Op Internationale Vrouwendag (8 maart jl.) pakte het AD/Rotterdams Dagblad uit met een interview met wethouder Korrie Louwes. Daarin riep zij de Nederlandse vrouw op tot het stoppen met het ‘gemuts’- kinderen krijgen én een carrière er op nahouden is helemaal niet zo moeilijk, zo luidde de mening van de Rotterdamse bewindsvrouw. Hilde Westerink dacht ‘Jij hebt makkelijk praten’, en schreef een open brief.
Dag Korrie,
Afgelopen vrijdag was het 8 maart; Internationale Vrouwendag. Dat weet jij ook, want je werd geïnterviewd door het AD/Rotterdams Dagblad met de vraag te reageren op het feit dat meer dan de helft van de Rotterdamse vrouwen thuis zit. Dat gebeurt overigens elk jaar op vrouwendag: de tv doet een itempje, de krant een interviewtje, er wordt een probleem van moderne vrouwen benoemt en een sterke carrièrevrouw moet er dan op reageren. Dat noemt men ‘feminisme’, ik noem dat ongenuanceerde nonsens.
Natuurlijk is het zorgwekkend dat vrouwen in Rotterdam niet werken, meer dan de helft maar liefst. Door deze financiële afhankelijkheid komen veel vrouwen in de knel na een scheiding en dat is een probleem. Niet alleen voor hen, maar ook en vooral voor de kinderen waar zij voor zorgen. Daarmee kom ik meteen op een leuk punt in het interview: Korrie, ik vind het hartverwarmend dat jij je zoons leert dat ‘meisjes kunnen wat jongens kunnen’, maar wordt het niet eens tijd dat jongens leren dat zij ook alles kunnen wat meisjes doen? Zoals, ik noem maar wat, een carrière op pauze zetten voor de zorg van de kinderen? In de praktijk komt die zorg voor het grootste deel namelijk nog steeds op de schouders van de moeders terecht, samen met het huishouden én die terecht felbegeerde loopbaan.
Al 23 reacties — discussieer mee!
nou het is inmiddels wel duidelijk dat als er hier een man reageert dat ie er meteen ongenadig (en op oneigenlijke gronden) van langs krijgt! Geen wonder dat feministen zo’n imago van verzuurde truttenbolletjes hebben!
Hallo allemaal,
Via deze link kunnen jullie het interview met Korrie Louwes in het AD Rotterdams Dagblad lezen. Het is een foto van de krant, niet ideaal maar beter iets dan niets. Ik heb nu ook een link in het artikel toegevoegd.
Dank Eeva!
Kim, ik hoor graag je aanvullingen.
Allez! De discussie wordt ook bij de Belgen gevoerd:
http://www.knack.be/nieuws/belgie/vrouwen-moeten-stilstaan-bij-de-gevolgen-van-deeltijds-werk-de-coninck/article-4000309352619.htm
Hilde, goeie brief, het is niet zelden een vermoeiende klus om kinderen en werk te combineren en om dat beide goed te doen.
Maar Korrie Louwes spreekt in soundbites. Dat is helaas des bestuurders: er komt niets meer uit het hart, iedere uitspraak is gecalculeerd en veranderlijk als het weer, al naar gelang het van pas komt. Tot leugens aan toe.
Misschien ben je het niet met me eens, maar vind je het hout snijden: bespaar je dan de moeite! Dat gesprek gaat er nooit komen, dat is namelijk niet in haar belang.
