De Beste Stuurlui: de mus wordt gemist, het groen is te weinig en sunspots gezocht!

De Beste Stuurlui krijgen soms het verwijt te zuur te zijn. Daarom deze week een lekker zonnige editie: een pleidooi voor de terugkeer van de stadsmus, een roep om meer groen in Rotterdam-West en een mini-Lonely Planet van heuse sunspots.

Ik mis de mus!

Zo, dat was me het weekje wel, in Rotterdam. Niet alleen het kwik, maar ook de figuurlijke temperatuur liep bijzonder hoog op. Een en ander werd in de verf gezet op zaterdagavond toen de winnaar van het Stadsinitiatief werd bekend gemaakt. Die uitslag kent inmiddels iedereen, en de nasleep ook – een pak tweets en opiniestukken verder en heel de stad buitelde over elkaar heen. Discussie zo ver het oog reikte, verhitte woorden her en der en zelfs een schuimbekkend gemeenteraadslid annex pleitbezorger van het Stadsinitiatief die zich behoorlijk te buiten ging op zowat alle kanalen die hij kon vinden.
Voor wie geen idee heeft waar deze zinnen over gaan: je had er bij moeten zijn. Voor wie dat wel weet: laaf u net als ik aan het schitterende weer en verzet de zinnen. Want nu er zelfs ronduit ordinair op de man gespeeld wordt in wat eens een open en stevige discussie was is het tijd om te talmen en weer een beetje normaal te gaan doen. Vandaar het volgende pleidooi: de schrijver van dit stuk mist de stadsmus. Heel erg. Vandaar hieronder een alternatief Stadsinitiatief: Ik mis de mus. En het hoeft geen cent te kosten!
Vogelexperts denken dat de stadsmus zich steeds minder laat zien omdat simpel gesteld onze huizen te fraai afgewerkt zijn. De spelonken en kieren die essentieel zijn voor mussennestjes zijn steeds minder voorradig in onze perfect afgetimmerde woningen. Dit is ongetwijfeld ook te danken aan de ooit door klusjesman Nico gestarte trend om zelf de hamer en de boor ter hand te nemen en te gaan klussen. Je wordt kortom bedankt Nico, door jou komt er nooit meer een musje op een Rotterdams terras zitten. Een groot gemis. En dat moet veranderen. De mus moet terug, en wel per direct.
We gaan als volgt te werk: wie een schuurtje aan het afwerken is dient de bovenste plank onder het dak gewoon wat losser en schever te timmeren – geef die beestjes toch weer een beetje ruimte. Voor wie dat esthetisch te ver gaat – leg een bloempot op z’n kant op het dak van het genoemde schuurtje of je huis. Dit kan al een slok op een borrel schelen! Verder dient de gemeente per direct te besluiten dat al het sloophout van alle bouwplaatsen in Rotterdam besteed moeten worden aan het vervaardigen van ‘kunstmatige’ spelonken. Die hangen we vrolijk geschilderd als ‘hangende tuinen’ aan flats en andere woningen. Daar hebben we dus wel even wat helpende handjes bij nodig: bij deze het verzoek aan iedereen die zich heeft gestoord aan het Stadsinitiatief om mee te komen timmeren. Geen kinderachtig gedoe, we zijn toch allemaal zeer begaan met de stad, nietwaar?
Wie wordt er nou niet vrolijk van een musje? Van die kwetterende kostgangers die zich even tonen terwijl je een wandeling maakt, een kop koffie besteld of de krant koopt? En als iedereen meewerkt op de bovengeschetste manier kost het geen cent. En hoeven we dus ook niet meer met elkaar twaalf ronden de boksring in, met alle gevolgen van dien. Over een heus stadsinitiatief gesproken!
door Vincent Cardinaal

