Vers Beton overziet de afgelopen week en ziet allemaal verbeterpunten. Waarom durft Feyenoord het debat niet aan over Het Nieuwe Stadion? Snapt de deelgemeente Delfshaven niet hoe de scheiding der machten in elkaar zit? En wie is de verlichte geest die een restaurant start met enkel restvoedsel? Doe er uw voordeel mee met De Beste Stuurlui!
Communicatiestrategie zet Feyenoord op 0-1
De gemeenteraad moet de komende weken bepalen of ze akkoord gaat met de garantiestelling van 165 miljoen euro om de bouw van het Nieuwe Stadion (HNS) van Feyenoord mogelijk te maken. De directie van Feyenoord wil graag dat het vóór het reces wordt afgetikt, maar de PvdA heeft al gezegd dat 11 juli ‘geen heilige datum’ is. Begin oktober kwam Jan van Merwijk, directeur van Stadion De Kuip, al met zijn plan naar de gemeenteraad. Of ze even wilde tekenen. Resultaat: de raad floot ‘de Feyenoord Familie’ terug en columnisten spuwden hun gal over de arrogante opstelling. Want wat gaat het de stad Rotterdam opleveren? Waarom zouden we garant moeten staan met publiek geld van een stad wiens begroting al genoeg problemen heeft?
Vorige week organiseerden architectuurcentrum AIR en Arminius (waar ik werk) een publieksdebat over De Kuip. Hiervoor was het natuurlijk van groot belang dat Feyenoord, dé belanghebbende, zelf ook aanwezig was. We hebben daarom zo’n beetje alle mogelijke wegen bewandeld om Van Merwijk erbij te krijgen. Alle tussenpersonen (voor- en tegenstanders van nieuwbouw) die we spraken beaamden dat het heel goed zou zijn als Feyenoord zélf het plan met HNS kwam vertellen. Maar de lobby heeft niet gebaat. Want, zo was de verklaring, publiek in debat gaan “past niet in de communicatiestrategie”.
De supporters waren er daarentegen wel, inclusief sfeeractie met een spandoek, en tijdens het debat bleek dat zij niet te spreken waren over het gebrek aan transparantie en open debat vanuit Feyenoord. Ironisch genoeg voelen de supporters, de ‘Kuipbewoners’, zich geen deel van de ‘familie’. Met deze communicatiestrategie jaagt Feyenoord zelfs mogelijk voorstanders voor nieuwbouw tegen zich in het harnas. En áls het nieuwe stadion er ooit komt, moet Feyenoord veel harder werken om de harten van de supporters en de Rotterdammers te winnen.
Zo’n groot vraagstuk vraagt daarom om een transparante publieke discussie, in de raad én daarbuiten. Gelukkig heeft de raad dat wél door. Dus, Feyenoord: als je het aandurft om een garantiestelling te vragen van de gemeente, heb dan ook de visie en het lef om het debat open, eerlijk en passievol aan te gaan! Overtuig ons!
Door Eeva Liukku
Schending der machten
Vorige week woensdag had ik zomaar midden in de week een vrije dag. Het was een uur of elf toen ik heerlijk over de krant gebogen koffie zat te drinken. Toen werd er aangebeld. Omdat ik geen bezoek of pakket verwachtte, vroeg ik verbaasd via de intercom met wie ik het genoegen had. “Goedemorgen mevrouw, dit is X van de deelgemeente Delfshaven. Wij doen onderzoek naar problemen in de wijk en wetten die daar bij kunnen helpen. Zou u een paar vragen voor ons willen beantwoorden?”
Hoewel hij het woord niet genoemd had, wist ik direct waar dit over ging: de Rotterdamwet (zoals eerder hier en daar besproken). Over uitbreiding van die wet naar Delfshaven zou de volgende dag in de Gemeenteraad vergaderd worden. Omdat ik best een mening over heb over dit onderwerp, antwoordde ik dat ik naar de voordeur zou komen.
Op de stoep stonden twee Stadswachten, herkenbaar aan het uniform. Beide heren legitimeerden zich met hun pasje, waarna een van hen, met een iPad in zijn handen, van wal stak. Kort gezegd kwam het erop neer dat er grote problemen in de wijk zijn, en dat die met nieuwe wetgeving opgelost kunnen worden. De vraag was of ik hier mijn steun voor wilde uitspreken. Daar moest ik me trouwens wel eerst voor legitimeren. Ik vertelde dat ik heus wel wist dat dit over de Rotterdamwet ging, en dat ik daar mijn steun niet aan wilde geven. Voor dat antwoord bestond alleen geen vakje of optie op de iPad.
Wat zij aan het doen waren was geen onderzoek, maar steunbetuigingen verzamelen.
Toen ik even later weer binnen stond, bekroop mij het gevoel dat er zojuist iets vreemds gebeurd was. Toegegeven: ik ben geen expert in politieke besluitvorming. Maar wat ik me nog duidelijk herinner van de lessen maatschappijleer op de middelbare school, is de scheiding der machten, de trias politica, het basisprincipe van onze rechtsstaat. Dat de uitvoerende macht zich actief gaat bezighouden met de rollen van de wetgevende macht, past daar absoluut niet bij.
Door Fay van der Wall
Update @ 17 juli 2013: de gemeente Rotterdam legt in reactie hierop uit hoe de situatie precies in elkaar zit
24Hofpoort, 250 kilo voedsel
Geen Vers Beton-lezer zal het zijn ontgaan: exact een week geleden opende de Hofpoort 24 uur zijn deuren. Het was een drukke bedoening, en NRC, EenVandaag én de NOS waren afgereisd. Dat beloofde wat dus. Er was een vrijdagmiddagborrel, rollerdisco, voetbalveld, boekverkoop en supermarkt. Er waren internationale gasten en interactieve installaties. Er was zelfs een camping.
