De Beste Stuurlui: Motel Mozaïque, China Light en kerstbomen

Op vrijdag bespreekt Vers Beton in deze commentaarrubriek het grote én het kleine nieuws van de stad. Uw Eerste Hulp bij de Vrijmibo, dát zijn de Beste Stuurlui. Deze week zijn de stuurlui zuurlui over de sjaal van Motel Mozaïque, de koude kermis dat het China Light festival is en de magere kerstboom voor het stadhuis.

Sjaalhans is keukenmeester

We leven in donkere tijden. Of nu ja, zo dramatisch bedoel ik het allemaal ook weer niet, maar we zijn in ieder geval aan het aftellen naar vandaag, de ‘kortste’ dag van het jaar. Sommigen geloven zelfs dat dit de láátste dag ooit op aarde zal zijn. De Maya’s hebben ons nog zo proberen te waarschuwen.
Het beste wapen om die donkere dagen te overleven is een lichtje opsteken. Dat hebben ze ook gedaan bij festival Motel Mozaïque. Om de figuurlijke donkere dagen van de cultuurbezuinigingen te overleven heeft men een figuurlijk lichtje ontstoken: we kunnen nu met z’n allen ‘supporter’ van het festival worden.Tegen storting van vijftig euro (of meer) steunen we het festival. Crowdfunding, met andere woorden. Een goede en logische stap, die te verwachten viel van het festival. Tenslotte moest die €80.000 per jaar die wegviel vanuit het Fonds der Podiumkunsten érgens mee gecompenseerd worden. En voor een festival dat zich uitgesproken laat voorstaan op zijn gastvrijheid én zijn vermogen een heuse ‘community’ te zijn (zie het succesrijke gidsenproject van het festival), is een hernieuwde band aangaan met het publiek een logische keuze. Tot zover niets te klagen. Maar, de wederdienst die het festival biedt voor het storten van €50 (of meer) is…. een sjaal. Ja, u leest het goed. Laat ik voorop stellen dat ik Motel Mozaique hartstikke leuk vind. Onlosmakelijk verbonden met Rotterdam. Maar een ‘sjaal’ aanbieden in ruil voor een donatie is armoede.
Het gaat hier niet om de geldelijke waarde van een sjaal ten opzichte van vijftig euro. Het gaat er ook niet om dat culturele instellingen onder het mom van ‘crowdfunding’ zoveel mogelijk gratis waar moeten weggeven. Het gaat er om dat vrijwel alle onderzoeken en praktijkvoorbeelden hebben aangetoond dat je bij het zoeken van ‘vrienden’ je mensen zolang en constructief mogelijk aan je moet zien te binden. En juist daar maakt Motel Mozaique een flagrante vergissing. Het idee van de combinatie ‘sjaal’ en supporter is aardig gevonden maar wat moet ik na deze editie als donateur met die sjaal? En wat voor de komende editie? Een paraplu? Een T-shirt? Dat houdt niet over. Ik zou me in ieder geval een beetje afgekocht voelen.
Een ‘vriendschap’ zou juist iets exclusiefs moeten bieden wat van jou én het festival is. Bijvoorbeeld het recht om een exclusief optreden bij te wonen. Of korting op de entree. Of een aparte gidstocht. In ieder geval iets waardoor een mens zich speciaal en gewaardeerd voelt. Een hebbedingetje is niet genoeg. Juist van Motel Mozaique zou je iets verwachten waardoor je op lange termijn een partnerschap aangaat met het festival. Als men dit plan doorzet voorzie ik niet veel ‘supporters’. Een gemiste kans en eeuwig zonde voor zo’n mooi festival.
door Vincent Cardinaal

Koude Kermis

In Het Park vindt momenteel China Light plaats, op de eigen website omschreven als: ‘… het grootste Chinese lichtspektakel dat ooit in Europa heeft plaatsgevonden. Tientallen Chinese kunstenaars toveren het park aan de voet van de Euromast om tot een sprookjesachtig paradijs met lichtgevende en bewegende beelden. Spetterende lasershows, Chinese voorstellingen en Chinese culinaire hapjes laten je kennismaken met het magische China.’ Ik heb China Light bezocht, en kwam met een minder magisch oordeel terug. Wat ging er mis?
Mijn eerste punt van kritiek: de entreeprijs. Tickets bedragen 15 euro voor volwassenen en 8 euro voor kinderen. Dat vind ik nogal wat. Als je de lasershow wil zien mag je nog eens 2,50 extra neerleggen. De lichtgevende beelden zijn mooi, maar de boel lijkt niet erg solide in elkaar te zitten. Loshangende bedrading hangt in de bomen en de kroonsteentjes liggen in het natte gras. Door kortsluiting hebben er al brandjes plaatsgevonden en een gedeelte van de verlichting functioneerde niet toen ik er was. China Light blijft in Het Park tot en met 14 februari 2013, maar alles lijkt erop dat het de eerstvolgende storm of sneeuwbui niet zal overleven. Van de Chinese culinaire hapjes was een loempiakraam overgebleven en de performers van de Chinese voorstellingen waren waarschijnlijk al naar huis. De avond werd afgesloten in de cateringtent bij tl-verlichting met een lauw plastic bekertje wijn. Toegegeven, het was een regenachtige en koude avond toen ik er was. Misschien niet de beste omstandigheden om dit spektakel te ervaren. Maar wel de omstandigheid waarin het er voornamelijk zal staan gezien het gebruikelijke klimaat van ons land in de maanden december en januari.
In het centrum van de stad zijn op verschillende plekken ook lichtsculpturen van China Light geplaatst. Die zijn prachtig! Juist midden in de stad, waar iedereen het zomaar toevallig kan zien, komen de beelden tot hun recht en voegen ze kleur en sfeer toe. Iets dergelijks heb ik in Het Park helaas niet ervaren.
door Fay van der Wall

Oh dennenboom!

In de categorie Amsterdam heeft dingen die Rotterdam niet heeft: een schitterende, oogverblindende kerstboom pal voor het Centraal Station. De boom straalt je toe zodra je het station uitloopt en fluistert vriendelijk gedag op de weg terug naar de trein. Dag Amsterdam, pretentieuze hoofdstad, ik ga lekker weer naar huis, maar verdomme: je weet wel hoe het moet.
Ik kom er rond voor uit: ik ben een sucker voor Kerstmis. Kerstlichtjes, kerstballen, kerstliedjes, kerstmarkten…..ik trakteer mezelf in deze tijd minstens één keer op een bezoekje aan de kerstafdeling in de Bijenkorf en ren gillend langs de felroze nepbomen en de glitterende flamingo’s. Prachtig vind ik het.
Bij thuiskomst vraag ik me af waar ónze larger than life kerstboom eigenlijk is gebleven. Dat zal ik je vertellen: die staat voor het stadhuis en hij stemt een beetje treurig. Ik zal niet ontkennen dat het een gigantisch ding is, maar de lichtjes zijn op twee handen te tellen. De kerstboom helt een beetje over wat de indruk geeft dat ‘ie er eigenlijk niet wil zijn. De verlichte bomen langs de Coolsingel (tranen in mijn ogen van ontroering, elk jaar weer) doen stukken beter hun best.
Ik vraag bij deze een herkansing voor 2013: ik wil een boom die trots rechtop staat, met tienduizend lichtjes in heur haar. Ik wil een cirkel van vuurkorven en kraampjes met glühwein en een koor van kleine engeltjes dat op verzoek jouw favoriete kerstlied kweelt. Groot, groter, grootst! Soms kunnen we van Amsterdam iets leren, maar Rotterdam kan het altijd beter doen.
Omdat ik in kerststemming ben, en geen domper wil zijn op deze vrolijke tijd: dit weekend kun je in het oude postkantoor op de Kerstgarten je hart ophalen aan shoppen, glühwein, bomen en ballen.
Vrolijk Kerstfeest, iedereen.
door Hilde Westerink