De Beste Stuurlui: ververs de video's, behoud de sterren en vernieuw het museum

Op vrijdag bespreekt Vers Beton in deze commentaarrubriek het grote én het kleine nieuws van de stad. Uw Eerste Hulp bij de Vrijmibo, dát zijn de Beste Stuurlui. Deze week: video’s in metrolijn E, de Walk of Fame en Museum Rotterdam.

Metrolijn E en de postmoderne inquisitie

Wist u dat Epke Zonderland niet echt nerveus is voor de olympische spelen? Dat Klaas-Jan Huntelaar het echt gaat maken op het WK2012? En dat de bikini ontwikkeld is omdat er vanwege de crisis schaarste aan stof voor badpakken was? Wist u dat, als u Jules Deelder vraagt of hij een grap weet over mensen die honger hebben als een paard, hij u meldt dat een ober richting de keuken riep “portie haver voor tafel 3”? En wie had kunnen denken dat als het aan Shell ligt heel Antarctica aan gruzelementen gaat door olieboringen?
Ja, wist u dat allemaal? Dan zit u, net als ik, vaker in de metro dan u lief is. Als forens pendel ik elke dag heen en terug naar Den Haag met metrolijn E. Dat doe ik al niet met veel plezier (ik stap uit op het industrieterrein Forepark en ga daar gebukt onder een systeemplafond; de kenner weet genoeg), maar de RET wrijft wel erg veel zout in de daardoor ontwikkelde wonden.
Kijk, ik haat afleiding. Ik wil in de metro gewoon comateus naar buiten kijken, opgaan in een boek, of naar obscure elektronica uit het Hoge Noorden luisteren. Maar ja. Probeer dat maar eens als je hersenen ergens verse prikkels zien. En prikkels bieden, daar houden ze bij de RET wel van. De tv-schermen in metro E zitten namelijk tjokvol knullige animaties, kansloze docu’s, nare reclames en ander visueel leed.
Nu is dat al een misdaad tegen de menselijkheid op zich, maar Pedro Peters en consorten tillen als postmoderne inquisitie de kastijding nog een niveau hoger. Die video’s worden namelijk nooit ververst. Nooit! Nimmer! Niet! Hooguit nauwelijks! En omdat mijn oog toch altijd automatisch richting bewegende beelden gaat, zie ik nu al maanden die Epke aan een rekstok hangen, Klaas-Jan verkondigen dat hij hongerig is naar doelpunten, ijsberen door Shell-stations lopen, en Jules welgeteld 2 grappen vertellen. Tel daar wat niet bijster verheffende animaties over boksers en als monsters verklede kinderen bij op, en je zult begrijpen dat ik met een lege familieverpakking Prozac uitstap.
Daarom, lieve RET, mijn vraag: ververs de video’s. Alstublieft. Het liefst zou ik zonder doen, maar ongetwijfeld zijn er geniale mediatheorieën die vertellen dat afleiding criminaliteit en vandalisme voorkomt. Als u dat gelooft: prima. Stop in ieder geval met het dagelijks sarren van duizenden forenzen met de Epkes, Jules’ en Klaas-Jannen van deze wereld. U zult het niet verwachten, maar er kijken echt mensen naar die schermen. Laat het het waard zijn.
door Inge Janse

Vaarwel sterren

De vrijdagen zijn er om gevierd te worden. De komst van het weekend, het collectieve ge- *plop* op Twitter. Maar ik huiver. De aanvang van het weekend betekent tegenwoordig ook de aanvang van de wekelijkse zoektocht van Jan de Hoop naar een huis op de Veluwe. De RTL-nieuwslezer die zelfs op donkere dagen het meest brute nieuws dankzij zijn milde blik dragelijk maakt, wil weg uit Rotterdam. Elke vrijdag is het zover. Niet langer twittert De Hoop foto’s van Rotterdamse plantsoenen die hij met zijn hond Bob aandoet, maar rept hij over lunches met aannemers en huisbezoeken in Vierhouten. Het doet me pijn dat de winnaar onder de nieuwslezers die altijd met zoveel trots over Rotterdam sprak, zich publiekelijk verlekkerd op zijn aanstaande vertrek. En niemand die hem tegenhoudt.
In plaats daarvan wrikken we nog eens tweehonderd beroemdheden los uit de stad. De Walk of Fame aan de Schiedamsedijk met handafdrukken van de sterren der aarde, is sinds deze week weg. Er is geen geld om de tegels op te knappen. Slechts zestig exemplaren konden dankzij een veiling worden gered, zij krijgen een nieuwe plek bij winkelcentrum Zuidplein. We kozen voor Shrek, de Pfaffs en Bryan Adams. Maar Rijk de Gooyer, Gerard Joling, Koos Alberts, ze kunnen ons allemaal gestolen worden. We lieten ze in beton vereeuwigen, liepen over ze heen en dumpen ze nu in opslagplaatsen. Alleen Walke of Fame opperhoofd Klaas Hoogerwerf durft nog te dromen van rehabilitatie van de gevallenen. Koester toch onze sterren, help daarom deze man. Draag een ster aan, zamel geld in. En laten we beginnen met Jan de Hoop, misschien dat betonnen roem hem wel behoudt van een verhuizing.
door Fiona Fortuin

De toekomst ligt open!

Het hoge woord is er sinds een tijdje uit. Museum Rotterdam verlaat het Schielandshuis en wordt een museum zonder pand. Eerder stootte het museum al de dependance ‘De Dubbelde Palmboom’ in Delfshaven af.
In veel media en in veel reacties bespeur je nu een beetje de tendens dat het vrij harde oordeel van de RRKC de reden is dat het museum dadelijk zonder huisvesting doorgaat. Niets is echter minder waar. De waarheid is dat Museum Rotterdam al jaren ‘vecht’ tegen het Schielandshuis. Het pand is welbeschouwd totaal ongeschikt om te dienen als museum. Door de monumentstatus mag er niets aan de muren worden bevestigd en ligt de routing vast. De flexibiliteit die handig is voor het blijvend interessant inrichten van exposities is daarmee tot nul gereduceerd. Het sluiten van De Dubbelde Palmboom is een beslissing van het museum die zij al aankondigde in de Cultuurplanaanvraag eerder dit jaar.
Uiteindelijk zal Museum Rotterdam een plaats krijgen in het nieuwe Forum Rotterdam van OMA, zoals dat aan de Coolsingel zal worden gerealiseerd.
Dat het museum nu gaat ‘zwerven’ is naar de mening van ondergetekende het beste wat Museum Rotterdam kon overkomen. De afgelopen jaren heeft het museum zich laten kennen als een instelling die op dool is. Het vloog alle kanten uit, behalve dat waar het in eerste instantie voor is opgericht: het tonen van de unieke Stadscollectie in al haar glorie. Die basisgedachte moet weer gaan prevaleren. Geen goedbedoelde semi-liefdadigheidsacties met volksbuurten op Zuid, maar overal en nergens opduiken als een pop-upmuseum dat weer gaat verrassen en de mensen weer echt lekker maakt voor de collectie en het museum. Om dan over een aantal jaar weer definitief te settelen in een nieuw onderkomen, als herboren organisatie. Want een museum dat stilstaat, is geen museum. Dat is een fossiel. Een museum moet in beweging zijn, constant, net als de stad die zij dient.
door Vincent Cardinaal