De Beste Stuurlui: hoop voor de Coolsingel, Nieuwe Binnenweg en Schieweg

Op vrijdag bespreekt Vers Beton in deze commentaarrubriek het grote én het kleine nieuws van de stad. Uw Eerste Hulp bij de Vrijmibo, dát zijn de Beste Stuurlui. Deze week zijn de stuurlui – ook vanwege het nare weer – extra positief: zij spreken hoopvol over de Coolsingel, zingen de lof over de Nieuwe Binnenweg, en zien toekomst in de Schieweg.

De Ramblas van Rotterdam!

De promenadefunctie van de Coolsingel, maakt íemand daar gebruik van? Zoals het een goede singel betaamt, kun je ook in deze hoofdader van Rotterdam heen en neer wandelen. Op de Meent gebeurt het weleens in de zomer. Mensen paraderen er van De IJssalon naar Carlier Kantoorvakhandel en terug. Haantjes trekken op wanneer kippetjes voorbij huppelen; mediterrane taferelen in onze Windy City.
Op de Coolsingel alleen niets van dit alles. Niet in de zomer, ook al is het welhaast terrasweer, en al helemaal niet in de winter. Voor de voetganger dient deze hoofdweg enkel de oversteekfunctie. Een spek- en bonenrol, daar de Koopgoot een goed alternatief biedt. Met name op maandagochtend, wanneer de dagjesmensen weer naar Zeeland zijn, kun je rap van de ene naar de andere zijde fietsen.
Dwars door de stad is de Coolsingel een wat onaangename tussenstrook. Wat er mee te doen?
Een niet toevallig opgevangen discussie:
Zij: “Ze zouden er weer een singel van moeten maken!”
Hij: “Dat is natuurlijk ongelooflijk gelul! Wat dan met de metro?”
Zij: “Oh ja, dat is waar. De Ramblas van Rotterdam dan!”
Hij: “De Ramblas?! Wanneer ben jij voor het laatst in Barcelona geweest? Verschrikkelijk! Sowieso werkt autovrij niet, kijk maar naar de Hoogstraat. Autoluw à la, dan heb je tenminste nog wat reuring. Maar autovrij, nee, dat werkt niet. Wie wil er nog een oester?”
Terwijl ik dacht dat het concept ‘winkel’ tot de nieuwste ‘Van Nul Tot Nu’ behoort, verschijnt er binnenkort op de hoek van de Kruiskade een tienduizend vierkante meter tellende Saturn; exact hetzelfde als de Media Markt, maar dan blauw in plaats van rood. Nieuws dat in eerste instantie een peristaltische beweging opwekt.
Echter, zo leerde de rest van de niet toevallig opgevangen discussie, wellicht creëert deze elektronicazaak een nieuwe loop, al was het maar om bij Saturn te halen waar het bij de Media Markt aan schort. Vervang de iPhone door een ijsje, en de Coolsingel wordt zowaar een promenade.
door Dore van Duivenbode

Lofzang op de Nieuwe Binnenweg

Sinds ik kan lopen, loop ik over de Nieuwe Binnenweg. Het liefst de volle twee kilometer van haar lengte, van de Lage Erfbrug tot aan het Eendrachtsplein. Langzaam verandert de stad om je heen als je de straat richting het centrum volgt. De multiculturele buurtwinkelstraat verandert geleidelijk in een kosmopolitische boulevard, wat versterkt wordt door de verbreding van het profiel vanaf de ’s Gravendijkwal.
Sorry, schreef ik daar nou ‘kosmopolitische boulevard’? Nouja, laat me stellen: Voor Neêrlandse begrippen is deze straat een grootsteeds unicum. De diversiteit aan winkels, aan mensen, aan café’s, aan hondjes… De Nieuwe Binnenweg is smullen. De scènes die zich hier voltrekken hebben de genialiteit om je vaste overtuigingen te laten wankelen. Dat je langs de Eko-Plaza loopt, en dat Francisco van Jole er naar binnen loopt. Dat je denkt bluuh, de vergrachtengordelisering rukt wel erg hard op in Delfshaven. Maar dat vervolgens – twee seconden later – een vrouw in Niqaab (dé vrouw in Niqaab, er is volgens mij maar eentje in West) naar buiten komt stappen met drie tassen vol onbespoten tomaten en biologische retroknollen – dan wordt je vastgekoekte eigengereide wereldbeeld weer eens lekker opgeschud.
De Nieuwe Binnenweg is smullen met spanning. Maar de spanning – en de suggestie van teloorgang die ermee samenhangt – nam de afgelopen jaren te veel de overhand. Ik had een hard hoofd in het revitaliseringsproject dat een paar jaar geleden werd ingezet. Het leek een laatste poging de straat als geheel te redden, en ik was bang dat het zou mislukken. Zouden hippe winkeltjes écht op deze straat komen en blijven (ook op het meest verkommerde deel tussen de ’s Gravendijkwal en Claes de Vrieselaan)? En de gevestigde bedrijven, die door het nieuwe beleid fiks moeten investeren in de uitstraling van hun winkel? Zouden de traditionele (oerhollandse en oerturkse en oerkaapvedische en oer-vulmaarinse) ondernemers daardoor verjaagd worden? Zou de sjeu van de straat niet verdwijnen? Zouden we achterblijven met een Mickey-Mouseversie van een ooit roemruchte straat?
Vorige week zag ik het ineens. Naast café Hensepeter was ineens een mooie winkelpui onder de schreeuwende A-4tjes van de veel-alcohol-voor-weinig-winkel vandaan gekomen. Ik keek om me heen. Wat een mooie winkelpuien heeft deze straat! Hoe feeëriek schijnt die nieuwe verlichting op die fris schoongezandstraalde geveltjes, op die hardgebakken straatklinkers en op de blinkende natuurstenen stoepranden! En die minivluchtstrook bij het kruispunt met de Claes de Vrieselaan, waar ik al twee keer m’n nek over had gebroken, was alweer verwijderd! En de ‘wacht op groen’-knopjes bij de oversteekplaats bij de ’s Gravendijkwal bleken ineens te werken! Ik slikte. De Nieuwe Binnenweg is herboren.
door Ferrie Weeda

