Ga naar de inhoud

De Beste Stuurlui: over museale openingstijden, parkeerproblemen en de Opbouwdag

Het schijnt dat gedeelde ergernissen een band scheppen. Mocht u daarom tijdens de vrijdagmiddagborrel om een gesprek verlegen zitten, uit dan eens uw frustratie over de veel te beperkte openingstijden van de Rotterdamse musea. En waar kan je in godsnaam in de stad nog fatsoenlijk je fiets kwijt?! U bent zo een gesprek van dertig minuten verder. Voor de wat beschonkener uurtjes van de vrijdagnacht is dit wellicht een leuke vraag om over te filosoferen: welke in de wederopbouw gesneuvelde gebouwen moeten zo snel mogelijk worden herbouwd? Prettig weekend!

Rond lunchtijd open, rond acht uur dicht

Stapvoets, met de zweethandjes op de rug, beweegt de menigte zich langs het werk van Jean Paul Gaultier. Het is de een-na-laatste dag van de tentoonstelling en de Kunsthal doet dienst als oververhit massagraf. Wanneer wordt omgeroepen dat voor deze ene keer een oogje toegeknepen wordt en de deuren pas om acht uur zullen sluiten, is de vreugde groot.
In de afgelopen vier maanden heb ik wekelijks geprobeerd een kijkje te nemen in de Kunsthal, maar is dit telkens niet gelukt. Doordeweeks moest ik werken en op zaterdag vaak ook. Ondanks dat de crisis verwoed om zich heen grijpt, zijn er met mij toch nog zo’n zeven en een half miljoen werkende Nederlanders. Zaterdagen zijn onze museumdagen. Dan staan wij in de rij en hebben wij zweethanden. Daarom in deze De Beste Stuurlui een verzoek aan de directeuren der Rotterdamse musea / tentoonstellingsruimten.
Beste …..,
Neem eens een voorbeeld aan het Anne Frankhuis: iedere dag tot zeven uur ’s avonds geopend. ‘s Zaterdags zelfs tot negen uur! Of aan het Van Goghmuseum: dagelijks tot zes uur open en op vrijdagen tot tien uur ’s avonds. Wat een feest moet het zijn om vanuit de vrijdagmiddagborrel een zonnebloem mee te kunnen pakken.
De doodsteek: neem desnóóds een voorbeeld aan het Ajaxmuseum. Iedere dag, óók op zondagen, tot zeven uur ’s avonds geopend. Op donderdagen kun je er tot negen uur terecht. Mocht je de meeuw van Eddy Treijtel van dichtbij willen aanschouwen: bij Feyenoord ben je slechts tot half vijf welkom.
Een museumbezoek in Rotterdam, waarin je van een afstandje, relaxed de kunst kunt bekijken is een voorrecht voor the happy few: de bejaarden en de werkelozen. Dit terwijl zij kortingspassen hebben en geen geld uitgeven. Bovendien, verlichten doe je ’s avonds, niet op dinsdagmorgen.
Mijn advies: ga rond lunchtijd open en rond acht uur dicht. Zo kan iedereen langs komen en kopen zij die geld verdienen wellicht een boek of een ansichtkaart. Misschien bestellen ze warempel een fles wijn in het museumcafé, omdat het zo dolletjes gezellig was. Ik was in ieder geval finaal uitgeput na drie uur stapvoets dralen langs de korsetten van JP.
Een andere oplossing: hang dat hele museum aan de wilgen en wordt een website. Ben je in ieder geval 24/7 bereikbaar.
door Dore van Duivenbode
versbeton-dbs-640-koenharmsma

Parkeerproblemen

In de stad is de fiets het beste vervoersmiddel. Het is sneller, schoner, goedkoper en makkelijker dan wel ander vervoersmiddel ook. Mensen die met de auto de stad in gaan zijn vervuilend en niet goed bij hun hoofd.
Maar de laatste tijd is er een probleem geslopen in mijn stedelijke fietsutopie. Een probleem dat ik eigenlijk alleen van de naar mijn mening inferieure automobilist kende: een parkeerprobleem. Ik lachte mijn ouders altijd uit, als ze ’s avonds liever niet meer met de auto weggingen ‘want dan konden ze hem straks nergens meer kwijt.’ Het lachen is me vergaan, want ik ervaar hetzelfde. Hoewel ik vanuit mijn raam tien van die ‘nietjes’ zie staan, zijn die structureel volgeprakt en moet ik bij thuiskomst vaak de hele straat door om een hekje, paal of boom te vinden om het kettingslot omheen te slingeren. En dat is niet alleen zo in mijn eigen straat. Eigenlijk bij iedere bestemming in de stad – met als toppunt van frustratie het Centraal Station – moet ik minimaal 5 minuten extra reistijd incalculeren om mijn stalen ros fatsoenlijk weg te zetten.
Wat is er gebeurd? Zijn er minder ‘nietjes’ in de stad, of juist meer fietsen? Hoe dan ook, dit zou toch beter moeten kunnen. Rotterdam loopt over van duurzame en groene ambities. Mensen die uit hun auto en op de fiets stappen leveren daar een goede bijdrage aan. Dus daarom een oproep aan de gemeente: zorg voor hekjes, rekjes en paaltjes in overvloed en maak het reizen per fiets prettiger, makkelijker en aantrekkelijker. In ruil zal ik voortaan minder betweterig doen tegen automobilisten.
door Fay van der Wall

