Vers Beton publiceerde gisteren een open brief van Hilde Westerink aan wethouder Korrie Louwes, naar aanleiding van een interview waarin ze de Nederlandse vrouw opriep te stoppen met het ‘gemuts’. Kinderen krijgen én een carrière er op nahouden is helemaal niet zo moeilijk, zo beweerde de bewindsvrouw in het AD Rotterdams Dagblad. Wethouder Louwes schrijft vandaag een brief terug.
Beste Hilde,
Dank voor je reactie op mijn betoog over participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Ik geef graag nog een toelichting op mijn betoog.
In Rotterdam is de afstand van vrouwen op de arbeidsmarkt groot, veel groter dan we denken. Een verontrustende ontwikkeling terwijl economische zelfredzaamheid van vrouwen steeds belangrijker wordt. Dat komt door verschillende factoren. Zo speelt de culturele achtergrond een rol (met name bij Marokkaans- Rotterdamse en Turks- Rotterdamse vrouwen), is het huwelijk niet altijd even bestendig en in deze tijden is de financiële toekomst op latere leeftijd ook niet langer gegarandeerd.
Ik roep ouders, en vooral ook mannen, op bewust een keuze te maken. Man en vrouw moeten goed met de partner bespreken hoe ze het gaan bolwerken om gezinsleven te combineren met een carrière. Denk daar samen goed over na! Iedereen is vrij om te kiezen. Zo kan men kiezen om (man of vrouw) voor een lange periode niet te werken om voor hun kind te zorgen maar dat heeft wel gevolgen voor je kansen op de arbeidsmarkt. Ik raad aan om op wat voor manier dan ook actief contact te houden met de arbeidsmarkt. Bijvoorbeeld met goed te plannen vrijwilligersactiviteiten die talenten, kennis en ervaring van de nieuwbakken ouder kunnen versterken.
Natuurlijk snap ik dat het niet voor iedereen de oplossing is om vijf dagen in de week je kind op het kinderdagverblijf door te laten brengen. Om full time te kunnen werken was het voor mij persoonlijk een goede oplossing om de kinderen vijf dagen naar de kinderdagverblijf te brengen. Ik snap dat dit niet voor elke vrouw in Rotterdam de oplossing is. Wel ben ik van mening dat we er alles aan moeten doen om het vrouwen én mannen zo makkelijk mogelijk moeten maken zowel om gezinsleven als goede carrièremogelijkheden in balans te houden.
Ik kan me overigens vinden in jouw oproep om een moderne, eigentijdse benadering van het begrip gezinsleven. Pappa’s passen niet op, zij voeden net als moeders hun kinderen op. Ik vind het vreemd dat ik als vrouw nog vaak moet uitleggen hoe ik mijn drukke baan met twee kinderen combineer, terwijl mannelijke collega’s deze vraag nooit krijgen. Ouders, man én vrouw, dragen dezelfde verantwoordelijkheden. Laten we elkaar ook op dezelfde manier benaderen wanneer het over oplossingen met de thuissituatie gaat.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 7 reacties — discussieer mee!
Het is inderdaag erg dat er meer vrouwen zijn die andere vrouwen afschrijven dan er mannen zijn die het doen. Vrouw in de hoge functie kan er ergere baas zijn dan een man. Ik ken een geval waarbij de vrouwelijke leidinggevende tegen de zwangere werknemer zij, dat het allemaal de schuld van zwangere vrouwen is dat de economie en het bedrijvsleven nie zo goed loopt. Toen er mannelijke leidinggevende was, was er ook ruimte voor flexibele werktijden en kolven. Met het kind thuisblijven hoeft niet altijd een financiele keuze zin – het kan ook een bevuste keuze zijn gebasseerd op op de overtuiging dat je kind zich emotioneel beter ontwikkelt als er meer persoonlijke aandacht is van de ouders. Inderdaad, moeders blijven vaker met de kinderen thuis of kiezen er voor om part time te werken. Moeten we beschouwen als iets wat selcht is? Ik denk van niet. Daar hebben we (nu nog) te veinig argumenten voor. Het komt ook steeds vaker voor dat vaders er voor kiezen om met de kinderen thuis te blijven. Ontwikkelingen en aanpassingen in het (traditionele)gezinsleven hebben tijd nodig en die tijd moeten we ze gunnen. Kinderen lijden er echt niet meer onder als de moeder vaak thuis is. Ook krijgen ze daardoor niet meer problemen als ze hun eigen gezin gaan stichten want ook de snel veranderende culturele en economische omgeving heeft zijn invloed op de gemaakte keuzes. Daar hebben we nu echt wel genoeg voorbeelden van volgens mij. Er zijn landen waar ouders 1,5 jaar thuis kunnen blijven met hun kind met de soort van “oudersalaris” die gemiddelde van hun afgelopen jaar verdiende salaris is (of minimumsalaris in het geval van werloosheid). Ik durf niet de zeggen dat hun kinderen “verkeerde” opvattingen van de rolverdeling binnen het gezin overhouden.