PS Misschien liggen haar kinderen (later) wel op de bank bij de psych omdat ze chronisch aandacht tekort zijn gekomen. Of ze heeft een man fulltime thuis, wat prima kan met een wethoudersalaris 🙂
<3! (effe een lekker mutsig hartje voor Hilde)
Waarom zou de wethouder eigenlijk niet gewoon mogen zeggen dat vrouwen moeten ophouden met mutsen – ze kan toch onmogelijk recht doen aan alle meningen. Zou ze heel genuanceerd zijn geweest in haar uitlatingen, dan had er weer iemand anders (wellicht in een ander medium) weer lopen mutsen over het ‘feit’ dat vrouwen (de wethouder incluis) niet zo moeten lopen mutsen…
Zo, en dan nog eens wat: Ik vraag me af waarom alleen mannen maar moeten oppassen op de kinderen en vrouwen kennelijk niet!! Ook vraag ik mij af of Hilde zelf kinderen heeft…Als ze die zou hebben, dan zou ze weten dat het niet zo verstandig is om niet op kinderen op te passen – de grootste ongelukken gebeuren als er niet wordt opgepast! Nee, ik geloof dat kinderen nog van geluk kunnen spreken dat ze tenminste nog vaders hebben die af en toe een oogje in het zeil houden. Met een moeder als Hilde vrees ik het allerergste voor haar kindjes!
(…)het is niet zelden een vermoeiende klus om kinderen en werk te combineren en om dat beide goed te doen.
Ik denk dat dat ook de crux is voor veel vrouwen. Dat leidt tot spanningen en stress. Kinderen en werk zijn allebei geen dingen waar je met wat minder moeite goede resultaten kan boeken 🙂
Wat betreft die soundbites, ik denk dat je wel een punt hebt. Mijn probleem met het interview was vooral dat eruit spreekt dat de wethouder weinig begrip heeft voor en ‘feeling’ heeft met de dagelijkse realiteit van anderen.
Dag Kas!
Allereerst, in mijn stuk is duidelijk vermeld dat ik géén kinderen heb. Verder vind ik het interessant dat jij mijn brief zo hebt geïnterpreteerd dat je eruit haalt dat ‘alleen mannen maar moeten oppassen op de kinderen en vrouwen kennelijk net’. Dat is natuurlijk onzin: beide hebben evenveel verantwoordelijkheid.
Wat betreft vaders die niet oppassen: het gaat mij hier uiteraard om de woordkeuze. En ja, als baby’s en peuters allemaal maar vrijelijk in huis worden losgelaten zonder toezicht, dan krijg je natuurlijk de grootste ellende 🙂
Sorry Hilde, maar de inhoud van je brief is behoorlijk onsamenhangend. Het zou wellicht al helpen als je je wat beter inleest voordat je heel beledigd gaat reageren vanuit emotie en eigenlijk het beeld bevestigd waar Korrie het over heeft; als een ….
Dit artikel over de superpappa is misschien wel interessant voor het gesprek met Korrie?
http://www.groene.nl/commentaar/2013-01-04/de-korte-zomer-van-de-superpapa
PS. : Wie wil er in godesnaam kolven op werk?
Beste Kas, het is heel goed dat de wethouder dat zegt, want dan heb je een discussie en kunnen we het over inhoud hebben. Zoals nu wordt gedaan. Ook is het een aanleiding om gezamenlijk over oplossingen na te denken, iets dat ook in deze reactie aangekaart wordt. Als je het stuk leest, dan staat daar dat de schrijfster zelf geen kinderen heeft. Dat je dat vraagt, doet bij mij de twijfel opkomen of je het stuk wel goed in je hebt opgenomen. Dat gevoel wordt versterkt door een wat vreemde causaliteit die je aankaart. Er staat nergens dat alleen mannen op kinderen moeten passen, en er staat ook nergens dat niemand op kinderen moet passen. Wat er ook niet staat is dat de schrijfster zelf niet van plan is om op kinderen te passen. Ik kan niets anders dan concluderen dat het wat ongepast is om te suggereren dat iemand geen goede moeder zou zijn.
