Fotograaf Frank Hanswijk nam een kijkje in het leegstaande zwembad Tropicana en legde voor Vers Beton de ruïnes van een voormalig tropisch zwemparadijs vast op de gevoelige plaat.
Een galerij met afbeeldingen
Wat overblijft is een ruïne. Het commerciële tropische paradijs uit de vorige eeuw is vervangen door een geheimzinnige, verborgen idylle. Bevreemdend en ontroerend zijn de sporen van die duizenden mensen die hier ooit zwommen, zaten en rondliepen. Nu is het gebouw leeg en versleten en wordt het weer ingenomen door de natuur. Schoonheid doet zijn intrede, magisch, raadselachtig.
In deze lege baden, onder overwoekerde glazen daken lijkt de tijd met ons stil te staan.
Al 16 reacties — discussieer mee!
Misschien een mooie kans voor de stadsboerderij. Hoezo? Nou ik zie zoveel glas, dan is de gedachte aan een stadskas niet ver weg. De Lier opent dependance in Rotterdam 🙂
Mooie reportage, zou er graag ook eens foto’s maken. Loop al een tijdje met de gedachten rond maar zou niet zo goed weten waar om toestemming te vragen.
Lips Capital hebben gewoon het verstand van een mier, er is in nederland 1 concurrent voor een tropisch zwembad en dat is het tikibad en nog zijn ze in staat het financieel leeg te zuigen en kapot te helpen, met een beetje creatief denken en fatsoenlijk onderhoud was het nog steeds een zwembad geweest ….. lips “get out of rotterdam”
Wat van mijn herinneringen. Iedereen uit de buurt had het al over de sensatie “de wildwaterbaan” nog voordat ik er zelf geweest was. Ik hoorde over dat je op het laatst naar beneden gezogen werd en daar was geen letter van overdreven. Ik was toen ontzetten bang voor dat laatste stuk en ik ging nog liever van die glijbaan die loodrecht naar beneden ging. Wat ik nooit zal vergeten is dat zo’n jaren 80 aso met matje een snor zo’n indruk wilde maken op zijn vriendin door mij weg te duwen zodat ik bijna niet boven kon komen in de wildwaterbaan. Als ik zijn naam had zou ik hem zeker even komen opzoeken, ik was acht jaar man..lafaard. Ik was ook een keer drie minuten te laat of zo, kon je gelijk bijbetalen aan de uitgang. Hadden ze in die tijd natuurlijk alleen muntautomaten en ik had geen geld bij me. Ik ben ook een keer kledingstukken kwijtgeraakt, gelukkig kon ik zo naar huis want ik woonde er vlak tegenover.
Die aap in het kleuterbad. Die ááp! Het is echt ongelooflijk hoeveel jeugdherinneringen hier opkomen. Hoe vaak ik wel niet bijna ben verzopen in de wildwaterbaan, hoe moeilijk het was om als klein meisje daar op het einde om er weer uit te komen – de tegenstroming was zo hard dat ik soms hulp van een volwassene nodig had. En toch ging ik er nog een keer in. Het koude badje buiten waar ik ook altijd wilde bewijzen dat ik ech wel durfde! En dan de dag eindigen in je natte koude badpak, al rillend frietjes eten met heel veel mayonaise op een witte plastic stoel terwijl de jungle sirene nog eens afging. Ik hoor ‘m nog steeds.
En natuurlijk al die wilde verhalen die op school de ronde deden; over koppen die naar beneden rolden vanwege scheermesjes in de glijbanen en potloodventers in de omkleedhokjes, en wie had het met wie gedaan in het bubbelbad.
Wauw… Dat is wel heel toevallig, of misschien juist niet want wat is toeval? Anyway, toen ik afgelopen week langs Tropicana fietste dacht ik: ‘Wat ben ik benieuwd hoe het er van binnen uit ziet. Zou het niet interessant zijn om hier juist nu foto’s te gaan maken om te zien wat er nu nog over is van Tropicana?’. En taadaa, mijn verzoek is verhoord. Thanks!! (Ps. en niet te vergeten de nostalgie van deze foto’s, mooi)
Jaaa die roddels vooral, ook bij ons op school ging dat scheermesjesverhaal de klaslokalen rond! De wildwaterbaan heb ik na de eerste traumatische ervaring nooit meer overgedaan.
Mijn favoriete moment was toch wel dat ik Linda Wagenmakers (post-Miss Saigon, pre-Eurovisie) gekleed in lichtblauwe bikini in de kleedkamer tegenkwam. ‘Wow Tropicana is echt koel!’ dacht ik nog. Nu is Tropicana leeg en Linda’s carrière ook van de wildwaterbaan af. Ik hoop dat ze ooit weer de kant op komt.
Top bijdrage. Die keer dat ik met n collega ging zwemmen. Hij er nog nooit was geweest en de eerste keer van de wildwaterbaan zijn kin openstootte. Gelukkig dat het havenziekenhuis ernaast ligt.
Wel vrijkaartjes gekregen toen. Dat was dan weer netjes.
Eeva, ik werd ook helemaal gek toen ik die aap zag. Daar was ik toen al te groot voor, maar ik wilde zó graag van die banaan af glijden.
Ok. Ik zie nu pas in hoe belachelijk mijn laatste zin is. Wil iedereen die ajb negeren?
Ha, die blijbanaan, die geen glijbaan was.
Haha -inderdaad. Ik ben ook nog een keer in dat Havenziekenhuis geweest, toen was ik van die aap zijn banaan afgedonderd en had ik een gat in mijn hoofd. Het was gelukkig niet ver weg. We kregen geen vrijkaartjes. Misschien omdat ik er met de hele familie was en we toch al bijna naar huis gingen.
Ik kwam dit een poos geleden tegen. Misschien een mooi link: http://www.rotterdam.nl/Clusters/Stadsontwikkeling/Document%202013/Stadsinitiatief/Projectplannen/Projectplan_Tropicana-Stadskas.pdf
Goeie link, alles is al een keer bedacht.
De plannenmakers hebben behoorlijk wat ambitie!
Nu nog Lips Capital Group overtuigen dat het geen seniorenwoningen moeten worden.
jaja….HElemaal naar de knoppe gegaan door al die bad apen die er chronisch rondhingen.
prachtig omschreven door Eeva!
En tijdens het patat eten kijken hoe grote mannen zo’n grote golf te creeren bij de witte platte glijbaan dat het water over het glas kwam. Om dat vervolgens zelf te proberen en bedrogen uit te komen met een golfje van niks. Later zou ik ook zulke golven maken. Nu zou ’t lukken, maar nu is het te laat 🙁