Het is mij volstrekt onduidelijk waarom vrouwen zich altijd afzetten tegen andere vrouwen, zoals het gemuts van deze wethouder, of het gekrakeel van een kinderloze Heleen Mees. De keuze van velen om zelf een groot deel van de zorg voor het nageslacht op zich te nemen wordt gestuurd door gebrek aan goede opvang, te dure opvang en de onwil van mannen om eerlijk te delen. Bovendien is het opvallend dat het gehak op andere vrouwen die andere keuzes hebben (moeten) maken altijd wordt gedaan door vrouwen die in een uitermate luxueuze positie verkeren van een bovenmodaal inkomen. Hoe durf je dan anderen af te doen als mutsen omdat ze thuis voor de kinderen zorgen. Als jij ziet dat jouw kinderen het helemaal niet naar hun zin hebben op een creche waar jij wel je totale loon naar toe brengt, is de som makkelijk te maken, toch? En dan heb ik het niet over vrouwen met intellectueel uitdagende banen met navenant hoge salarissen maar over gewone mensen met gewone banen die misschien helemaal niet zo verheffend zijn. Steun deze vrouwen inplaats van ze voor schut te zetten, help elkaar door deze barre tijden waarin alles economie is en alles moet kunnen worden afgerekend. Op naar een nieuw feminisme waarbij vrouwen elkaar steunen inplaats van afkatten en waarbij we mannen de maat nemen inplaats van elkaar.
“Bovendien is het opvallend dat het gehak op andere vrouwen die andere keuzes hebben (moeten) maken altijd wordt gedaan door vrouwen die in een uitermate luxueuze positie verkeren van een bovenmodaal inkomen. Hoe durf je dan anderen af te doen als mutsen omdat ze thuis voor de kinderen zorgen”
Go go go Jonna! Louwes laat -opnieuw- onbedoeld zien hoe ver ze afstaat van de gewone burger
Mijn gevoelens zijn gemengd als ik onze wethouder zulke dingen hoor zeggen op internationale vrouwendag. Oorspronkelijk was internationaal vrouwendag een moreel appel voor het verwerven van het actief en passief kiesrecht. Wat dat betreft is het mooi en passend dat een wethouder iets zegt op zo’n dag, zij symboliseert immers zelf de vooruitgang. Maar bij deze symboliek hoort ook een kanttekening, namelijk net zoals het verkiezen van Obama nog niet betekent dat de raciale spanningen zijn opgelost in de VS, een vrouwelijke bestuurder nog niet betekent dat er op het gebied van vrouwengelijkheid niet veel te winnen is.
