterdam podiumstad?
Drama. Dat was al toen Watt open ging met Iggy Pop, en dat is nooit anders geweest. De gemeente is daar de oorzaak van, daar begint het beleid. De gemeente had het pand aan de Kruiskade moeten kopen en die niet voor vijf ton per jaar moeten verhuren aan stichting CAR, maar volgens marktconforme voorwaarden moeten verhuren en geluidsdicht moeten maken. Als je naar het dossier WATT/Nighttown kijkt…ze hebben dat pand aan Fons Burger verkocht voor een symbolische gulden, toen weer teruggekocht voor tonnen, daarna weer verkocht aan Fons Burger en het wéér verkocht. De enige die er rijk van zijn geworden, zijn de vastgoedjongens.
Met jouw oplossing was WATT met andere woorden nog open geweest?
Ja. Watt is niet gesloten omdat de stichting failliet is gegaan, Watt is gesloten omdat de burgemeester de exploitatievergunning heeft ingetrokken, omdat ze niet voldeden aan de eisen van DCMR (provinciale dienst, belast met onder veel meer geluidsoverlast, red.). Dat is heel stom, want het ene gedeelte van de gemeente geeft een exploitatievergunning en het andere pakt het weer af. Terwijl daar het geld van diezelfde gemeente in zit.
In jouw verhaal lijkt het hele verhaal Rotterdam podiumstad samen te vallen met Watt. Maar als ik Watt buiten beschouwing laat, wat zijn daar dan de kansen?
De kans ís dat lege gebouw aan de Kruiskade. Dat ligt op een steenworp van CS en het heeft juist de capaciteit om die paar bandjes naar Rotterdam te trekken die niet in de Ziggo Dome staan of in de Heineken Music Hall. Dat pand moet de gemeente opkopen, zoals gezegd geluidsdicht maken en vervolgens een stichting daar popconcerten laten aanbieden. En ze moeten het tijd gunnen. Rotterdam wil binnen een jaar een goed draaiend podium hebben, maar zo werkt dat niet. Dat moet groeien en dat kan gerust twee tot vier jaar duren.
Is het een gemis dat de Nieuwe Oogst haar deuren sluit?
Ja, imagoschade. Niet qua podium. Als jij tien hiphoppertjes kan vinden die daarover gehuild hebben en die niet op de loonlijst stonden, dan vind ik het knap. De enige twee concerten die uitverkocht waren zijn Gers Pardoel en de Jeugd van Tegenwoordig. Terwijl het voor de ‘urban community’ was.
Ze hadden ook een opdracht meegekregen voor een satellietfunctie.
Die leek van de grond af te komen, ze programmeerden verschillende activiteiten, maar het geld raakte op. Ze wisten dat ze geld moesten verdienen, altijd een uitdaging voor een stichting. Dus toen moesten ze commercieel gaan programmeren. Voor ons was het de druppel toen ze techno gingen programmeren. Toen stond er op een programma van dertigduizend euro 80 man publiek. Dan gaan ze niet alleen vals concurreren door commercieel programma, dan gaan ze het ook verzieken voor de rest van de stad.
Zou jij je als ondernemer wagen aan die popsector?
Nee, het is niet mijn vak. Ik doe wezenlijk andere dingen en mijn sector, de dancesector, is commercieel wel interessant. Qua popsector vallen we in Rotterdam in herhaling, het zijn telkens dezelfde figuren die het verknoeien. Die hebben hun kans gehad, gun het iemand anders.
Wie zou jij voordragen?
Ik vind dat die jongens van Bird goed bezig zijn. Jonge mensen die geen CV met zes failliete projecten achter hun naam hebben staan. Ik zeg: geef die jongens een kans.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Het stiekem afschaffen van de Percentageregeling voelde voor Rotterdamse kunstenaars als een brute straatroof

    • Kunst en Cultuur

    Siebe Thissen breekt een lans voor het opnieuw invoeren van de Percentageregeling Beeldende Kunst, die de gemeente in 2005 stilletjes (of onwetend?) afschafte. Met de regeling mag 1% van de gemeentelijke bouwkosten worden besteed aan het verfraaien van gebouwen en beeldende kunst.

  • “In de Rotterdamse cultuur worden de grote organisaties groter en de kleine kleiner”

    • Kunst en Cultuur

    Hoe moet het verder met kunstenaarscollectief TimeWindow in het Zomerhofkwartier, nu het geen geld meer krijgt uit het Cultuurplan? Mede-oprichter Jette Schneider ziet het somber in: “Over niet al te lange tijd hebben we nieuwe manieren nodig om makers in de stad te houden. Want voordat je het weet verdwijnt die mooie, creatieve, slagvaardige cultuur uit de stad.” Een interview.

  • Niet lullen maar luisteren met filosoof Miriam Rasch

    • Kunst en Cultuur

    Filosoof Miriam Rasch vroeg zich af: wat betekent luisteren precies? Hoe luister je goed? Ze onderzocht het in haar boek Luisteroefeningen. Met een typisch Rotterdams klanklandschap op de achtergrond – een graafmachine, sirenes, optrekkende auto’s – pleit Rasch voor aandachtig luisteren, naar elkaar én naar de stad. “Als je al tien jaar in Rotterdam woont en je hebt nog nooit een racende auto gehoord, heb je dan wel echt een relatie met de stad?”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam