Rotterdam, zeg toch ja tegen een nieuw Feyenoordstadion!

Wel of geen nieuw Feyenoordstadion bouwen: dat is de vraag. Vandaag praat de gemeenteraad er over om later een besluit te nemen. Vincent Cardinaal wil doorschakelen en trekt nu al onomwonden de kaart van een nieuw stadion bouwen. Kwestie van ja zeggen tegen de toekomst.
Soms blijkt je eigen boekenkast een schat aan informatie te bevatten.
Mijmerend over de zin of onzin van een nieuw te bouwen Feyenoordstadion kwam ik uit bij de fenomenale sportklassieker “De Coolsingel Bleef Leeg”, van Hugo Borst. Een vertelling over het reilen en zeilen van Feyenoord in het seizoen ‘95/’96. Een nogal turbulente periode: al vroeg in het seizoen wordt trainer Willem van Hanegem kaltgestellt door zijn eigen spelers, daarna komt de onmogelijke Arie Haan als vervanger en worden verder in het seizoen Rob Witschge en Regi Blinker naar de bijvelden van Varkenoord verbannen omdat ze aansturen op een vertrek (enige historische parallellen trekken met de huidige zaak rondom Kelvin Leerdam mag).
Belangrijker is dat gedurende heel het boek de toenmalige voorzitter Jorien van den Herik fijn en vooral vileín op ramkoers ligt. Vooral de commissarissen van Stadion Feijenoord NV moeten het ontgelden. Zijn analyse van de situatie destijds is naar mijn mening nog altijd zeer toepasselijk op de huidige gang van zaken:
“De nieuwe huur is vastgesteld op bijna zeven miljoen gulden. Dat bedrag is berekend op basis van de 29 businessunits en 600 -seats die we zelf exploiteren. Met de huurverhoging van na de renovatie verdienen wij op deze manier geen cent meer. Als je het vergelijkt met Amsterdam betalen wij meer huur. Verder kent Ajax veel meer units en seats. Daarbij wil ik ook opmerken dat je in de Arena niet nat wordt als je op het ereterras zit”
Bovenstaande quote is de kwintessens in de vraag of Feyenoord (en daarmee ook de stad Rotterdam) een nieuw stadion moet willen bouwen. Maar de huidige voorstelling van zaken gaat louter over sentiment. Sympathieke acties als ‘Red de Kuip’ hebben weinig begrepen van de onmogelijke situatie waarin de club zich verhoudt tot het stadion. En het maakt ook geen onderdeel uit van het debat omdat de meeste media het te lastig vinden om cijfers te vermelden. Dat leest allemaal maar moeilijk weg.

Ik zal het nog eenmaal uit de doeken doen: de voetbalclub Feyenoord is géén eigenaar van het huidige stadion. Dat zijn overigens maar weinig clubs, dus tot zover niets uitzonderlijks.
De crux op Zuid zit ‘m echter in het feit dat Feyenoord na de renovatie van het stadion in 1994 welbeschouwd een arm op de rug gedraaid is door middel van een huurverhoging, gekoppeld aan een renovatie die eigenlijk half werk heeft geleverd. Als er sprake is van status quo ten opzichte van het verhaal van Van den Herik uit ’96, dan betaalt Feyenoord in de huidige situatie ongeveer een kleine 4 miljoen euro aan jaarlijkse huur en kan door eigen exploitatie maar weinig daarvan terugverdienen. De inkomsten uit catering en kaartverkoop vallen weg tegen kosten en een flink deel gaat naar de Stadion Feyenoord NV. Verder is het huidige stadion in termen van moderne exploitatie hopeloos verouderd. Concerten worden er niet meer gegeven. Het laatste optreden van een internationale artiest was The Rolling Stones in augustus 2003, tien jaar geleden dus. De reden hiervoor is dat er niet op te boksen is tegen de moderne, multifunctionele faciliteiten van de Arena of zelfs het GelreDome in Arnhem.
Nog erger is het feit dat wat eens de trotse thuishaven was van het Nederlands Elftal inmiddels verworden is tot een stiefkindje. Van de vijf thuiswedstrijden die Oranje speelt in de kwalificatie voor de Wereldbeker van 2014 in Brazilië, is er slechts één aan De Kuip toegewezen: de match tegen Andorra, veruit de minst interessante tegenstander uit de poule. Ook met een gerenoveerd stadion gaat hier niets aan veranderen: de infrastructuur zal nooit zo ingrijpend kunnen worden hertekent dat het stadion weer interessant wordt voor partijen om er lucratieve ondernemingen te starten.
Op hun site hekelt ‘Red de Kuip’ bovenstaande redeneringen door te stellen dat er geen invloed uit te oefenen is op het beleid van belangrijke partijen als MOJO (concerten) en de KNVB (wedstrijden Oranje, lobby voor toewijzing internationale wedstrijden). Dat is aperte nonsens en zo ongeveer het tegendeel van wat ondernemen zou moeten zijn.
Wie bijvoorbeeld een capaciteit van 70.000 nastreeft (en dat doen zo ongeveer alle opties) kan daarmee voor concerten alweer in een heel aantrekkelijke markt terechtkomen die concurrenten als de Arena en stadions in België en het westen van Duitsland alvast niet bieden. Ditzelfde geldt voor de toewijzing van Europese finales. Mooie stok achter de deur zou het EK van 2020 moeten zijn, dat kriskras door heel Europa gespeeld zal worden en waar ieder gekwalificeerd land naar verluidt één speelstad krijgt toegewezen. Een nieuw schitterend stadion in Rotterdam, dat als stad kan bogen op de uitstekende indruk die het achterliet bij het organiseren van de finale van Euro 2000 én het Grand Depart van de Tour de France zou kansrijk moeten zijn om op zijn minst een halve finale binnen te slepen.
Laten we het voor eens en altijd zeggen: er moet een nieuw stadion komen. Geen half werk, want daar is uiteindelijk geen enkele partij bij gebaat. Feyenoord zal nooit meer structureel om een landstitel meestrijden zonder nieuw stadion. Het gat met de begrotingen van de andere topclubs is op deze manier onoverbrugbaar. Hoe erg ik ook gekanteld ben tegen het moderne voetbal: het geld beslist.
Veel belangrijker dan Feyenoord (wiens kans op een kampioenschap voor mij als Spartaan niet direct een halszaak vormt) is dat ook de stad Rotterdam waanzinnig kan profiteren van een nieuw stadion. Het geeft de mogelijkheid om weer grote concerten en internationale sportwedstrijden te gaan organiseren waar alleen al per evenement een zeer riante vermakelijkheidsbelasting tegenover staat voor de stad. Om niet te spreken van de mogelijkheden die het biedt aan horeca, werkgelegenheid en hernieuwde mobiliteit.
De afgelopen tien jaar heeft bewezen dat onder meer HSV, Schalke 04, Bayern München en Arsenal op een sjieke wijze afscheid hebben kunnen nemen van een vertrouwd stadion en er iets heel moois voor in de plaats konden ontwikkelen.
Ja zeggen tegen een nieuw stadion is simpelweg ja zeggen tegen de toekomst van Rotterdam.