Dit jaar openen er in Rotterdam zoveel nieuwe hotels dat de stad er zo’n 1300 hotelkamers bijkrijgt. Ondertussen is het vooroorlogse Grand Hotel Central verkozen tot slechtste hotel van Nederland. Reden voor ons om daar tijdens de laatste editie van Vers Beton Live in een item aandacht aan te besteden. Lees hier de column die Gino van Weenen tijdens deze avond voorlas over dit onderwerp.
Zomaar een beeld. Sta je dan met je half slappe lid een iets te oude vrouw te versieren in een donkerbruine hotellobby. In de hoop er nog wat van te maken die nacht leeg je het whiskyglas en staar je nog wat lamlendig om je heen. Een speaker zingt iets te gruizige deuntjes rond op een te hoog volume.
Rotterdammers weten dat deze situatie alleen in Grand Hotel Central kan plaatsvinden. Het liefst tijdens een van de onvergetelijke feesten tijdens het film festival. Grote filmmakers zijn er over het trapje bij de entree gestruikeld. Muzikanten genoten hier van de middelen die voorhanden waren. One night stands vonden hier het begin van een zweterige nacht.
Te midden van de vlammenzee die ooit het centrum platlegde is dit pand fier overeind gebleven. Er woedt een inwendig vuur in het hotel, alsof er een aantal mensen overleden is en tot op de dag van vandaag de kamers bewoont. Voor een Rotterdamse remake van The Shining mist het een grote tuin maar voor de rest van het scenario zou het prima voldoen. In deze rolprent van Stanley Kubrick heeft niet Jack Nicholson maar het Overlook Hotel de hoofdrol, en is de reden waarom mensen zich in Hotel Central niet altijd even comfortabel voelen. Niet alleen Kubrick maar ook David Lynch gebruikte een hotel als setting voor een serie onverklaarbare gebeurtenissen. In Twin Peaks is het Great Northern hotel de backdrop voor belangrijke zaken in de film. Een vrij recente film met John Cusack en Samuel L. Jackson, 1408, speelt zich ook af in een hotel. U kunt het al raden, ook daar is het één en al kommer en kwel. De absurditeit van Fear & Loathing in Las Vegas speelt zich grotendeels af in de omgeving van de hotels waar Raoul Duke en zijn advocaat Dr. Gonzo zich tegoed doen aan de koffer vol drugs. Last but not least worden hotels over de gehele planeet slachtoffer van The Wolfpack, in de recente boxoffice hit The Hangover. Enfin, in de populaire cultuur belooft het hotel niets dan chaos en rampspoed.
Wat hier mogelijk aan ten grondslag ligt is de manier waarop mensen een hotel ervaren. Een transit, een tussentijds station waar men zich nooit helemaal thuis voelt, of zoals de Franse antropoloog Marc Augé het noemt: een non-place. Een plek waar weinig echte historie of relevante sociale context is. Rotterdam is dit jaar 1300 hotelkamers rijker. Zo opent op de Weena een nieuw filiaal van de Holiday Inn. Een keten die van Singapore tot Hicksville, Oregon uit hetzelfde blik gegoten is. Overal ter wereld zien hotels er ongeveer identiek uit en is er een vast verwachtingspatroon. Het zou bijna gek zijn als iemand in dit soort plaatsen niet de zeep, handdoeken of badjassen zou stelen.
Dit bewijst weer eens waarom Hotel Central eigenlijk geen hotel is maar een buitencategorie. Het deert dus ook niet dat het recent is verkozen tot slechtste hotel van Nederland. Want pissen in plantenbakken of kotsen op de trap naar de wc: het hoort er bijna bij. Dat hier in 1947 het Rotterdams Historisch Genootschap Roterodamum is opgericht ligt dan ook helemaal in de lijn van de verwachting. Er heerst hier een onuitroeibare hang naar vroeger. De melancholie druipt in bruine nicotine vlekken van de lambrisering. Als er ergens in het centrum van Rotterdam nog een hart klopt, dan is dat in Hotel Central.
Nog geen reactie — begin de discussie!