De Beste Stuurlui: onrealistische politiek, pinproblematiek en geen vertrouwen in de politie

De Beste Stuurlui maken zich deze week druk om drie P’s – politieke partijen die lijden aan grootheidswaan, pinautomaten die ontbreken en de politie die schijnbaar machteloos is.

Lekker Tweede Kamertje spelen

Nee, leuk wordt het niet, dat sociale leenstelsel voor studenten. Want terwijl je oudere vrienden nog gewoon lekker op wintersport konden op kosten van de staat, moet jij volgens de nieuwe regeling die maandelijkse zak geld van de overheid nog gaan terugbetalen ook. Bizar!

Gelukkig krijg je hulp uit onverwachte hoek: de CDA-fractie in Rotterdam. Want hoewel dit beleid zo landelijk bepaald wordt als het maar kan, heeft zij deze week (vanaf 24:30) in de commissie Jeugd, Onderwijs, Cultuur en Sport bekendgemaakt een ekspèèrtmieting te willen organiseren over dit onderwerp.

Rotterdamse studenten worden volgens appèlmaker Muzaffer Cetin door het nieuwe leenstelsel namelijk onevenredig hard geraakt. Veel van hen komen uit een milieu met weinig geld, en als zij dan ook nog eens hun studiefinanciering achteraf moeten terugbetalen, dan komt de toegankelijkheid van het hoger onderwijs in het geding. Rotterdam moet zich daarom goed voorbereiden op wat er gaat komen. En als blijkt dat het echt verkeerd gaat, dan volgt er aksie richting Den Haag. Jawel: aksie!

Niemand zal het oneens zijn met Cetins pleidooi. Natuurlijk is het belangrijk dat iedereen met verstand en goede intenties op haar niveau een nuttige studie kan gaan volgen, want dat levert op de lange termijn altijd meer op dan dat het kost.

Dat bleek ook in de commissie. Van links tot rechts, van conservatief tot progressief, van christen tot godsontkenner: niemand die het ermee oneens is. Maar tegelijkertijd vroeg iedereen zich af waarom er in vre-des-naam actie moet komen vanuit Rotterdam. Dit is landelijk beleid met landelijke consequenties, bepaald in Den Haag, uitgevoerd vanuit Den Haag, en mogelijk gemaakt door een landelijk mandaat. Zijn er wel knoppen waar wij als stad aan kunnen draaien?

Bovendien had het CDA Rotterdam al twee keer kritische vragen gesteld aan het college van burgemeester en wethouders (samenvatting antwoorden: dan moet je bij minister Bussemaker zijn), gesproken met bestuursvoorzitter van de Hogeschool Rotterdam, en dus allang bepaald wat haar standpunt is (“aksie! ak-sie! de barrikaades op!”). Wat kan zo’n ekspèèrtmieting dan ooit nog opleveren wat we nog niet weten?

Niet gehinderd door deze tegenwerpingen gaat het CDA Rotterdam niettemin vrolijk door met haar Tweede Kamer-waardige plan. Ze zit dan wel niet op het pluche in Den Haag, maar als je je ogen dichtdoet en het heel hard probeert, dan lijkt zo’n klapstoel in een achterafzaaltje aan de Coolsingel er soms verdacht veel op.
Inge Janse

Waar zijn de geldautomaten gebleven?

Volgens de Volkskrant neemt het aantal geldautomaten in dorpen drastisch af. Het stedelijke dorp Rotterdam heeft daar ook last van.
Waar is de geldautomaat gebleven? Op het Noordereiland. Op Katendrecht (die in de lobby van de SS Rotterdam telt niet mee, voor wie überhaupt van het bestaan af weet). Op de Veerhaven. Op de Witte de Withstraat. Ter vergelijking: op de Slinge zitten er maar liefst vijf stuks, waarvan drie van de ABN. Dit is dan ook een hele lange straat, maar toch, ik kan mij niet voorstellen dat er bij de bezoekers van de Witte de Withstraat geen behoefte aan contant geld is. Let wel, we hebben het hier over openbare 24-uursautomaten en niet in winkels verstopte ATMs.
Op Katendrecht en de Witte de Withstraat staat de realisatie van zo’n automaat al jaren op de agenda van behoeftige bewoners, welwillende deelgemeentebestuurders en onbetrouwbare banken (over service gesproken). Waarom dit op de Witte de With in de vorm van een kunstwerk moet is mij dan weer onduidelijk. Het zal wel bij de culturele uitstraling van de straat passen.
Juist rondom straten als Witte de With vind je menig kleine ondernemer, van lokale kapper tot cafés, welke nog nooit van de campagne ‘Klein bedrag? Pinnen mag!’ gehoord heeft. Begrijpelijk dat zij liever geen transactiepercentages afstaan aan de bank. Diezelfde bank die hen niets wil lenen wanneer het economisch voor iedereen zwaar vertoeven is.
Volgens een woordvoerster van de ING komt de afname doordat er minder behoefte is aan contant geld. Je kunt het ook omdraaien – alles moet blijkbaar digitaal. Van bankafschriften tot aan de tijden bij de bushokjes. De huidige generatie weet zich geen raad meer, when the shit hits the fan – ondergetekende inbegrepen. Misschien moeten we gewoon terug naar ruilhandel. Een biertje tegen mijn zelfgekweekte tomaten? Op naar een duurzame toekomst (mét geldautomaten).
Alexandre Furtado

Buurtwacht

Mijn buren zijn deze week het slachtoffer geworden van een inbraak. Nu is dit niet heel gek, gezien het feit dat het aantal woninginbraken in de regio Rotterdam fors is toegenomen. In december 2012 is er 36 keer per dag ingebroken in Rotterdam, dit komt neer op 1100 keer in een jaar. Dit baart mij toch enige zorgen. Uiteraard inbraken zijn helaas altijd vertegenwoordigd in de statistieken van een grote stad, echter er is meer aan de hand volgens mij.
Voorheen waren er in mijn straat geen huisinbraken, auto-inbraken waren echter alom vertegenwoordigd. In eerste instantie zijn de boeven begonnen met het wederrechtelijk toe-eigenen van navigatiesystemen en autoradio’s. De laatste weken ligt er minder glas op straat, deels omdat slachtoffers alle waardevolle spullen uit hun auto halen en deels omdat ze hun dashboardkastjes openlaten, zodat de plunderaars zien dat er niets te plunderen valt. De navigatiesystemen worden ook steeds minder interessant omdat de prijs ontzettend gedaald is, en op elke smartphone zit tegenwoordig wel een goed functionerend navigatiesysteem. Het is geen interessante markt meer.
De volgende stap laat zich raden: er wordt een nieuwe markt aangeboord. Huizen volgen nu auto’s minder interessant zijn geworden, en deze week hadden wij hier een primeur. De buren overstuur en de politie deelde in veel zinnen en nog meer bijzinnen mee dat ze niet zo heel veel kunnen doen. Iets waar ze in Duitsland hard om lachen. Daar is de politie immers verplicht om achter een strafbaar feit aan te gaan. In Ommoord zijn ze het vertrouwen in het politieapparaat verloren, en zijn ze een buurtwacht gestart. Nu vraag ik mij af of dit een ontwikkeling is die ik toe moet juichen, maar het feit dat er buurtwachten ontstaan is een teken aan de wand dat de politie in Rotterdam faalt.
Nabil Bantal