Het weekend staat voor de deur en De Beste Stuurlui ook. Dore bezint zich op een kilometer winkelverdriet in het Vierhavengebied, van Anneke moeten alle Feyenoordsupporters zich nog even koest houden en Fay blijft gewoon de fiets nemen, want soms werkt reclame averechts. Jammer, RET, heel jammer.
BCC komt naar Bigshops Parkboulevard!
Vlak voor de drie Marconitorens, daar waar in de guldentijd een pijpbeurt nog een joetje kostte, onder de walm van de Kentucky Fried Chicken, te midden van het Vierhavengebied, óp de Vierhavenstraat, bevindt zich “een kilometer winkelplezier.” Het is de slogan van Parkboulevard Bigshops, wiens laatste tweet luidde: “Koekjes gebakken vandaag én Kerstman ontmoet #Bigshops in #Rotterdam”. 24 december 2011, het was een mooie Kerstavond. Sindsdien is er niets meer van Parkboulevard Bigshops op Twitter vernomen.
Komt dat doordat het winkelplezier de pan uitrijst en de pr machine de kast in kan? Of, wilde gok, is de slogan van Parkboulevard Bigshops reinste kolder en is deze kilometer gevuld met winkels waar, pak hem beet, níemand naar toe gaat? En al helemaal niet voor diens plezier. Een Pets XL, een Toys XL; winkels waar eens per week een potentiële klant naar binnen schuifelt om vervolgens, overmand door de twaalfduizend viscose speelgoedgiraffes, verschrikt te vluchten. Terug naar de vier havens, terug naar café ’t Afzakkertje.
Op Facebook een recenter bericht. Er schijnt een BCC te komen. Rotterdam West maakte een sprongetje. Ook wordt er hard gewerkt aan de naamsbekendheid. Het is een kwestie van tijd en vertrouwen, aldus Parkboulevard Bigshops medio maart 2012. Sindsdien is er niets meer van vernomen.
Zijn Parkboulevard Bigshops, het bijbehorende stilgelegde dakpark waar vuurdoornen, pruikenbomen en pluimhortensia’s zouden gaan groeien, plus het driehonderd zitplaatsen tellende restaurant Wokmaster wellicht onderdeel van een mislukt project? Als in: zonde van de tijd, zonde van de energie, zonde van de bestemming, misschien zelfs zonde van het geld?
Wie zijn toch die mensen met macht waardoor de stad steeds wat stommer wordt?
door Dore van Duivenbode
Feyenoord. Het kan.
Afgelopen zondag moest Feyenoord om half een uit tegen het Nijmeegse NEC. Ajax had al gewonnen van Twente, PSV moest tegen degradatiegegadigde VVV Venlo. Ze moesten winnen om nog mee te doen. Afgelopen jaar bestond ook de Margriet 75 jaar. Radio 1 besloot dit heugelijke feit minstens een uur lang te vieren in het programma ‘De Perstribune’. Op zondag. Vanaf 12 uur. Ik vraag me af hoeveel opaatjes hun transistorradio in elkaar geramd hebben toen om half 1 het gekakel van hoofdredacteur Leontien van den Bos nog niet ophield. Ook ik werd gek. Ik overwoog zelfs plotseling om een Eredivisie Live-abonnement te nemen.
Deze merkwaardige overweging (ik heb überhaupt geen TV-abonnement) was ingegeven door de week ervoor. Feyenoord had gewonnen van koploper PSV. Graziano Pellè draaide weg en wakkerde met zijn linkervoet -ik herhaal: met zijn linkervoet–de droom aan toen hij de 2-1 scoorde in een overvolle Kuip.
Afgelopen zondag bleek ook NEC kansloos tegen Feyenoord. Het smetje van twee weken daarvoor, het verlies tegen PEC Zwolle, werd hierdoor volledig weggepoetst. Het dromen werd plotseling een besef. Het kan. Boëtius scoorde twee keer, om te laten zien dat het bij Feyenoord heus niet alleen maar aangekocht was, maar ook, of vooral, aangeleerd. Met maar drie punten verschil ligt alles open. 1999 lijkt opeens nog langer geleden dan het al was. John de Wolf refereert nog verder terug, naar 1993. ‘Toen gingen ze er ook opeens overheen.’
Inderdaad John, maar schreeuw het niet teveel van de daken alsjeblieft. Eerst maar eens zien of Ajax zijn ingezette trend volhoudt om tegen alles en iedereen gelijk te spelen, en dan vooral tegen PSV. Tot die tijd moeten we vooral niet teveel druk leggen op die jonge supertalenten Vilhena en Boëtius. Hij is pas negentien. Dat mag alleen Pellè, omdat hij een trotse Italiaan is. Voor de nuchtere Rotterdammer: geniet gewoon van het spel en houd je dromen nog even stil. De uitslag mag niet gejinxd worden.
door Anneke Kortleve
De wondere wereld van de Tram
Door een duister en mistig Rotterdam glijden bakens van licht en vertrouwen vloeiend over hun rails voorbij. De koplampen werpen hun warme schijnsel op het gezicht van een jonge vrouw. Hooggehakt en met hoopvolle tred stapt zij tussen de openschuivende deuren de drempelloze dappere wereld van De Tram binnen.
Wat in eerste instantie de Droomvlucht leek te zijn, blijkt de nieuwe commercial van de RET. Het ziet er prachtig uit, maar los van de mooie beelden zijn het vooral de flarden semi-poëtische tekst in de spot die mij fascineren.
De tram is een gezellige oude bekende van je in de woorden: Je kent hem. Uit de stad. Van zijn gemak. Vervolgens gaat de commercial recht op de onderbuik van onze tijdgeest af met: Brengt je samen. Brengt je verder. Verbinding met elkaar, dat willen wij wel in deze tijd van grootstedelijke individualisering en kilheid. Verder willen we ook. Vooruit en weg uit de economische crisis en een winter die te lang begint te duren. Maar bij het slot raak ik de weg kwijt: De tram. 0% Bijtelling. 100% Elektrisch. Bruut word ik wakker geschud uit een droom van een beter leven, liefde en verbondenheid. Percentages!? Bijtelling!? Het zijn termen die eerder doen denken aan een gelikte leaseauto, dan aan openbaar vervoer.
De RET raakt verstrikt in de eigen goede bedoelingen en stuurt met deze commercial zo veel verschillende boodschappen de wereld in, dat geen enkele ervan geloofwaardig over komt. Zwalkende tussen sentiment en zakelijkheid vraag ik me af voor wie deze campagne nu eigenlijk bedoeld is. Meer focus en wellicht een snufje zelfspot waren zeer welkom en waarschijnlijk effectiever geweest. Hoe dan ook: Ik stap gewoon weer op de fiets.
door Fay van der Wall
Al één reactie — discussieer mee!
Mooie reklame, maar mij intrigeert vooral de keuze van de zender, waarom op de nationale TV? Verder dan Schiedam en Barendrecht komt de Rotterdamse Electrische Trammaatschappij niet. Wat is het idee hierachter? Gaat de RET nationaal, willen ze het concept tram verkopen aan de rest van Nederland?
Bij mij blijft het gevoel hangen dat er een paar ambtenaren nog steeds niet door hebben dat de tijden veranderd zijn en een semi? overheidsbedrijf betaald wordt door belastingen en dus met zorg uitgegeven moeten worden.