Ook was er op de 24ste etage een restaurant. Een voor sommigen onbereikbare plek trouwens, daar slechts 75 personen tegelijkertijd de etage op mochten. Edoch: er was een restaurant, inclusief vier chefs en heel veel eten. Eten dat anders weggegooid zou worden trouwens. Dat is namelijk wat initiatiefnemer rotterdamRESTaurant doet: eten dat over is verzamelen, gebouwen die leeg staan benutten, leergierige mensen wat leren. Dat allemaal zodat de klant zich gans kan eten aan sushi, salade en worst. Want jawel, de worst van het Rotterdamse Wild Vleesch wordt onder meer gemaakt van ganzen. Die worden immers bij bosjes van een half miljoen geslacht. Ze veroorzaken overlast. Vooral op de Noordsingel kunnen die beesten inderdaad verschrikkelijk irritant zijn.
Soms staan de beste stuurlui niet aan wal en zitten zij niet achter hun laptop, maar zijn zij gewoon aan het werk.
Twee dagen kon in rotterdamRESTaurant ontbeten, geluncht en gedineerd worden. Er ging zo’n 250 kilo aan voer doorheen. Uiteraard klaagden Rotterdammers dat zij moesten betalen voor gratis verkregen voedsel. Dat is niet erg, Rotterdammers klagen altijd. Vervolgens schepten zij vier keer op om de boel te compenseren. Ook niet erg, het moest toch op en dik worden we heus wel.
Noem het naïef idealisme, noem het spuit elf, maar waarom zijn er niet meer restaurants in Rotterdam waar het resterende voedsel van de supermarkten wordt verwerkt? Supermarkten zat, restvoedsel zat, leegstaande panden zat, mensen zonder werk zat, behoefte aan goedkopere plekken om uit eten te gaan zat.
Door Dore van Duivenbode
Al 4 reacties — discussieer mee!
Een speciale groep stadswachten gaat dagelijks op pad om te controleren of bewoners wel staan ingeschreven in de gemeentelijke Basisadministratie GBA. Zij kijken tegelijk of de ingeschrevenen er daadwerkelijk wonen. Belangrijk werk dat zorgvuldig en transparant wordt uitgevoerd.
Signalen over toenemende overlast was aanleiding voor de deelgemeente Delfshaven om Stadsbeheer (Toezicht en handhaving) te vragen een GBA-controle te houden. Naast algemene vragen over indeling van de woning en door wie de woning wordt bewoond, werd dit keer ook gevraagd naar de overlast in de straat. Onder meer werd gevraagd naar de overlast toen de Huisvestingsverordening (HVV) nog van kracht was, maar ook hoe dat nu is. Het is belangrijk om van bewoners zelf te horen hoe de vlag er voor staat en wat zij vinden van een eventuele herinvoering van de HVV, maar van het verzamelen van steunbetuigingen kan geen sprake zijn.
Helaas is in het gesprek met de schrijfster van ‘Schending der machten’ kennelijk de bedoeling van deze GBA-controle en aanvullende vragen niet helemaal goed overgekomen. Vooral omdat er – nogmaals – geen sprake kan en mag zijn dat stadswachten vragenlijsten voor steunbetuigingen gebruiken als zij een GBA-controle doen. Waardoor het misverstand precies is ontstaan weet ik niet, ik was er niet bij. Maar dat er kennelijk sprake is een misverstand betreur ik.
Fred Marree
gemeente Rotterdam
Stadsbeheer
Beste Fred,
Heel erg bedankt voor de reactie! Goed om te weten dat hier sprake is van een misverstand. Toch wil ik nog wel toelichten hoe dat tot stand is gekomen. Om te beginnen was ik niet bekend met dit soort GBA-controles. Was ik dat wel geweest, had ik waarschijnlijk direct geweten hoe de vork in de steel zat. Toen ik vervolgens aan het begin van het gesprek mijn vermoeden uitte dat dit over de Rotterdamwet ging, hebben de stadswachten mij daar op geen enkele manier in gecorrigeerd. Ze zijn er zelfs uitgebreid met me over in gesprek gegaan. In het gesprek heb ik ook aangegeven dat ik met veel plezier en zonder klachten woon op de plek waar ik woon (Tussendijken, Delfshaven). Met die informatie werd niks gedaan. Toen er aan het eind van het gesprek, bijna tussen neus en lippen door, gevraagd werd van wie ik mijn huis huur, vond ik dat vreemd. Nu snap ik dat dat onderdeel van de GBA-controle was.
Zoals gezegd, een misverstand, waar mijn preoccupatie met de Rotterdamwet een even grote rol in speelt als het gebrek aan informatie dat de Stadswachten mij gaven over de reden van hun bezoek. De volgende keer dat ik me in een dergelijke situatie bevind, zal ik me eerst goed informeren om misverstanden als deze te voorkomen.
Als ik het zo hoor en lees, dan denk ik denk dat de instructie voor de stadswachten ook een stuk beter kan. En het blijft een beetje vreemd dat er geen vakje “trevreden / geen klachten” bestond in het onderzoek dat ze uitvoerden.
@ Dore: Ik noem het onwetend, is dat goed? Voor zover ik weet wordt restafval van 1 grotere supermarktketen varkensvoedsel. Voedsel weggeven aan restaurants of andere partijen is zakelijk niet handig, alles wat je weggeeft heb je zelf betaald en levert geen betalende klant op.
Ik vermijd hier bewust gratis, omdat m.i. gratis een bedrieglijke term is.