Herdenk (de slachtoffers van) de wederopbouw

Had u wel eens van de ‘Opbouwdag’ gehoord? Ik ook niet. Kennelijk is dat morgen op 18 mei, ter herinnering aan de datum waarop Witteveen in 1940 aan zijn wederopbouwplan begon. De naam alleen al doet denken aan oude polygoonjournaals, maar dit jaar wordt het stof afgeveegd en wordt de dag opnieuw in het zonnetje gezet ter ere van de 60e verjaardag van de Lijnbaan. Ook de invloedrijke Kees Vrijdag wil de Opbouwdag nieuw leven inblazen. Het AD citeert Vrijdag: “De dag van de wederopbouw zou op den duur misschien de plek kunnen innemen van de herdenking van het bombardement.” Opmerkelijke uitspraak voor een lid de Initiatiefgroep 14 mei, nota bene opgericht met het doel de herdenking van 14 mei 1940 meer inhoud te geven.
Ik ben opgegroeid binnen de brandgrens in een wederopbouwflat uit 1949, dus ik voel me helemaal thuis tussen de naoorlogse architectuur. Op bezoek in een oude stad als Delft of Utrecht, krijg ik altijd een beetje een vakantiegevoel. De wederopbouw is inderdaad een indrukwekkende periode, omdat er zo groots werd gedacht. De gematigde Witteveen mocht zijn taak zelfs niet afmaken, uiteindelijk zou de radicalere Van Traa de blauwdruk voor de nieuwe binnenstad bepalen.
Maar de wederopbouw is ook de tijd van het oogkleppen-modernisme. De binnenstad was niet bedoeld voor wonen en al helemaal niet voor gezinnen. Ik kan het weten, want ik had maar één buurmeisje in de buurt om mee te spelen. Als je je verdiept in wat er ná 18 mei 1940 allemaal is gesloopt, dan breekt zelfs het hart van een hoogbouwliefhebber als ik. Had die Schouwburg nou écht niet gered kunnen worden? Wat dat betreft kan ik me goed vinden in de uitspraak van de Rotterdamse kunstenaar Gyz la Riviere: “Rotterdam is drie keer gebombardeerd: door het fascisme, het modernisme en de stadsvernieuwing.”
Gisteren is de langverwachte film van La Rivière Rotterdam 2040 in première gegaan met als motto: “je kunt niet vooruit zonder achterom te kijken.” De film eindigt met een opsomming van gebouwen die volgens hem herbouwd moeten worden. Dus, een opbouwdag? Ja, maar alleen om de slachtoffers van de wederopbouw te herdenken. Bloemen leggen bij de oude schouwburg, de oude Bijenkorf, de Koninginnekerk, de Sint-Ignatiuskerk. Wellicht een mooi project voor La Rivière nu zijn film klaar is.
door Eeva Liukku

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • 85 jaar na het bombardement laat de geschiedenis zich opnieuw ontdekken 

    • Kunst en Cultuur

    Na het bombardement van 14 mei 1940 stond tachtig jaar lang vooral de verwoeste stad centraal. Maar wie waren de ménsen die erbij omkwamen? Met projecties door de stad geeft De namen van 14 mei de slachtoffers eindelijk een gezicht.

  • De kinderen van Lebensborn: ontworteld, gestigmatiseerd en veerkrachtig

    • Kunst en Cultuur

    “Geef de Führer een kind” was de slogan van Lebensborn, het geboorteprogramma dat Duitsers moest aansporen om zoveel mogelijk ‘arische’ kinderen te verwekken – de beoogde nieuwe leiders van het Derde Rijk. Toen dat niet effectief bleek, werden kinderen die arisch oogden zonder pardon geroofd uit Oost-Europa en ‘gegermaniseerd’. De Rotterdamse fotograaf Angeniet Berkers documenteerde deze veelal onbekende geschiedenis.

  • Sober raves: “De maatschappij zou beter zijn als we elke dag dansten”

    • Kunst en Cultuur

    “Bedankt, maar ik ga liever naar een niet-nuchtere rave, want dit klinkt echt awkward”, is de reactie als Zuza Nazaruk vertelt over sober raves. En toch: aanvankelijk ongemakkelijk tussen een groep vreemden, staat Nazaruk twee uur later uitzinnig mee te dansen, nuchter. Body on. Head off. 

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

  • Over zichtbaarheid, invloed en toekomstkracht: Vrouwen in Architectuur keert terug! Met inspirerende panels, tours en workshops verken je hoe onderzoek, representatie en praktijk kunnen bijdragen om de positie van vrouwen in de architectuur te versterken. Denk mee en bouw mee aan een inclusiever vakgebied.

    Venue: Festivalhart Schiemond
    Datum:
  • Rotterdam is een belangrijke broedplaats voor zowel jonge als gevestigde ontwerpbureaus, die samen aan allerlei complexe lokale, nationale en internationale ruimtelijke vraagstukken werken. Tijdens de Open Bureaudag loop je vrij rond bij alle bureaus en maak je kennis met innovaties, experimenten en vernieuwing in de ontwerppraktijk.

    Venue: Verschillende bureaus in Rotterdam
    Datum:
  • Kom langs en beleef de ruwe schoonheid van Festivalhart Schiemond – van modder uit de Maas tot duurzame bouwexperimenten en zomerse vibes aan het water.

    Venue: Festivalhart Schiemond
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam