Dames en heren, welkom in Rotterdam. De grootste haven van Europa én toegangspoort van walvisvlees naar Japan. De handel en jacht op walvissenvlees is in Nederland, net als in de rest van de wereld, streng verboden. Alleen Japan, Noorwegen en IJsland weigeren zich te conformeren aan het CITES-verdrag, waarin landen afspreken de walvis met rust te laten.
Dat er minder op de grote vinvis gejaagd wordt is geen ramp. Het vlees is toch niet te kanen. Misschien is dat de reden dat IJslanders het vlees niet eten. Zij schieten het af en exporteren het naar Japan. Daar werd het vroeger wel gegeten. Vooral door de armen, omdat het vlees wel lekker goedkoop en eiwitrijk is. Net zoals lever bijvoorbeeld.
Probleem voor IJsland: in Japan moeten ze het ook niet meer hebben. Het wordt vaak verwerkt tot kantinevoer van scholen. Ook onder jongeren groeit de weerstand echter, waardoor ook daar de vraag afneemt. Het vlees werd vorig jaar daarom uiteindelijk onder de kostprijs vermaald tot hondenvoer, voor chique hondeneigenaren die eens wat anders wilden. De hondenvoerboer zag echter zijn reputatie dalen en is hier toen ook maar mee gestopt.
Conclusie: ook de Japanners kunnen het walvissenvlees aan de straatstenen niet kwijt. Toch gelooft de IJslandse walvisjager op een kentering van de markt. Vooruitlopend daarop schiet het bedrijf Hvaflur hf dit jaar 185 walvissen af. Omdat de haven van IJsland erg klein is, moet het vlees worden overgeslagen om de oversteek te maken. In Rotterdam.
Rotterdam is de enige haven in Europa die walvissenvlees overslaat. Ook de walvissen die in het voorjaar door Noorse jagers worden afgeschoten en vervolgens vervoerd worden naar Japan worden overgeslagen in de Rotterdamse haven. Als enige haven. De havens van Antwerpen en Hamburg hebben de afgelopen jaren geen partijen walvissenvlees overgeslagen.
Dit kan omdat Samskip het enige bedrijf is dat nog walvissenvlees wil overslaan. De Telegraaf meldde al dat dit riekt naar een old boys network. Hapag LLoyd en Maersk verklaarden al niet in te stemmen met deze praktijken.
Een Nederlands bedrijf mag niet in walvissenvlees handelen, maar mag het wel overslaan. De reden hiervoor is dat de goederen ´in transito´zijn, waardoor zij feitelijk het grondgebied niet bereiken. Het Havenbedrijf zegt hier niets aan te kunnen doen. Als economische entiteit verhuren ze slechts de havens aan stuwadoors, en kunnen ze geen voorwaarden stellen. Dat is namelijk juridisch onmogelijk. De vinger wordt naar de overheid gewezen. Overigens, diezelfde overheid is eigenaar van het Havenbedrijf. De gemeente Rotterdam heeft 70 procent van de aandelen in handen, de rest is van de Staat.
Zet walvisvlees gewoon op de lijst van drugs, dan kan doorvoer door Rotterdamse haven natuurlijk wel aangepakt worden http://t.co/uUSDHgNwsR
— Francisco van Jole (@2525) June 11, 2013
Het scherpe voorstel van Francisco van Jole, om walvissenvlees onder de Opiumwet te scharen, wordt door de woordvoerder van Sharon Dijksma gepareerd met een beroep op Europese wetgeving. Dijksma stelt zich alleen hard te kunnen maken voor een code of conduct. Een afspraak waarbij alle Europese havens beloven geen walvisvlees over te slaan. Niet juridisch afdwingbaar dus.
Nu breekt mijn klomp. Het havenbedrijf zegt dus geen eisen te mogen stellen aan haar klanten en dat de overheid regels moet opstellen, terwijl de overheid zegt geen juridisch afdwingbare regels op te kunnen stellen en dat de haven dit moet doen. Waarom moet de Rotterdamse haven überhaupt overleg plegen met andere havens? De enige haven waar walvisvlees wordt overgeslagen ís de Rotterdamse. De havens van Antwerpen en Hamburg hebben niets te schaften met walvissenvlees. Als we hier op Europees niveau over gaan onderhandelen is het beest allang uitgestorven voordat de afspraken gemaakt zijn. Het lijkt erop dat de betrokken partijen het dossier net zo lang heen en weer schuiven tot het publieke debat is uitgewoed en alle walvissen geschoten zijn.
Al 22 reacties — discussieer mee!
