De Beste Stuurlui geven u ook deze week voer om de vrijdagmiddagborrels door te komen. Dore vertelt u alvast wat hip is in het Rotterdam van 2020, Eeva vraagt zich af of hoe het staat met onze democratische controle en Ferrie droomt over een Mega Gay Experience op de Maasvlakte, gewoon, om die Russen te pesten.
Rotterdam’s Coolest
2020: je wandelt over de Pannekoekstraat. Waarom ook niet? De met kauwgom versierde stoeptegels hebben plaats gemaakt voor een interactief wegdek dat in verbinding staat met al wat jij prettig vindt. Het is uitverkoop bij jouw favoriete kledingwinkel en bij jouw favoriete koffietent wordt jouw favoriete soya double latte chai chai reeds opgeschuimd. Daar heb jij, in 2020 op zaterdagmiddag om 15:30, immers áltijd trek in. Aldus het interactieve wegdek, dat in 2020 net zo gewoon is als de olijke kindernaam Ollie.
Het is één van de ideeën die ik afgelopen dinsdag hoorde tijdens een live-sessie Lidewij Edelkoort’en. Gedurende een wandeling door Rotterdam somden trendwatchers van het project The Coolhunt (Hoge School Rotterdam i.s.m. Science of the Time) op wat hier cool is. Een schatkist aan informatie om je de vrijdagmiddagborrel mee door te pochen en er vervolgens aan toe te voegen: “maar dat wist ik natuurlijk al lang.” Evenals al die andere disciplines, rocket science daargelaten, blijkt ook trendwatchen geen rocket science.
Cool in Rotterdam en de zaadjes voor alles wat komen gaat, zijn:
Elektriciteitshokjes, graafmachines, overhoop gehaalde straten, snackkarren, graffiti, klimop, de Rotterdamse daken, langgerekte graszoden waar niemand komt, hergebruik van leegstaande gebouwen (geen zorgen dus om al die leegstand, die is juist super cool), überhaupt hergebruik, de herbeleving van de Rotterdamse geschiedenis, überhaupt herbeleving, Aziatische eettenten, Aziatische marktkramen, Aziatische theeschenkerijen, überhaupt Azië; het continent dat nog altijd hip, cool, happening, ‘helemaal nu’ en ‘nog meer de toekomst’ is.
Als laatste cool bevonden was het Rotterdamse ambacht. Ambacht is héél erg cool. Dat kopiëren de Aziaten vervolgens weer waardoor de cirkel rond is. En nee, gelukkig maar, we gaan het niet van hen verliezen, aldus trendwatcher en professor aan Shanghai University Carl Rohde. Hun arbeidsethos ligt weliswaar enkele elektriciteitshokjes hoger, hun levensstandaard enkele snackkarren lager. In Shanghai zijn ze jaloers op onze frisse Weena-lucht.
Zondag wordt het twintig graden. Ik Lidewij Edelkoort hierbij dat iedereen ambachtelijke zandkastelen gaat bouwen in onze overhoop gehaalde straten.
door Dore van Duivenbode
De stad aan de macht – maar dan echt
Jos van der Lans, de goeroe van het burgerkrachtdenken, schreef twee weken geleden een essay dat goed aansloeg in de Rotterdamse Twittergemeenschap. In ‘De stad als branieschopper‘ beschrijft Van der Lans hoe steden, en niet langer naties, de belangrijkste motor van maatschappelijke innovatie zullen worden. Actieve Rotterdammers, ondernemers, ambtenaren tot aan vertrekkend wethouder Jantine Kriens aan toe – iedereen was vol lof over dit essay, dat verscheen in de Groene Amsterdammer. Van der Lans beroept zich op Benjamin R. Barber die op internationaal vlak de opkomst van de steden signaleert in zijn boek If Mayors Ruled the World. Maar Van der Lans ziet ook een beweging van burgers in steden die do-it-yourself oplossingen verzinnen voor allerhande vraagstukken. Hiervan is in Rotterdam de Leeszaal West een mooi voorbeeld.
