Vincent Cardinaal vertelt elke twee weken het ‘verhaal van een straat’, met beeld van fotograaf Menno Bouma. De straten van Rotterdam vormen niet alleen letterlijk de stad, ook figuurlijk zijn zij een raster waarin verleden, heden en misschien zelfs toekomst samenkomen. Vandaag deel zes: de (Oude & Nieuwe) Binnenweg.
Van oudsher ligt hij getrokken tussen Delfshaven en het centrum van Rotterdam: de Binnenweg. Aan de toevoeging ‘nieuwe’ en ‘oude’ doen we in principe niet in dit stuk. Dat is nieuwerwetse, bestuurlijke onzin, geplakt op een gebied dat traditioneel precies doet waar het zin in heeft. Al in 1454 liep er een zogeheten ‘binnenweg’ door wat toen nog de Coolpolder was. De grens van het gebied is vaker verschoven dan een mens van onderbroek wisselt, maar de naam ‘binnenweg’ is altijd fier overeind gebleven.
De Binnenweg aflopen is synoniem aan je onderbuik voelen tintelen. Hoe later op de dag, hoe heviger. Of je nu vanaf het centrum of Delfshaven komt, de goede verstaander weet genoeg: hier zijn de zeven hoofdzonden nooit ver weg.
De laatste decennia is de straat netjes onderverdeeld geraakt in duidelijk afgebakende sectoren. Vanaf het centrum gezien krijg je eerst het ‘oude’ gedeelte voor de kiezen met zijn bruine kroegjes. Ook begint hier de lange slinger aan lokale ondernemers die het gebied rijk is. De terreur van louter franchising en dertien-in-dozijn die de rest van het centrum van Rotterdam beslaat neemt hier langzaam af. Dan volgt het gedeelte ‘tot de bocht’ – de hoofdzonden beginnen zich al wat beter te manifesteren aan de hand van de kroegen die van oudsher al wat jong en semihip is herbergen.
Na de bocht kan een vroom mens nog even uitblazen bij het keurige Westerpaviljoen maar daarna gaat hij toch echt voor de bijl: hoerenkasten en jazzcafé Dizzy rond de ’s Gravendijkwal.
Verderop ligt het grote stadsdorp dat grofweg op zijn plek wordt gehouden door de Claes de Vrieselaan en de Heemraadssingel. Plaats van actieve bewonersverenigingen, van mensen die nooit meer uit West weg willen. Plek van de halve kunstsector die de stad rijk is tegen het lijf lopen bij de plaatselijke Albert Heijn.
Tot slot betreedt een mens misschien wel het meest interessante stuk: de overgang naar Delfshaven. Groezelig en tegendraads vol coffeeshops, kebabzaken en belwinkels. Het verkeer trekt er zijn eigen chaotische plan.
Dat decadentie en vertier een zodanige plek op het Binnenwegtraject hebben gevonden lijkt geen toeval. Wie er de geschiedenisboeken op naslaat komt een gebied tegen waar het bier al honderden jaren onafgebroken schuimt. Kennelijk beweegt de dorstige Rotterdammer zich al eeuwen richting de Binnenweg, het breken van het zevende gebod altijd binnen handbereik.
Vroeger liep er zelfs een heuse Nadorstlaan, grofweg tussen wat we nu kennen als Oude Binnenweg en Kruiskade. Deze straat was vernoemd naar een herberg genaamd ‘Nadorst’, in de zeventiende eeuw daar gevestigd. Wie zijn lichaamssappen is kwijtgespeeld aan de Binnenweg kan zich troosten met de gedachte dat vele Rotterdammers je voor zijn gegaan.
Het laatste jaar is de Binnenweg her en der opgeleukt. Er was even angst dat één en ander iets teveel de kant van de Meent zou uitgaan, maar het is binnen de perken gebleven. De straat heeft zijn ambivalentie behouden. En dat is iets om te koesteren, zeker in een stad waar het steeds meer op Barendrecht begint te lijken. Steden zijn soms gevaarlijk en bijna altijd onlogisch. Schemergebieden zijn essentieel voor het vormen van karakter. De Binnenweg is een levensader, en geen onbelangrijke. Het is een plek om vreemden bij hun eerste bezoek aan de stad mee naar toe te nemen. Om je maagdelijkheid te verliezen. Om je portemonnee kwijt te raken. Een plaats waar ieders hart klopt.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 10 reacties — discussieer mee!