Een grote vinvis. Dat is geen soort, maar gewoon synoniem voor ‘walvis’. Ze zijn dus allemaal heule grote vinvissen 🙂
Is dat geen pleonasme dan? 🙂
Omdat groot een relatief begrip is denk ik van niet. Ook al is een vinvis een groot dier, dan kan je alsnog grote en kleine vinvissen hebben. Het enige wat je niet kan hebben is ‘een groot/klein heelal’, denk ik. Maar hoe je die taalfout chique noemt? 😉
je hebt overigens (en terecht!) je zin gekregen 🙂
Waar zit die like-knop op Vers Beton?
Waarom is walvis fouter dan welk ander dierlijk product dat in de haven wordt overgeslagen?
(advocaat van de duivel-vraag)
Ben het met Vincent eens, waarom is dit nu zo’n big deal? Zoveel moeite en media aandacht aan een paar honderd dode walvissen, er zijn wel meer nijpendere kwesties op de wereld te vinden waar we ons druk over zouden moeten maken.
1) Omdat de beesten met uitsterven bedreigd worden of tot voor kort werden. Niet voor niets zijn er maar twee landen ter wereld waar de jacht legaal is (IJsland en Noorwegen, Japan jaagt onder het mom van ‘wetenschappelijk onderzoek’). Ik trek de grens bij dieren die we bijna hebben opgegeten.
2) Nijpender kwesties op de wereld zijn er altijd. Kulargument daarom. Vergelijkingen met honger en doodslag slaan iedere discussie dood.
Zoals vaker is Vincent mij weer voor..
Liever zou ik zien dat er helemaal geen vlees gegeten zou worden maar als er dan vlees geconsumeerd moet worden dan mag het best walvissenvlees zijn.
Ik pleit zelf voor het eten van walvissenvlees ter vermindering van het
dierenleed. Van 1 walvis kan men een heel dorp voeden, van 1 koe slechts 1 straat! Oftewel, het consumeren van walvissen verlaagt per saldo het dierenleed. Daarnaast zwemmen er zo 250.000 (!!) dwergvinvissen rond, die 185 zullen niet gemist worden.. Uiteraard is goede regulatie noodzakelijk. Men zou zich drukker moeten maken om het uitsterven van bijvoorbeeld de blauwvintonijn. Maar daar durft de EU dan weer niet aan, want dat gaat ten koste van de visserij in de Middellandse zee. (Of om bijvoorbeeld de huismus, die in Nederland op de rode lijst staat)
Tuurlijk zijn walvissen een stuk gaver dan bijvoorbeeld varkens. De laatste worden daarom vrolijk levend door heel Europa getransporteerd zodat voor slechts enkele eurotjes de kilo ze in het schap kunnen liggen. Maar komen ze in IJsland/Japan aan een walvis dan is de wereld opeens te klein.. Wanneer de hypocriete knuffelfactor om de hoek komt kijken, zijn de kaarten plots anders geschud!
Ga eens praten met de bonden in de haven. Vracht kan als besmet worden aangemerkt – normaal gesproken als het een schip betreft dat uitwijkt uit een andere haven als er daar een staking is -, maar het zou een ingang kunnen zijn.
Waar haal je die 250.000 vandaan Diego? Volgens het WNF, Greenpeace én het ministerie van Landbouw is het beest bedreigd. Het International Union for Conservation of Nature heeft het beest op de internationaal toonaangevende Rode Lijst staan. Daarnaast heeft (bijna) de hele wereld een mortuarium op de jacht afgekondigd, wat – me dunkt – toch ook niet voor niets is.
De beesten worden verwerkt tot hondenvoer hè. Hondenvoer.
Wat is er mis met hondenvoer? Sommige van mijn beste vrienden eten het!
Er is niets mis met hondenvoer, ik stel dan ook voor om het te laten zoals het is. Slachtvlees met een sausje. Een beetje zoals de frikandel dus. Daar hoeft toch geen bedreigde diersoort in?
Walvissteak is best lekker, hoor. Heel teder, smaakt eigenlijk niet echt als vis (dat is het dan ook niet). Alsof een koe haar hele leven in de zee heeft doorgebracht. In Ulsan (Zuid-Korea) werd het tot vorig jaar nog verkocht, en in IJsland kan je het ook nog makkelijk kopen.
Toch vind ik er een willekeursfactor aanzitten. Is een walvis meer ‘waard’ dan een kip, omdat ie al dan niet dreigt uit te sterven? Tonijn gaat ook megaslecht, en ik durf er wel wat onder te verwedden dan er veel tonijn (ook van dubieuze soort) in de Rotterdamse haven wordt overgeslagen. Om nog maar te zwijgen van olie, petroleum en aanverwante producten en wat daar allemaal bij komt kijken.
