Verhalen uit De Koperen Toog: Gerard

Echte verhalen van echte mensen vind je in echte cafés. Daarom schrijven Ties Joosten en Iren van Oosterom eens in de twee weken op donderdag een verhaal op een bierviltje in buurtkroeg De Koperen Toog. De waarheid van het heelal is immers te vatten in één goede cafégrap.

“Zeg, zie jij Henk vandaag nog?” vraagt Gerard aan zijn buurman terwijl hij zelf van zijn barkruk opstaat. De rauwe, raspende stem, die in films nog wel eens de doorleefde romantiek van whisky en sigaren moet illustreren, maar in de Rotterdamse werkelijkheid eerder op de goedkopere variant van flesjes Heineken en Zware Van Nelle duidt, vult direct de hele kroeg. “Wens hem de blinde vlektyfus van me. God, wat heeft ik een pleurishekel aan die vent.” Een bulderende, aanstekende lach en een harde klap op de schouder van de aangesprokene volgen.
“Hennie, lieve schat, wat krijg je van me?” vraagt Gerard op hetzelfde volume aan de barvrouw, die hij een dikke knipoog geeft. Wijdbeens leunt hij nu tegen de bar. Zijn grijze paardenstaart valt over de kraag van zijn spijkerjas, die dezelfde lichtblauwe kleur heeft als zijn spijkerbroek. Een vale tatoeage op zijn onderarm is omdat hij zijn mouwen heeft opgestroopt half zichtbaar. “Twee flesjes en een borrel, toch?” vraagt Hennie blozend. “Voor jou 5 euro.”
Zijn grote hand haalt uit de binnenzak van zijn jas een briefje van 5 tevoorschijn. “Ik kom vanavond nog wel even terug”, zegt hij, wederom knipogend. Dan slaat hij zijn laatste slok bier achterover en stampt richting de uitgang. In het voorbijgaan kijkt hij me aan. Ik zit in de hoek van de bar met een blocnote en een pen voor me. “Zo schrijvertje, moet je overwerken?” Voordat ik kan antwoorden is Gerard al het trappetje op gestampt. Zelfs als de deur al achter hem is dichtgevallen, is zijn bulderende lach nog te horen. Als ik me terugdraai naar de bar zie ik dat de hele Koperen Toog me aankijkt. Met een brede glimlach komt Hennie naar me toe. “Wil je nog een kop koffie, jongen?” vraagt ze. Ik schraap mijn keel. “Doe maar een biertje.”