Hoewel het predicaat “oude” inderdaad recent is toegevoegd, is het predicaat “nieuwe” al van ver voor de oorlog. Op de plattegrond van 1909 wordt de weg vanaf de Westersingel “Nieuwe Binnenweg” genoemd.
De Nadorststraat lag overigens in het verlengde van de Hartmanstraat richting de Diergaarde/Station Delftse Poort, wat nu de Karel Doormanstraat heet.
Dan nog vind ik het artificieel. Leuk voor de fetisjisten, maar als er één straat zich niet laat vangen door labels is het wel ‘de Binnenweg’.
Archief geeft NadorstLAAN op de grofweg door mij geschetste locatie, maar ik zal je een geheim verklappen: het zal me eigenlijk een zorg zijn.
De Straten is mijm hoogst persoonlijke indruk van een straat en een gebied – feiten, namen en historie zijn een hulpmiddel om een verhaal te vertellen. Je moet ze niet lezen als historische hagiografieen.
m.a.w. je feitjes zijn poep en de rest Disney world, dit was dan het laatste wat ik van je lees, als ik iets dergelijks wil, lees ik wel een Amsterdams blog.
Nou nou Mark,
Je hoeft niet direct onvriendelijk te worden – is toch nergens voor nodig?
Misschien is het wijs om nogmaals te wijzen op het feit dat er niet voor niets ‘column’ boven deze reeks staat en ook niet voor niets dat ‘Vincent Cardinaal’ (en dus geen instituut dat pretendeert een autoriteit te zijn) ‘het verhaal van een straat’ (niet voor niets tussen aanhalingstekens!) vertelt – een vertelling, dus – geen feitenrelaas
Verder: ik baseer me op informatie uit het Gemeente-archief. Als jij andere bronnen hebt – ik ben razend benieuwd. Wat je met ‘disney world’ en ‘amsterdamse blog’ bedoelt is me werkelijk een raadsel. Ook vraag ik me af waarom twee halve zinnen in een stuk van bijna 700 woorden met een heel andere strekking dan ‘feitjes weergeven’ je zo irriteert – als je dat niet leuk vindt is het telefoonboek misschien een betere leesoptie.
Mijn bron:
http://www.gemeentearchief.rotterdam.nl/straatnamen-overzicht/nadorstlaan
Oef…eigenlijk zou ik niet moeten reageren maar wat een ontzettend aangevallen, narcistische, belachelijk overtrokken reactie van de schrijver van dit stuk op de eerste reactie van Mark Molenaar. Ik geloof dat je vriendin ook al last had van die heetgebakerdheid bij reactie’s die niet in haar straatje passen. Get over yourself…..
Ach ja, de zegeningen van het internet. Als je Vincent kent, dan kun je zijn reactie ook beter plaatsen. Hij bedoelt het prima.
En laten we wel wezen: de beste jongen stopt zijn ziel en zaligheid in zo’n stuk, dan is het lastig om extreem positief te blijven als de eerste reactie zich toespitst op details zonder iets waardering te laten blijken. Vergeet je niet dat we hier met z’n allen liefdewerk oud papier mooie dingen zitten te maken?
Dus ja, kritiek is welkom (graag zelfs!), maar wees ook een beetje lief voor ons, daar komt iedereen verder mee.
Wie er de geschiedenisboeken op naslaat komt een gebied tegen waar het bier al honderden jaren onafgebroken schuimt.
Dat klinkt alsof je veel verhalen bent tegengekomen, waarom niet nog wat meer neerpennen? Ik vind verhalen over een straat vaak interessant en zou het leuk vinden om meer gedetailleerde vertellingen te lezen.
Feit is dat weinigen Vincent persoonlijk kennen en dat je in reacties op het internet wat meer je best moet doen om de juiste nuance te vinden.
Wat ik wel grappig vind is dat je m.i. de zaken omdraait. Als je iets op het internet neerzet vraag je per definitie om reacties van gewone mensen en idioten (soms hetzelfde). Als je dit doet moet je dus ook een dikke huid hebben of kweken.
Wel genoten van dat stuk. Lekker geschreven. Het stuk was mooi, de reactie van de schrijver als die van iemand wiens tenen effe niet in zijn schoen pasten. (wat een kut beeldspraak zeg!) Zo doe je dat: zelfkritiek.
Groet van een bewoner van de Binnenweg. Wij hebben het inderdaad nooit over Nieuwe Binnenweg. Zie uit naar de volgende stukken.