Schieweg: voor het maken en afgeven van uw baby’s

Opgewonden hield ik afgelopen zomer de tot dan toe leegstaande hoek van de Bergweg en de Schieweg in de gaten. Het interieur kleurde spannend paars met spierwit. De vloerbedekking liet weten dat het geen traiteur zou worden, dus wellicht een schoenenzaak. Of een meubelontwerper.
De opwinding zakte echter paradoxaal tot een dieptepunt toen het grote bord werd geplaatst. ‘Lef. The pleasure store.’ Ja hoor. Alweer een sexwinkel. Deze keer een iets chiquere dan de 100 meter verder gelegen ‘Shop Erotica’, die onverschrokken in de etalage adverteert met de ‘krachtigste vibrator’: een doodeng pinachtig apparaat in de vorm van zo’n wijndopje dat chique mensen vaak gebruiken in plaats van een ordinaire kurk. Maar wel weer iets gewaagder dan de 200 meter verder gelegen Cristine le D’uc, waarin de verkoopster een overrijpe (ik vind dat overigens een goor Aktueel-woord. Overrijpe bananen zijn ook vies. Ze was 50+) Rotterdamse tante met haar pluspunten in pittig topje gepropt je vakkundig langs de schappen begeleidt. Ik herinner mij van mijn eerste (en ja, vergeef mij mijn behoudendheid, enige) bezoek dat het woord ‘stimuleren’ me nog dagen als een soort mantra achtervolgde. De laatstgekomene, ‘Lef, the pleasure store’, laat zich het best omschrijven als een zaak die onze dierlijke lusten tot een hippe bedoening maakt. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat de hypofyse trends volgt. Geef mij dan maar die Rotterdamse tante in haar pittige topje.
Deze keur aan sexwinkels wordt onderbroken door slechts één andere industrie: kinderdagverblijven. Dit levert een winkelroute op met een bijzondere cadans: sekswinkel ‘Lef, The pleasure store’, kinderdagverblijf ‘het Opstapje’, sekswinkel ‘Shop Erotica’, kinderdagverblijven ‘Villa Toet’ en ‘Zoet’, sekswinkel ‘Christine L’e Duc’, vervolgens een paaldanstoko met blauw TL-licht en plastic op de ramen, dat wordt aangeprijsd met de bijzonder suggestieve reclametekst ‘voor (bijna) alles met paaldansen’ (in mijn ogen zorgt die ‘(bijna)’ ervoor dat je de paaldanswinkel nog veelomvattender inschat dan gewoon de nieuwe huisvrouwensport) en met uiteindelijk kinderdagverblijf ‘Kinderdam’ als staartstuk van deze tweekleurige slang. De Schieweg weet hoe je kinderen moet maken en hoe je er weer vanaf kan komen.
Ik, als simpele ex-dorpeling, heb getracht een stadse blik te werpen op deze winkelroute. Ik probeer mijzelf voor te houden dat de kinderen vast heel vroeg wijs zullen zijn en de klanten bij het zien van de andere florerende industrie snel nog een pakje condooms in het mandje zullen mieteren. Echter, diep in mijn hart vind ik het gewoon een belachelijk gezicht. Ik hou mijn hart dan ook -heel dorps- vast voor wat ooit eens de ‘Waterbeddenconcurrent’ was. Misschien komt er nóg een kinderdagverblijf of nóg een sekswinkel. In beide gevallen: gadverdamme.
door Anneke Kortleve