De nieuwe Gers! is uit. Journalist en bladenmaker Sjoerd Wielenga noemde de eerste editie op Vers Beton ‘een kritiekloze glossy’. Is er iets veranderd?
Omdat ik niet kon slapen, ging ik de nieuwe Gers! lezen. Ik hoopte zo snel weg te dommelen. Dat gebeurde niet. En dat is een compliment aan de makers: kennelijk was hun blad niet saai genoeg.
Het concept is hetzelfde gebleven: veel verhalen en foto’s waaruit moet blijken hoe ‘gers’ Rotterdam wel niet is. En dat alles steevast prachtig vormgegeven. De vorige editie van Gers! noemde ik een kritiekloze glossy. Is er iets veranderd?
Ja, er is iets veranderd. Voornamelijk kleine dingen: de auteurs van de artikelen worden nu wel genoemd, er is een leuke rubriek als ‘gersigheden’ (Rotterdamse hebbedingetjes) en een pagina met de leukste boeken over de stad.
De redactie heeft overduidelijk geprobeerd wat kritischer te zijn. Zo staat boven een promoartikel over café Sijf dat het een ‘advertorial’ is, een advertentie die eruit ziet als redactioneel stuk. We mogen dus aannemen dat voor andere enthousiaste verhalen over Rotterdamse toko’s niet betaald is (wat bij de vorige editie nog maar gissen was). Ook wordt in verschillende interviews gevraagd wat er beter zou kunnen in Rotterdam. Door zes pagina’s uit te trekken voor een vraaggesprek met professioneel chagrijn Martin van Waardenberg, laat Gers! merken dat het de rauwe kantjes opzoekt. Hij noemt ‘het chagrijnige’ en ‘het kankeren op Feyenoord’ het leukste dat er is – ‘en tegelijkertijd apetrots zijn als het allemaal wel een keertje lukt.’ Opvallend is zijn milde antwoord op de vraag wat er anders moet in Rotterdam: ‘Gewoon doorgaan zo.’
Een column van een zekere Marcel Jongmans relativeert Rotterdam als wereldstad met een 24/7-cultuur (wat de gemeente wel pretendeert te hebben). ‘Zolang je als binnenstad nog posters moet ophangen dat je laat open bent, weet je hoe het zit. Ooit een fatsoenlijke hap eten geprobeerd te bestellen na 02:00 uur?’
Maar toch. De kritische geluiden voelen op een of andere manier toch als ‘omdat-het-nu-eenmaal-moet’. Wie het blad uit heeft, krijgt toch al snel het ongemakkelijke gevoel dat Rotterdam helemaal fantastisch is. Vrijwel iedereen die het blad aan het woord laat, vindt de stad het paradijs op aarde. Maar was kapsones niet het handelsmerk van een andere stad? In het DNA van Gers! zit geen kritische houding. Het blad wil vooral gewoon laten zien hoe leuk Rotterdam is. Dat is niet erg; van Linda verwacht je immers ook niet de onafhankelijke en kritische houding van Elsevier.
Maar ach mensen, het is lente. Nederland is de afgelopen weken al genoeg overspoeld door zurigheid die zich binnenkort in onze stad zal afspelen. Dus ontspan als harddenkende Rotterdammer lekker in de zon met Gers! #2 en droom lekker weg. Nadat ik Gers! uit had, heb ik heerlijk geslapen.
Nog geen reactie — begin de discussie!