Welkom bij De Beste Stuurlui! Kapitein 1 ziet de burgemeester niet vaak genoeg, nummer 2 hoorde juist te veel van hem, en scheepsmaat 3 passeert hem gewoon en richt zich direct op de koning. Doe er uw voordeel mee tijdens de vrijmibo!
De Onzichtbare Burgemeeester
Waar is de burgemeester? Daar is de burgemeester!
En toen bekroop mij het gevoel dat we zo verdomd weinig van hem horen, en al helemaal niet weten waar hij voor staat en wie hij werkelijk is. Of sta ik hier alleen in?
Er is al menig pleidooi voor gehouden, maar misschien is het er nu dan toch eindelijk tijd voor: de gekozen burgemeester. Een direct door de burger gekozen burgervader met grotere bevoegdheden wel te verstaan. Als bewoners het voor het zeggen hebben, dan zie ik graag een burgemeester die wat vaker zijn gezicht laat zien en een heldere visie heeft voor de stad. Niet een carrièremaker die benoemd is door de koning of voorgedragen door de gemeenteraad, maar een door de burger gekozen burgemeester die keiharde verantwoording moet afleggen voor de staat van de stad en bij ontevredenheid bij de burgers net zo hard de mogelijkheid laat om niet herkozen te worden. Een die zich niet alleen vertoont tijdens incidenten, marketingpromos of bezoeken van hoogwaardigheidsbekleders, maar een die visie gelijkstelt aan daadkracht.
Ik pleit daarnaast ook voor een jaarlijkse ‘State of of the City’-toespraak, naar voorbeeld van die in New York, inclusief bijbehorende fanfare. Ook al zal het misschien symbolisch zijn, toch is het goed te horen waar we naartoe willen als stad, en dat er een persoon achter staat die ons laat weten dat hij keihard voor het welzijn ervan vecht.
Tot die tijd wil ik tegen de burgemeester zeggen: loopt u eens een keer zonder radioploeg spontaan door de stad. Maak er zelfs een gewoonte van, zeg een wijk per week. Zet een Twitter-account op en pas nog meer van die hedendaagse communicatiekanalen toe om ons betrokken te houden. Laat zien wat u met de stad op heeft.
Op naar de Michael Bloombergs van deze wereld!
door Alex Furtado
Uitgelekte e-mail
Afgelopen week dook er ineens een e-mail op van PvdA-wethouder Moti die gericht was aan de fractieleiders van de coalitiepartijen van het stadsbestuur: PvdA, VVD, CDA en D66. Er zou instaan dat het college instemt met de garantstelling voor de bouw van de nieuwe Kuip. (Al las ik laatst in een tweet van PvdA-raadslid Rita Brons dat je dat niet moet zeggen omdat de nieuwe Kuip nu eenmaal geen Kuip wordt, qua vorm dan. Wat moet je dan zeggen? Het Nieuwe Stadion? Het HNS?)
Maar die uitgelekte e-mail dus. Ik sprak vanochtend toevallig iemand die hem ook had. Hij zei: “It’s all a bunch of vaagtaal. Er stond zo goed als niks in. Onbegrijpelijk dat ze daar zo’n heisa van maken. De woordvoerder had het meteen moeten ontkrachten, en de wethouder zelf trouwens ook.” Maar waarom doen ze dat dan niet?
Dat zijn zo van die vragen waarvan je weet dat het antwoord erop nooit zal komen. Nu – ik bedoel, met de kennis van nu – denk ik dit. Misschien kwam het eigenlijk wel goed uit, die gehypte e-mail waardoor de NOS meteen afreisde naar het kale, lege grasveldje op Zuid waar het voetbalpaleis moet komen te staan. Het heeft er immers altijd de schijn van gehad (om het zacht uit te drukken) dat het stadsbestuur dat HNS wel zag zitten. Met of zonder gigantische financiële garantie – 165 miljoen euro-, de stad zou er beter van worden. En dat was ook wat we de burgemeester, Ahmed Aboutaleb, daags na ‘het grote nieuws’ voor de camera van RTV Rijnmond hoorden zeggen.
Ik vind dat niet erg. Het is tenslotte de gemeenteraad die erover beslist.
door Lucette Mascini
Free Record Shop 1971-2013
Het begon al wat treurig te worden, het filiaal op de Lijnbaan van de Free Record Shop. Een paar sneue rekjes cd’s stonden achterin, terwijl de winkel werd gedomineerd door games. Dat was althans de situatie de laatste keer dat ik de roltrap afdaalde, om een cd van Adele te kopen van een vale VVV-bon. Jarenlang zag ik mijn geliefde winkel langzaam degraderen tot een winkel die (schijnbaar) op een bepaald punt fotolijstjes en andere snuisterijen verkocht. Eigenlijk had ik niet verrast moeten zijn toen deze week het faillissement af werd gekondigd.
Toch voelde het een beetje als het overlijden van een oma op leeftijd; je weet dat het eraan zit te komen, maar schrikt je toch het leplazerus. Misschien geloof je het niet, maar ooit was het mijn droombaan om me binnen het concern omhoog te werken tot ongeveer net onder koning Hans van Breukhoven. Het begon allemaal op mijn veertiende, in de Noordmolenstraat, toen mijn latere collega’s dachten: “Als dat meisje hier toch elke dag is, kan ze hier net zo goed komen werken.” Fantastisch vond ik dat. Het was mijn eerste baantje, en de liefde voor de Free Record Shop zit er nog diep in. Mensen kunnen wel wreed zijn. Een oud-collega kreeg na de bekendmaking naar zijn hoofd: “Geen vakantiegeld hè? Haha!” (Zijn reactie: “Ik hoop dat je onder een bus komt, hufter!”)
Ik vond Hans écht een koning, en nam Connie er voor lief bij. De vogel was echter gevlogen voor het schip zonk. Verkrijgt hij daarmee nu een status ‘Rijkman Groenink alias Haaibaai’? Of is hij gewoon slim? Schijnbaar heeft de beste man een vermogen van 72 miljoen, dus daarmee had hij de zaak met gemak kunnen redden. Maar was dat geen uitstel van executie geweest? Ik denk van wel.
door Tara Lewis
Nog geen reactie — begin de discussie!