Gras

Onlangs kwam er een potje geld vrij voor vergroening van de wijken, uit de koker van wethouder Van Huffelen, de climate chick van de Coolsingel. Mijn buren en ik werden door de deelgemeente uitgenodigd om mee te denken over de lokale besteding van de groene euro’s. Tijdens een ouderwetse bewonersavond mochten we onze mening geven over bomen, bloemen, speelvoorzieningen en bankjes op het veelgebruikte maar stenig spartaanse Kapelplein.
Een week voorafgaand aan de inspraaksessie trof ik buurman P. (landschapsarchitect en te goed voor deze wereld), die mij zijn even simpele als geniale visie openbaarde: het buurtplein is in principe goed, maar het moet gewoon allemaal een stukje mooier. Iets mooiere tegels, iets mooiere hekwerken, iets mooiere speeltuigen. En gras! voegde ik eraan toe. Maar wel op verhogingen, zoals op het Heemraadsplein en op het Weena, met van die stenen banden eromheen, want dan kunnen de bakfietsmoeders, de Turkse oma’s en de hangmarokkanen op die randen zitten, terwijl dansacademie-troela’s op het gras slappe thee kunnen drinken tussen zoet spelende buurtkindertjes. Daarnaast: gras is beregroen, en toch hartstikke goedkoop!
De bewonersavond viel enigszins tegen. Allereerst had buurman P. zich afgemeld, omdat hij overwerkt was. De opkomst stelde überhaupt teleur. Naast ondergetekende waren welgeteld drie buren komen opdagen, Hollandse dames uit het kolengestookte tijdperk, die geen mogelijkheid onbenut lieten de beschaafdheid van hun soort af te zetten tegen ‘je weet wel welke mensen ik bedoel’. De aanwezige ambtenaren (ook vier in getal) temperden direct alle verwachtingen: groen en leuk is duur, en er is sowieso geen budget voor onderhoud. Gras moet je maaien en de mensen die dat doen zijn wegbezuinigd. Uitkomst: het groene geld voor het Coolhaveneiland wordt besteed aan betonnen bakken met gortdroge stekelstruiken.
Sinds deze deceptie heb ik me opgewonden over de woekerende Rotterdamse grasvelden. Ze blijken nog maar 10 keer per jaar te worden gemaaid, tegenover 22 keer vroeger. Ik hou van ruige natuur, maar vogelvrije groene meuk in een klassiek aangelegde stadse omgeving, dat vind ik het toppunt van armoede. Hoewel… Een recente ontmoeting met buurman P. heeft me aan het denken gezet: “dat ongemaaide gras Ferrie, dat is net als jouw baardje: lekker los, lekker wild, lekker eco…” Een modeverschijnsel, net als in de jaren ’70, aldus P.: baarden én inspraak.
Ik laat de stoppelvisie nog even op me inwerken, maar hoop voorzichtig op een breder graasoffensief van de Spangense schapen.
door Ferrie Weeda

Sunspots

Wie weet dat er in Rotterdam zogenaamde sunspots wettelijk zijn vastgelegd? Dit zijn plekken in de stad waar geen hoogbouw mag plaatsvinden zodat het zonlicht niet geblokt wordt. Een geweldig initiatief: dat zoiets als het zonlicht vastgelegd is in documenten. Prachtig!
Bij deze, mijn sunspots zwart op wit. Doe er, de komende dagen, je voordeel mee!
–Wijkpark Oude Westen. Onbekend maakt onbemind, maar hier in de luwte naast de oude WATT kun je heerlijk op het gras in de zon liggen of een boekje lezen op een van de vele bankjes, terwijl om je heen moedertjes met hun kinderen ronddartelen en oude mannetjes de bloemenperken inspecteren.
–Veerhavenfontein. Laat je voeten in de fontein afkoelen terwijl je de zon over de Nieuwe Maas ziet schitteren!
–Dokhavenpark. Je moet er even Rijksmonument de Maastunnel voor door maar dan heb je wel uitzicht op de, zogezegd, mooie kant van Rotterdam. Vanaf de kade van het Dokhavenpark kijk je uit op de Erasmusbrug, Katendrecht, de SS Rotterdam, Het Park en de Lloydpier. Voor de archilovers: het park is van bovenaf gezien zeer fraai.
-Op Heijplaat kun je industrieel vertoeven, maar er is ook een strandje. Tegenwoordig goed bereikbaar met de Aqualiner.
-Als je tijd hebt, maak dan even een uitstapje richting de wijk Wielewaal. Piepkleine naoorlogse woningen met de uitstraling van een Amerikaanse suburb cq. vakantiepark.
–(Over)Schie. Loop of fiets Rotterdam-West uit, langs het fietspad naast de Schiegevangenis. Het eerste stukje, met Bijlmerachtige flats en grasvelden, heeft een unieke schoonheid. Daarna de oude dorpskern van Overschie, waar je bij de snackbar een ijsje kunt kopen, die je op de lage kades achter de huizen met je voeten in het water, kunt opeten.
–Schat van Schoonderloo. OK, hier iets minder zon maar wel een prachtig weelderige stadstuin. Grotendeels mogelijk gemaakt door buurtbewoners.
Er zijn er vast nog meer. Zet jouw sunspots op een rijtje en deel ze!
door Myrta Otten