Ha Kim,
Goed dat je het artikel hebt toegevoegd. Zorgt voor wat meer verdieping. Het feit blijft alleen dat het ook een emotionele kwestie is. Dat zijn kinderen namelijk en daardoor ook de keuzes die je maakt over hoe en door wie je ze laat opvoeden. Ik zie ook veel vrouwen “worstelen” met hoe dit in godesnaam te combineren. Ik ken ook vrouwen die zin gestopt met drie dagen in de week te werken, omdat ze met dat salaris de kosten van de dagopvang betalen. Dat schiet niet echt op, toch? Wat betreft dat kolven. Als je na die weken verlof weer aan het werk gaat, en je kan borstvoeding geven, dan moet je inderdaad een plek hebben om te kolven. Ik geloof dat weinig vrouwen dat nou heel fantastisch vinden, maar het bijzondere is dat vanuit officiele kanalen aangeraden wordt om minimaal 6 maanden je kind borstvoeding te geven. Wat moet je dan?
Ik ben er ook niet helemaal uit, maar het is zeker interessant om te zien hoe anderen dit doen. Zo zijn er ook voorbeelden van stellen die onderling op hun vrije dag op andermans (en hun eigen) kinderen passen, om zo de kosten te drukken. Dat zou een mooie oplossing zijn?
Ik ben ontzettend benieuwd naar de ‘oneigenlijke gronden’ waar je het over hebt!
Dag Kim, kun je uitleggen waar ik me beter over moet inlezen? Dat wordt me uit jouw reactie niet helemaal duidelijk.
Verder moet ik zeggen dat ik niet zoveel kan met het artikel over de ‘superpapa’. Uiteraard ben ik me bewust van het feit dat hedendaagse vaders heel anders tegen zorg aankijken en meer verantwoordelijkheid nemen voor de kinderen dan generaties hiervoor, maar dat is mijns inziens ook niet de kern van déze specifieke discussie. In dit artikel ga ik in op het feit dat de wethouder haar zoons leert dat meisjes dezelfde dingen kunnen bereiken die jongens kunnen. Mijn reactie daarop is dat het andersom evengoed geldt.
Verder zijn er genoeg moeders die graag gedurende langere tijd hun baby willen voeden met moedermelk en daartoe een kolfruimte nodig hebben volgens de daarvoor geldende richtlijnen. Helaas voldoen lang niet alle werkgevers hieraan.
Wat uitermate vreemd Kas, dat je een inhoudelijke discussie op deze manier in een ordinaire scheldpartij laat uitmonden. Verzuurde truttenbolletjes? Echt, is dat nou nodig? Om even inhoudelijk op je vorige post in te gaan. Ik denk dat je Hilde’s stuk gewoon verkeerd hebt gelezen. Kan ons allemaal overkomen. Hilde maakt er een punt van dat als papa een dag thuis is, hij “oppast” op de kinderen, terwijl mama op haar vrije dag, gewoon moeder is. Is papa op zijn vrije dag dan geen vader? Die terminologie, en dan sluit ik me bij Hilde aan, is gewoon dom. Natuurlijk passen we allemaal op de kinderen, iedereen wil het beste voor zijn/haar kind. Het is alleen maar dat de term oppas in dit verband een losse verbinding suggereert. Die ik overigens uitermate beledigend vind voor vaders in het algemeen.
Ja, dat kan ik uitleggen, een poging tot probeerde ik al te doen met het artikel over de superpappa…..
Ik vind dat het punt wat je dan probeert te maken enigszins achterhaald is omdat de “mannenemancipatie” inmiddels al wat verder is dan het beeld wat jij aanhaalt en waar jij Korrie op aanspreekt. En waarvan ik vind dat je daar onterecht heel emotioneel op reageert (Ja, het is een emotionele kwestie…, alleen vind ik dat je meer recht van spreken hebt als je zelf niet kinderloos bent).
Bovendien, het interview is een momentopname, je weet helemaal niet wat die Korrie exact tegen haar zoons zegt.
