Op vrijdag bespreekt Vers Beton in deze commentaarrubriek het grote én het kleine nieuws van de stad. Uw Eerste Hulp bij de Vrijmibo, dát zijn de Beste Stuurlui. Deze week: Lucette parkeert haar auto net zo lief op straat, Ferrie flirt graag in een langzame trein en Ivan ziet studentenmigratie hoopvol tegemoet.
Bajonetstraat verknalt miljoenen
In de Bajonetstraat komt een nieuwe parkeergarage voor 90 auto’s die Woonstad gaat bouwen met geld van het Rijk. Het gaat om wel €2,5 miljoen die de corporatie daarvoor krijgt. Als er nu vraag naar extra parkeerplekken was geweest in de straatjes tussen de Nieuwe Binnenweg en de West Kruiskade, dan is dat natuurlijk goed nieuws voor de buurt. Maar dat is nu juist het punt: die vraag is er helemaal niet.
De meeste mensen in het Oude Westen rijden rond in oude beestjes – zelf heb ik een Golf 3 uit 1996. Die parkeren de bewoners net zo lief langs de stoep. Degenen met een nieuwere auto kunnen voor 25 euro per maand een plekje huren in een van de buurtgarages, zoals op de Gaffelstraat of de Bloemkwekersdwarsstraat, daar is plaats genoeg.
Ondanks kritiek van Leo de Kleijn van de SP tijdens de gemeenteraadsvergadering vorige week, die door meerdere raadsleden van andere partijen gedeeld wordt, dreigt het onfortuinlijke plan toch door te gaan.
De vraag is: waarom?
De eerste reden: het plan is al in 2010 goedgekeurd en het is een gruwelijke papieren rompslomp om de subsidie naar een ander, wél rendabel project te krijgen. De tweede reden: bovenop die parkeergarage komen nieuwe koopwoningen waarvoor de oude huurwoningen die er nu staan tegen de vlakte moeten. Met de subsidie van het Rijk, in totaal 4,5 miljoen euro, kan Woonstad het project rendabel maken. Dat was althans het idee in 2010. Maar geldt dat nu nog steeds?
Er zijn steeds minder mensen die een nieuw huis kopen en daarbij dalen de huizenprijzen als een tierelier. De berekeningen van toen kloppen nu dus niet meer. Los daarvan is het pijnlijk dat de huurders van de Bajonetstraat, die er vaak al jaren wonen, hun huis uit moeten. Toch is er nog hoop.
Als de heffing die het kabinet wil op het verhuren van woningen doorgaat, komen veel corporaties in geldnood. Het risico voor een extra tegenvaller door een miljoenen verslindend nieuwbouwproject wil de directie van Woonstad dan vast niet nemen. In dat geval zal de corporatie het project aan de Bajonetstraat afblazen. En dan kunnen de mensen die er nu wonen straks toch nog gezellig kerst vieren.
door Lucette Mascini
Requiem voor een trein
Zolang ik me kan heugen, rijdt er een trein van Amsterdam naar Brussel. Het is een doodnormale trein, die je in een uur vanaf Rotterdam naar Antwerpen brengt, of van Rotterdam naar Amsterdam – ook in een uur. Het is de ‘InterCity Brussel’. In deze trein zitten backpackers, zakenmensen, vriendinnenclubjes, chassidische joden, studenten, breezersletjes, expats… doorsnee leuke treinpassagiers dus. Er wordt geflirt bij het leven in deze trein, en als je daar niet ontvankelijk voor bent, kun je er belangwekkende gesprekken voeren, of afluisteren. Je kunt ook flirten tijdens belangwekkende gesprekken, wat nog veel leuker is. Er is altijd wel plek in de trein, je kunt instappen wanneer je wil, en de prijs van een kaartje is zeer acceptabel, rond de € 20,- naar Antwerpen of naar Amsterdam.De trein rijdt 16 keer per dag.