Dit alles nog buiten deze vraag: waar moeten ze in IJsland van gaan leven als wij al hun tradities en oorsprong ‘fout’ verklaren? Het maakt het jagen op walvissen niet minder ‘smerig’ (ook ik vind het onvoorstelbaar zo’n dier te doden), maar ik denk dat een ‘verbod’ op walvisvlees overslaan in een haven toch meer symboolpolitiek is dan een constructieve oplossing.
voetnoot: ik eet bijna geen tonijn en paling meer, als ik het wel doe voel ik me heel schuldig. Ik ben dan ook voor een tonijnvisverbod totdat de tonijnstand weer op orde is in de Atlantische oceaan.
Leuk idee voor een artikel, trouwens: welke verboden goederen of bedreigde diersoorten gaan nog meer door onze haven?
Het eten van geen tonijn is het best! Maar let wel.. de tonijn in blik, betreft skipjacktonijn. Dit zijn geen echte tonijnen (andere familie) en worden vooralsnog volgens de huidige inzichten niet met uitsterven bedreigt. De echte tonijnen zijn ook weer onderverdeeld in meerdere soorten. En niet alle soorten worden bedreigt en kunnen dus gewoon gegeten worden. Overigens hoef je niet bang te zijn dat je per ongeluk blauwvintonijn (deze is bijna uitgestorven) krijgt voorgeschoteld. Onlangs werd er nog zo’n 5.000 (vijfduizend) euro/kilo voor betaald
Dank voor de informatie Diego, dan voel ik me nu een stuk minder schuldig bij het eten van bliktonijn. 🙂
Minke whales are the most abundant rorqual in the world, and their population status is considered stable throughout almost all of its range (especially when compared to other species of large whales). There are an estimated 185,000 minke whales in the Atlantic, and 510,000-1,400,000 in the Southern Hemisphere. Minke whale populations in the western North Pacific and the northeastern North Atlantic may have been reduced by as much as half due to commercial whaling practices; but due to the overexploitation of larger rorqual species by commercial whaling, minke whales may have prospered from the lessened competition and increased availability of food resources.
sorry.. het zijn er nog ietsjes meer.. overigens ben ik niet voor walvisjacht maar er zijn ergere kwesties wat betreft dierenleed die meer aandacht verdienen dat dit.. Daarnaast vind ik het ook schandalig dat het tot hondenvoer wordt verwerkt (laat ze lekker slachtafval met een sausje eten). Zelf ben ik tegen het houden van dieren in het algemeen, dieren horen lekker rond te kunnen banjeren. Ik kwam vanochtend op de stelling dat als iedere huisdiereigenaar 10% van de liefde voor hun huisdier óók voor de natuur zou hebben, dat de wereld er een stuk mooier uit zou zien!
IJsland heeft zelf van 1986 tot 2006 de walvisvaart verboden, en ze lusten het vlees zelf niet eens, dus met die traditie valt het wel mee.
Over de aantallen. Diego, je hebt het over de dwergvinvis, die inderdaad niet op een uitstervingslijst staat. IJsland wil echter jagen op de ‘gewone vinvis’ (eng. fin whale), die wél op de al eerder genoemde rode lijst staat.
@allen: ik vind het inderdaad relevant of een dier met uitsterven bedreigd wordt of niet. Biodiversiteit is als principe een prima morele toetssteen. Het leed van de laatste gedode blauwvintonijn is daarmee groter dan dat van de Hollandse Nieuwe die ik zojuist op heb, ja.
En nogmaals, hou op te zeggen dat er ‘wel ergere dingen zijn’. Die zijn er immers altijd. We zijn nog maar net bekomen van een wekenlang RWW-debacle. En Gordon gaat op wereldreis.
Ah! Kijk.. jagen op de ‘gewone vinvis’ die inderdaad als ‘endangered’ staat aangemerkt, daar kan ik alleen maar op tegen zijn (het artikel spreekt over de ‘grote vinvis’). Snap niet dat ze zo nodig op die soort willen gaan jagen als er andere niet bedreigde alternatieven zijn.. waarschijnlijk moet je wel 2x zoveel dwergvinvissen vangen om aan dezelfde massa te komen 🙂
Aangezien het kader iets met dieren is en de vinvissen-familie het allergrootste dier ooit aller tijden herbergt. Mag m.i. de grootte wel als iets absoluuts gezien worden.