Over de inhoud van de uitspraak ben ik minder te spreken. Hilde is terecht kritisch op het redeneren vanuit de eigen persoonlijke omstandigheden door de wethouder. Los dat dit soort uitspraken op mij altijd als exhibitionistisch overkomen, getuigt het inderdaad ook van weinig besef over de eigen gepriviligeerde positie. De uitspraak zelf is problematisch omdat de negatieve kwalificatie „gemuts” lijkt te zijn gericht op de vrouw die zelf de zorg voor de kinderen op zich neemt. De reden waarom ik daar moeite mee heb is omdat ik een andere invulling geef aan zowel emancipatie als feminisme. In beide begrippen zie ik centraal een keuzevrijheid voor vrouwen om invulling te geven aan het leven. Ik op mijn beurt probeer, zo goed als ik kan, mij te onthouden van een paternalistische houding, waarin ik bedenk wat goed of slecht is voor vrouwen. Juist een dergelijk paternalisme klinkt door in de uitspraak van de wethouder, en overigens ook in haar antwoord waarin het paternalisme nog een nieuwe lading krijgt door het betrekken van de „Turks-Rotterdamse en Marrokaans-Rotterdamse” vrouw.
Volgens mijn definitie kan dus een vrouw die kiest voor de voltijd zorg van een kind, net zo goed een sterke feministische vrouw zijn als de werkende vrouw. En andersom, de vrouw on-geëmancipeerd kan zijn die geplaagd door maatschappelijke of relationele druk de zorg voor haar kinderen uitbesteed om zelf voltijd te werken.
Een volgend probleem is de tegenstrijdigheid tussen beleid en uitspraken. De wethouder maakt deel uit van een college dat fors bezuinigt op sociale en culturele voorzieningen. De speelplaatsen hebben geen beheerder meer, voor het vinden van een wijkbibliotheek moet je inmiddels te rade gaan op Google-maps, op de SKVR wordt flink bezuinigd en welzijnswerk wordt opnieuw „aanbesteed”. Vele van deze voorzieningen waren gericht op gezinnen, educatie en kinderen. Omdat er zoveel middelen worden onttrokken uit dit publieke domein, is er een groeiende druk op het private domein en juist in dat domein is de vrouw in een achtergestelde positie, al is het alleen al omdat mannen gemiddeld meer verdienen en er daardoor meer druk is op vrouwen om hun werkuren in te leveren of vanuit een overtuiging dat een vrouw niet hoort te werken.
Maar goed, de prioriteiten zullen wel ergens anders liggen. Is er trouwens nog een feministische inzending voor het stadsinitiatief?
Miki, dankjewel voor deze uitgebreide en zeer zinvolle bijdrage aan de discussie! Overigens moet ik daar wel bij zeggen dat ik blij ben met deze brief van wethouder Louwes. In tegenstelling tot het interview, waarin mijns inziens wat onhandige en ongenuanceerde uitspraken worden gedaan, ligt in deze brief de nadruk op de positie van de vrouwen op de arbeidsmarkt en de gevaren die in de toekomst liggen als er niet gewerkt wordt aan financiële onafhankelijkheid. Dat is zorgelijk, en staat in die zin los van een discussie over het feminisme. Voor mij staat feminisme overigens eveneens voor keuzevrijheid (voor vrouwen én mannen, waarmee het gedeelte ‘femi’ in dit woord helaas een verkeerde focus legt), dus wat dat betreft kunnen we elkaar de hand schudden. Daarnaast is haar opmerking over allochtone groepen in Rotterdam naar mijn idee weer meer een culturele discussie dan een feministische, niettemin staat wederom die financiële onafhankelijkheid weer centraal.
Ik ben trouwens erg voorzichtig met een feministische discussie, niet in de laatste plaats omdat ik mezelf als feminist beschouw en weet dat dit geen goed gedefinieerd, en zelfs een gedevalueerd, begrip is. Het is een discussie over kleur met een groep kleurenblinden, als het ware 🙂
Omdat er zoveel middelen worden onttrokken uit dit publieke domein, is er een groeiende druk op het private domein en juist in dat domein is de vrouw in een achtergestelde positie, al is het alleen al omdat mannen gemiddeld meer verdienen en er daardoor meer druk is op vrouwen om hun werkuren in te leveren of vanuit een overtuiging dat een vrouw niet hoort te werken.
DIT vind ik een ontzettend interessant punt, waar ik eigenlijk niets aan toe te voegen heb. Food for thought!