Verder geloof ik dat jouw aanleiding tot schrijven toch vooral het “vrouwengemuts” was? Naar mijn beeldvorming ga je hier helaas niet dieper op in, en waarom je er nou zo’n moeite mee hebt. En de redenen die je aankaart zijn zwak. Want ik ken ook enkele alleenstaande moeders waarvan 1 begin 20 die 40 uur p/week werkt, een masterscriptie heeft geschreven en 5 dagen haar kind naar het KDV brengt. En dat kolven meende ik niet als iets om serieus op in te gaan want het lijkt mij persoonlijk veel prettiger om dat gewoon thuis te doen zonder toeziend oog van collega’s of baas. Ook niet in een ruimte op kantoor want achteraf in je tas meenemen lijkt me erg onhandig.
Laat ik het er maar op houden dat ik dit meer een “meisje blert zonder na te denken” actie vind. Zelf zou ik, vooral gezien het negatieve imago van “feminisme” toch wat doordachter reageren en goed beargumenteren wat je bedoeld. En bovendien is het erg onhandig dat Vers Beton een brief naar Korrie op de site zet zonder referentie naar het daadwerkelijke interview met Korrie. Sorry, maar ik vind dat gewoon erg knullig.
Dag Kim/Tanja (met wie heb ik nou een discussie?),
Ik herhaal graag nog een keer wat ik in mijn eerdere reactie ook al zei: ik maak géén punt over het wel en wee van de huidige staat van de mannenemancipatie. Korrie ook niet. Ik ken genoeg mannen die met liefde thuis blijven en zijn voor de kinderen. Daar gaat déze discussie dus niet over.
Mijn aanleiding om dit te schrijven is niet het ‘vrouwengemuts’, mijn aanleiding is de uitspraak van mevrouw Louwes die vindt dat vrouwen moeten ophouden met het ‘gemuts’. Ik vraag me af waaróm zij dat gemuts vindt en ik stel aan de kaak dat Korrie Louwes problemen op die manier te makkelijk van tafel veegt. Jouw voorbeeld van je werkende en studerende vriendin doet mij vermoeden dat je het punt van mijn brief niet helemaal hebt begrepen. Heeft dat te maken met de door jou al eerder aangekaarte onsamenhangendheid?
En ja, we zouden allemaal wel thuis willen blijven om te voorkomen dat we onder de neus van collega’s moeten kolven, maar als dat kon, zouden we deze discussie niet hebben, nietwaar?
Verder heb je natuurlijk ook nog een punt: het is vervelend dat we geen directe link konden plaatsen naar het artikel, daar deze is geplaatst in de papieren editie van RD/AD. Voel je vrij om mij een mailtje te sturen, dan zorg ik ervoor dat er een afbeelding van het interview jouw kant op komt: [email protected].
Ja, jij heette ineens Lotte en toen weer Hilde dus ik dacht, ik geef er ook maar een draai aan.
Je kan niet iets aankaarten zonder dat de lezer weet waarom je iets aankaart, het waarom vind je in het interview. De lezer ziet nu alleen dat ene kleine gedeelte wat volgensmij ook niet letterlijk is geciteerd. De lezer kan dus alleen door jouw gekleurde bril kijken en zich geen beeld vormen bij het hetgeen wat Korrie in het interview heeft gezegd. Als de lezer dit wel zou kunnen zou er iets van een inhoudelijke discussie kunnen ontstaan.
Ik zeg “iets van” omdat reageren op iets als “dat vrouwen moeten ophouden met het gemuts” al een heel vaag begrip is; wie zijn die vrouwen, wat is hun situatie qua werk, inkomen, aantal kinderen, alleenstaand? Of gaat het alleen over vrouwen die kind en werk willen combineren?
Net als het gegeven in jouw brief dat de wethouder haar zoons leert dat meisjes ook hetgeen kunnen wat jongens kunnen. Wie weet wat die wethouder haar zoons nog meer leert? Jouw ingezonden brief over een compleet vage kreet en het ontbreken van een referentie naar het interview (die hoef jij niet te sturen maar daar zou versbeton gewoon voor moeten zorgen) zorgen ervoor dat er geen sprake is van een discussie. Of althans, het feit dat er nu een discussie over het ontbreken van een discussie is is al iets. Ook het feit dat je secundaire bronnen zoals het artikel uit de groene waardeloos vind zegt al iets over het ontbreken van relativeringsvermogen en de verdieping in de materie van je brief.