Naast de opkomst van lokale burgerinitiatieven in steden, speelt er nog iets. Voor velen is dit een ver-van-mijn-bed-show, maar dit kabinet zet een grote transformatie door: de zogenaamde ‘decentralisatie’. Allerlei belangrijke voorzieningen, zoals de bijstand, de jeugdzorg en de langdurige zorg voor ouderen en gehandicapten, vallen binnenkort onder de verantwoordelijkheid van gemeenten en niet meer van het Rijk. Zo’n 14 miljard euro wordt hiermee overgeheveld, inclusief een bezuiniging. Ook Rotterdam krijgt vanaf
2015 dus een veel grotere pot met geld te besteden en heeft daarin veel beleidsvrijheid. Als onze stedelijke politiek straks meer te zeggen heeft over dit soort belangrijke terreinen, is het voorstel van een gekozen burgemeester van Van der Lans een logisch gevolg.
In deze jubelstemming over de politiek die weer terugkeert naar het begrijpelijke en tastbare niveau van de polis, mis ik één onderwerp. Want als de gemeentelijke overheid veel belangrijker wordt, hoe zorgen we er dan voor dat de democratische controle dan ook meegroeit? Op dit moment is het raadslidschap in Rotterdam namelijk een deeltijdbaan van slechts 20 uur in de week. We mogen in De Beste Stuurlui dan graag en makkelijk klagen over het niveau van onze raadsleden, feit is dat veel van hen ernaast nog een andere baan hebben. Als de gemeenteraad straks meer verantwoordelijkheid krijgt om te beslissen over al die miljoenen euro’s bestemd voor kwestbare groepen en belangrijke sociale voorzieningen, dan mag ik hopen dat het raadslidschap hun volle aandacht heeft in een full-time positie.
door Eeva Liukku
De Russen komen
Het kan je niet ontgaan zijn: met een bliksembezoek van Poetin is deze week het Ruslandjaar begonnen. Vladimir werd hartelijk verwelkomd door minister Timmermans, opende samen met Beatrix een tentoonstelling in de hoofdstedelijke Hermitage, en verklaarde tijdens een persconferentie dat homo’s in Rusland “volledige rechten en vrijheden” hebben. Na het plaatsen van de politiek correcte kanttekeningen (Rutte: “Een constructief gesprek”), was het tijd voor de economisch lucratieve handtekeningen: vette deals over bloemen en olie. Intussen stonden buiten duizenden mensen terecht heel boos te zijn, omdat het zo slecht is gesteld met de mensenrechten in Rusland.
Constateringen: Bevriende staatshoofden moet je niet beledigen, Timmermans spreekt een behoorlijk mondje Russisch, burgemeester Van der Laan kan betere smoezen bedenken, in Rusland zouden pedovereniging Martijn én de SGP onmogelijk zijn.
Nog een constatering: Rotterdam leek geheel afwezig tijdens Poetins audiëntie. Dat terwijl Summa Capital, een Russisch overheidsbedrijf, voor een slordige 800 miljoen euro een olieterminal in de Europoort gaat realiseren. Het had wat voeten in de aarde gehad, want er waren eerst wat problemen met milieuvergunninkjes, maar op de valreep kon Minister Kamp trots verkondigen dat “de belemmeringen zijn weggenomen”. Was dat nou maar eerder gebeurd: in januari ging Aboutaleb er nog van uit dat Poetin de eerste paal zou komen slaan in Rotterdam. Want “Rotterdam is van significante betekenis geworden voor Rusland”, omdat Summa (“ook als de noordelijke route is dichtgevroren”) vanuit de Rotterdamse terminal olie kan blijven verkopen, en zo “een rol kan blijven spelen als het gaat om het bepalen van de olieprijs in de wereld”. Einde citaat van onze burgervader.