Sinds een tijdje heeft de InterCity Brussel op het traject Rotterdam-Amsterdam een flitsend broertje, de Fyra. Je weet wel, die supersnelle trein die in 1 op de 5 gevallen niet rijdt, of in het ergste geval wel rijdt, maar in een tunnel tot stilstand komt. Toegegeven, als de Fyra rijdt, en doorrijdt, is ‘ie geniaal. Zeker als de machinist moet compenseren voor bepaalde frustraties of gewoon trek heeft in een peuk, want dan voert ‘ie de snelheid op tot ijzingwekkende hoogtes. Molens, koeien en vinextreurnis suizen voorbij, en voor je het weet sta je – cultuurschok – licht misselijk in 020. Voor de Fyra naar Amsterdam betaal je € 2,70 toeslag per enkeltje. Acceptabel voor 20 tot 30 minuten tijdswinst. En als je de toeslag niet wil betalen, dan neem je de gewone intercity.
Vanaf 9 december verdwijnt de InterCity Brussel. De Fyra gaat dan uit Amsterdam doorrijden naar België. Lekker snel, want vanaf Rotterdam ben je in een half uur in Antwerpen. Maar wel duur. Een retour gaat €50,- kosten. Minimaal, want als je niet tijdig reserveert, dan zijn de goedkope plekken weg, en betaal je tot €80,-. Naar Antwerpen! En je móet reserveren voor een bepaalde trein; als het gezellig is, kun je geen trein later nemen. Het alternatief voor de Fyra wordt een boemel met overstap in Roosendaal. De Fyra gaat bovendien voorlopig slechts 10 keer per dag rijden.
Snel, maar plat en duur. Antwerpen ligt vanuit Rotterdam om de hoek, nauwelijks verder dan Amsterdam, maar ligt per OV dadelijk écht ver, mijlenver over de grens. Ik vind dit niet kunnen, maar wellicht dat er nog stokjes voor gestoken worden, want Den Haag en Brabant (geen Fyra-stops) en België (Hedwigepolder-onmin) maken zich sterk voor alternatieven.
Hoe dan ook… de vertrouwde suf-romantische trein naar België verdwijnt. Keppeltjes en knipogen met 300 km/u. Dat wordt wennen.
door Ferrie Weeda
Jaarclub
Heeft de crisis dan eindelijk ook de corpsstudent geraakt? Gisteren zag ik een ontroerend tafereel, toen vijf jassen van dezelfde snit en stof met een oudhollands woord achterop mijn Bas van der Heijden verkenden. Vreemd, een jaarclub in de Middelandstraat — of is een dropping in het Wilde Westen het survivaldeel van een ontgroeningsritueel?
De volgende dag waren ze echter terug, druk kratjes bier heen en weer slepend, maar eigenlijk is het vreemder dat niet veel meer studenten in West wonen. Er zijn namelijk genoeg goedkope woningen, terwijl het stadsdeel naast het centrum ligt. Maar juist het centrum lijkt de 20.000 Erasmusstudenten weinig te interesseren.
Dat begint al bij de Eurekaweek. Tijdens deze introductie, waar de aanstormende student het centrum zou moeten bezetten, wordt de stad nauwkeurig buitengesloten en wordt er door de studenten gefeest in afgezette plekken langs de Westersingel. Wordt de Rotterdamse werkelijkheid wellicht te hard beschouwd voor die arme provincialen, die hun eerste allochtoon nog moeten ontmoeten?
Nu breidt de universiteit uit. Met een Starbucks en een studentenpaviljoen als ‘geklimatiseerd dorpsplein’ hoeft de student effectief de Erasmuscapsule niet meer uit. Voor een stad die hoogopgeleiden aan zich wil binden, is dat een probleem.
Mijn collega-Bas bezoekers bieden echter hoop. Ze lijken door de moeilijke huurmarkt dan eindelijk het verzadigde Kralingen uitgejaagd te zijn. Is de nood toch een deugd en kunnen we binnenkort beschoten rokkostuums verwelkomen in Delfshaven?
door Ivan Thung