Beste Hilde, Korrie en de rest,
Zal ik dan over een half jaar laten weten of het echt gemuts is? Dan werken mijn vriend en ik namelijk allebei 32 uur in de week. Gelijk verdeeld betaal ik dan zo’n 12% van mijn nettosalaris aan de kinderopvang (dat is 2 dagen opvang per week) Want we kunnen het wel over een modaal salaris hebben, waar ik inderdaad boven verdien, maar wat er daadwerkelijk op mijn rekening gestort wordt is maar zo’n €100 hoger dan bij degenen die wel een modaal salaris verdienen. Ik betaal namelijk ook meer belasting en meer pensioen (waar Korrie zelf al van zegt dat hiernaar wel kan fluiten) en we ontvangen samen een kinderdagopvangtoeslag waar je per maand je baby nog geen dag van naar de creche kan brengen.
Maar goed, met die mamadag, papadag, 2 crechedagen waarbij ieder op ons kind past en er voor zorgt, blijft er nog 1 dag over. Op die dag wil oma graag bij haar kleinkind zijn. Zij wil heel graag een band opbouwen met haar kleinkind, ook niet onbelangrijk lijkt me. De baby heeft dus straks een lekker gevarieerd aanbod van oppassers en verzorgers.
Ik wil heel graag borstvoeding geven. Na drie maanden zwangerschapsverlof en 1 maand half ouderschapsverlof (70% van minimumloon) en half vakantiedagen, mag ik bij mijn werkgever weer verschijnen. Daar heb ik natuurlijk een half jaar gemist, wat in mijn werkveld best veel is, maar er is gelukkig wel een kolfruimte. Ik hoop trouwens niet dat ik dat moet doen onder toeziend oog van collega’s of mijn baas, dat lijkt mij, hoewel kolven helemaal niet aantrekkelijk is, seksuele intimidatie.
Straks doe ik dus alles volgens het boekje, met mijn HBO opleiding verdien ik bovenmodaal, mijn partner en ik werken allebei zo goed als fulltime en zorgen allebei een dag voor ons kind. We betalen meer belasting dan de meeste mensen en krijgen daar minder dan de meeste mensen voor terug in de vorm van toeslagen en financiële ondersteuning vanuit de overheid. Mochten we toch uit elkaar gaan, dan ben ik financieel onafhankelijk.
Ik probeer mijn kindje zo gezond mogelijk te houden door zo lang mogelijk moedermelk naar binnen te krijgen, laat het een band opbouwen met zijn of haar enig overlevende grootouder om zo respect voor deze generatie te kweken. Door het 2 dagen per week op de crèche te laten spenderen hoop ik dat hij of zij ook nog een beetje sociaal en taalvaardig is als ‘ie naar de basisschool gaat. Daarnaast ga ik met het ov of fiets naar mijn werk, dat scheelt weer uitlaatgassen. Scheidt ik mijn afval, eet biologisch en minder vlees, shop ik local en doneer ik gebruikte spullen aan de kringloop.
Maar soms als ik er aan denk hoeveel tijd en geld dit gaat kosten en hoe moe ik waarschijnlijk ben van dat kolven, dat fietsen, biologische fruithapjes pureren, belastingformulieren invullen, kind wegbrengen, werken, sociaal leven en liefhebben. Dan, op zo’n moment zou ik graag even willen mutsen. Gewoon even mutsen over dat het best veel is bij elkaar, dat werken en die baby opvoeden. Mag ik dat dan bij jou op kantoor komen doen Korrie? Zodat ik anderen er niet mee lastig hoef te vallen en een goed voorbeeld ben en blijf voor Turks- en Marokkaans-Rotterdamse vrouwen?
Mariska, dankjewel voor je bijdrage. Volgens mij heb jij hier de essentie van deze hele discussie verwoord.
En als ik even ongegeneerd mag pluggen: vanavond gaan Korrie Louwes en ik ‘live’ met elkaar in gesprek over dit onderwerp in BAR. Meer informatie vind je hier: https://www.versbeton.nl/2013/03/woensdag-27-maart-2013-de-beste-stuurlui-live-in-bar/