Dag Kim,
De reactie onder de naam Lotte is niet door mij geschreven. Zoals je kunt zien heb ik daarónder gereageerd, gewoon onder mijn eigen naam en toenaam.
Je punt over de bronvermelding is mij inmiddels duidelijk, zoals ik ook heb vermeld in mijn vorige reactie. Omdat het een interview is uit de papieren editie van AD/RD kon deze niet worden herplaatst door Vers Beton, omdat dit een schending is van het copyright. Voor nu en de volgende keer staat je punt in ieder geval genoteerd.
Overigens wil ik daar nog aan toevoegen dat ik op mijn artikel een reactie van wethouder Louwes heb mogen ontvangen. Deze brief is de volgende dag geplaatst op deze website en kun je hier lezen: https://www.versbeton.nl/2013/03/beste-hilde/
Wellicht dat we daar verder kunnen met een meer inhoudelijke discussie? Ik hoor het graag!
Beledigend voor vaders, en hoe! Daar heb je een mooie draai aan gegeven Barbara.
Hallo Hilde,
Wat een leuk artikel! Ik heb het met plezier gelezen. Ik ben het verder totaal niet met je eens, maar dat mag hè 🙂
Ik heb op mijn eigen blog ooit eens een pleidooi geschreven over moederschap en werken (en daar heeeel veel reacties op gekregen, uit mijn eigen omgeving, fel ook) – in een poging om de discussie helder te maken. Er zijn zoveel factoren die meespelen, dat je het eigenlijk nooit genuanceerd genoeg kunt benaderen. Mijn visie lees je hier: http://zomerzondag.posterous.com/66146580
In het kort: als moeder van twee kinderen (7 en 4) en met een volledige werkweek (en een bloeiend sociaal leven, ook heel belangrijk), ben ik het eens met Louwes als ze zegt dat ‘moeders niet moeten mutsen’. Als je carrière wilt, moet je aanpakken, kinderen of niet. Zorg dat je tevreden bent over de zorg die je daarvoor inzet (of dat nu de vader is, oma’s, buren, kinderopvang…).
Ik ben het daarentegen niet eens met haar mening dat een gefragmenteerde week onrustig is voor het kind; wij redden het prima met al die verschillende oppasdagen. Kortom, doe het zoals je zelf wilt, maar mopper niet dat je carrière stilstaat als je moeder wordt – daar ben je hélemaal zelf bij.
Dag Zita!
Allereerst, excuses voor mijn rijkelijk late antwoord.
Ten tweede: dankjewel voor je reactie. Deze heb ik, tezamen met je blog, met veel interesse gelezen en ik moet daarop reageren met het volgende: ik denk dat wij het niet zo heel erg met elkaar oneens zijn. Ik ben het absoluut met je eens dat je moet aanpakken als je een carrière nastreeft, kinderen of niet.
Aansluitend daarop wil ik zeggen dat in mijn opinie het glazen plafond in Nederland nog heel lang realiteit blijft als we vasthouden aan de parttime mentaliteit die we hier heilig hebben verklaard.
Wat mij vooral stak aan het interview van Korrie Louwes is de eenzijdige blik op de realiteit van ouders van nu. En zoals jij ook al aangeeft is dit een schier onmogelijke discussie door alle factoren (en gevoelens!) die hierin meespelen.
Rest mij alleen nog je uit te nodigen voor morgenavond, dan gaan wij tijdens ‘De Beste Stuurlui LIVE’ in gesprek met Korrie Louwes over dit onderwerp in BAR. Wees welom! Het lijkt me ontzettend interessant om hier nog even over door te praten, schroom ook niet om lezers van jouw blog hiervoor it te nodigen: https://www.versbeton.nl/2013/03/woensdag-27-maart-2013-de-beste-stuurlui-live-in-bar/