Rotterdam wordt de verzekering voor de Russische energie-hegemonie, en ze komen niet eens langs. Terwijl die schijnheilige gastheer, de burgemeester van 020, vanwege een paar lullige mensenrechten z’n snor drukt. En de vorige burgemeester van dezelfde stad recalcitrant de homovlag ophangt. Ondankbare honden zijn het, die Russen. En die Amsterdammers, die nog steeds in de veronderstelling verkeren dat ze ‘the Gay Capital of Europe’ zijn…
Laat ze die olieterminal maar lekker in Antwerpen bouwen. Dan bouwen wij in de Europoort een enorm gay-attractiepark. Maasvlakte Mega Gay Experience: een themapark rondom industrie en homoseksualiteit. Zullen Poetin en Van der Laan lelijk op hun neus kijken.
door Ferrie Weeda
Al 3 reacties — discussieer mee!
Toevallig dat Poetin in het land was en Raymond P. topspion voor de Russen 15 jaar tegen zich hoort eisen. Of geen toeval maar een dikke vinger?
Maar redactie: Waar blijft het nieuwsbericht der nieuwsberichten? Het Rijks is weer geopend. Ja ik weet het, dat is in Amsterdam. Maar ze hadden wel iemand nodig uit die het vak in Rotterdam heeft geleerd. Lantaren/Venster, Kunsthal Wim Pijbes je kent hem wel.
Bij de NOS zeiden ze ook dat hij hier in 010 woont. Huidig Rotterdams cultuurbeleid doorlichten in een interviewtje?
De vraag is of raadsleden niet teveel in hun eigen bestuurlijke wereld blijven hangen als er een full-time functie van het raadslidmaatschap gemaakt wordt. Juist vanuit dezelfde gedachte dat steden steeds belangrijker worden voor mensen, lijkt het goed dat raadsleden zelf blijven ervaren wat het betekent om daadwerkelijk onderdeel uit te maken van het ‘normale’ leven in de stad. Ook kunnen zij op die manier kennis en ervaring van buiten de overheidswereld meenemen in hun raadwerk.
Tot slot zijn er vergoedingen die raadsleden ontvangen in het leven geroepen om eventuele gederfde inkomsten te compenseren en het juist mogelijk te maken dat mensen met een ‘gewone’ baan, daarnaast ook raadslid worden. Zo is de maximum vergoeding voor een raadslid in een gemeente als Rotterdam, volgens het ministerie van BZK, ruim € 2400 per maand.
Over het stuk van Eeva.
Interessant, al twijfel ik aan het optimisme. Het zit gewoon niet in mijn aard, maar laat ik het proberen toe te lichten. De buitenlandse voorbeelden die worden aangehaald zijn New York en London. Dit zijn steden die wat omvang en complexiteit betreft vele staten, waaronder mogelijk ook Nederland, overstijgen.
Dit is slechts een kanttekening, mijn grotere zorg is dat het officieel of officieus hoofdsteden zijn. Als Rotterdammer maak ik mij zorgen niet over de hoofdsteden, die redden zich altijd wel, maar om de steden in de periferie: de post-industriële steden. De voorgestelde decentralisatie gaat gepaard met bezuinigingen. De hoofdsteden hebben alternatieve bronnen voortvloeiend uit de hoofdstedelijk voordelen, maar hoe zit het met steden zoals Rotterdam, Baltimore, Detroit, Marseille. Hoe zal het met deze steden aflopen die niet de hoofdstedelijke voordelen hebben. Niet voor niets is het Philips hoofdkantoor verhuisd van Eindhoven naar Amsterdam evenals vorig jaar het NRC uit Rotterdam. Ik weet dus niet of het voor Rotterdam gunstig is als Den Haag, waar er nog altijd een gevoel is voor een evenredige verdeling van lasten en lusten, de touwtjes uit handen geeft; want ik betwijfel of we van de hoofdstad een gelijkwaardig soort solidariteitsgevoel kunnen verwachten.