De Beste Stuurlui voorzien de stad vandaag gratis van tips om de stad leuker en mooier te maken. Zo moeten we ophouden onze eigen bevolking te problematiseren, moet het pand aan de Maaskade 115 behouden blijven en moeten de ferry’s terug naar het stadscentrum.
Compton aan de Maas
Tijdens de eerste aflevering van de politieke talkshow DRAAD in Arminius opende presentator John Bijl het debat over de zin en onzin van leefbaarheidsprojecten met de opmerking dat Spangen en de Tarwewijk ooit ‘no go-area’s’ waren. Rotterdams klein-Syrië. Het deed me denken aan een opmerking die socioloog Willem Schinkel enkele weken eerder tijdens zijn Rotterdam Lezing in de Citykerk Het Steiger maakte: “Het Rotterdams bestuur is consequent bezig zijn eigen bevolking te problematiseren.”
Schinkel sloeg hier de spijker op de kop. Uit talloze onderzoeken (pdf) blijkt namelijk dat als bewoners van een wijk ergens een hekel aan hebben, het een negatieve framing van hun leefomgeving is. Het zal u ook maar gezegd worden, dat u in een ‘probleemwijk’, een ’Vogelaarwijk’ of – en zelfs het typen van dit woord roept eczeem in de schaamstreek op – een ‘krachtwijk’ woont. Buitenstaanders krijgen een vertekend beeld, vrienden en familie komen minder op bezoek. Als geen andere stad weet Rotterdam hoe waar dit is: half Nederland denkt immers dat een mes tussen de ribben hier het algemene interpersoonlijke contact is.
Het DRAAD-debat verliep vervolgens nogal voorspelbaar: Leefbaar-raadslid Dries Mosch nam het woord en schetste het beeld van hele wijken die “na zeven uur ’s avonds de deur op slot doen en de straat niet meer op durven.” Ook wist hij te melden dat straatcoaches geen enkel effect hebben. Hij had namelijk zelf een keer ‘een paar Antillianen’ iemand zien lastigvallen en was toen “om de hoek gaan kijken of een straatcoach ingreep.” Tjaa.
Mijn hoop was gevestigd op Lot Mertens, die de officiële titel ‘Gebiedsmanager Deelgemeente Delfshaven’ draagt. Na het zoveelste rondje ‘probleemwijk bashen’ nam zij het eindelijk voor haar buurten op: “Er zijn ook nog mensen die initiatief tonen en er het beste van willen maken.” Ook in Compton aan de Maas zijn gelukkig een paar voorleesmoeders te vinden.
We hebben nog een lange weg te gaan.
Door Ties Joosten
Onnodige sloop
Het Noordereiland en meer specifiek de Maaskade staat bekend om de prachtige panden van eind 19e en begin 20e eeuw. Deze panden bieden vanaf de Boompjes en de Willemsbrug een prachtig contrast met de op de Wilhelminapier gelegen hoogbouw. Niet voor niets is de Maaskade aangewezen als beschermd stadsgezicht. Maar hoe beschermd is beschermd? Er dreigt namelijk sloop voor een historisch gebouw.
Prudentia Vastgoed, eigenaar van de panden Maaskade 113 en 115, wil deze twee panden integraal herontwikkelen. Hierbij zal het Rijksmonument op nummer 113 worden verbouwd en het hoekpand op nummer 115 worden gesloopt. In deze tijd waarin hergebruik en herontwikkeling juist weer in opkomst zijn is het onbegrijpelijk dat Prudentia in samenwerking met CDV Architects en bureau ZUS een klassiek hoekpand wil slopen. CDV Architects draagt als argument aan dat het pand in een bouwkundig deplorabele staat verkeerd en dat sloop de enige oplossing is. Maar dat is een standaard reactie bij de wens om te slopen en blijkt bovendien vaak onwaar. Dat sloop, op korte termijn, de goedkoopste optie is geloof ik graag, maar waarom kan de historische gevel van het pand dan niet bewaard blijven? Diverse projecten in de stad, zoals de herontwikkeling van het Dillenburgblok in Feijenoord en Kaap Belvedere op Katendrecht, hebben aangetoond dat het behouden van karakteristieke gevels vruchten afwerpt. Dat moet op deze plek ook mogelijk zijn.
In 2010 schreven wij met RTM XL al dat het slopen van cultureel erfgoed ongehoord is en net als toen doen wij nu ook een oproep aan de politiek om deze onnodige sloop tegen te houden. Ingrijpen in een beschermd stadsgezicht dient uiterst voorzichtig te gebeuren en daar is bij dit plan totaal geen sprake van. Terug naar de tekentafel dus!
Door gastredacteur Dirk Schennink
Breng de ferry’s naar de stad!
De dichter Jan Prins kon nog te voet de kades aflopen en de haven ruiken. Maar dit klassieke havenbeeld is gestaag uit de stad aan het verdwijnen. In de Rijnhaven is al jaren geen binnenvaart meer te bekennen, en in de Maashaven komen binnenkort misschien wel drijvende woonwijken te liggen. Ook de Merwehaven en de Waalhaven staan te wachten op toekomstige functieveranderingen. En de Kop van Zuid, de Müllerpier en de Lloydpier gingen deze stadshavens al veel eerder voor. Gevolg: de werkloze jeugd weet niet eens meer dat we een haven hebben – laat staan dat ze weten dat je er geld kunt verdienen. Tegenwoordig moeten we ze zelfs per bus kennis laten maken met de haven.
De wens om de haven zichtbaarder te maken in de stad ligt ook bij het Havenbedrijf zelf. Zoals het een Beste Stuurvrouw betaamt heb ik wel een idee hoe we dat zouden kunnen doen, opgedaan in de Finse hoofdstad.
Middenin de centrale haven van Helsinki liggen overdag altijd twee ferry’s die dagelijks naar Stockholm vertrekken. De knalrode ferry van de Viking Line en de blauwe ferry van Silja Line zijn onderdeel van de skyline van de stad. Als mobiele gebouwen zorgen zij met hun dagelijkse in- en afvaart voor dynamiek. Elke dag weer lopen de passagiers van deze twee schepen direct het centrum in. Ooit was ook Rotterdam deze levendigheid gewend toen de trans-Atlantische lijnvaart van de Holland America Lijn nog vanaf de Wilhelminapier vertrok. Tegenwoordig komen er echter niet meer zo veel cruiseschepen als we graag zouden willen.
We zouden het bijna vergeten, maar Rotterdam heeft nog steeds twee directe lijnvaartverbindingen met Engeland. De Stena Line vertrekt vanaf Hoek van Holland naar Harwich en P&O Ferries verbindt Rotterdam met Hull. Vooral die laatste ligt zó verstopt op de Europoort dat die niet eens te bereiken is met het openbaar vervoer.
Deze ferry’s zouden weer een zichtbaar vertrek- en aankomstpunt in de stad moeten hebben. De Wilhelminapier wordt misschien wat krap, maar wat dachten we van de Waalhaven? Stimulering van de lokale economie op Zuid, hupsakee! Ik wil het oude vertrouwde havenbeeld van zwaaiende mensen op de Rotterdamse kades terug!
Door Eeva Liukku
