Echte verhalen van echte mensen vind je in echte cafés. Daarom schrijven Ties Joosten en Iren van Oosterom eens in de twee weken op donderdag een verhaal op een bierviltje in buurtkroeg De Koperen Toog. De waarheid van het heelal is immers te vatten in één goede cafégrap.
We kennen elkaar pas een half uur, maar ik zie dat Dave zich aan het verbijten is. Zijn schouders trekt hij hoog op, knarsend klemt hij zijn kaken dicht, en snuivend haalt hij adem. Als ik vraag wat er aan de hand is zegt hij niks, maar wijst onopvallend naar een groepje mensen uit Eritrea één tafel verderop. De twee mannen drinken bier, de twee dames rum-cola. ‘Maak je je daar druk om?’ vraag ik zacht. ‘Die gasten lopen toch ook alleen maar bier te drinken en moppen te tappen? Net als wij.’ Bozig laat Dave zijn hoofd zakken. ‘Ik werk me godverredomme de hele week de pleuris voor deze klerezooi hier’, sist hij.
Dertig minuten eerder vroeg hij of hij naast me aan de bar mocht komen zitten. Ik kwam net binnen, hij was rechtstreeks van zijn werk bij een containerterminal in de haven gekomen en was van plan zich deze vrijdagavond eens goed vol te laten lopen. De week moest worden vergeten. Hij had de afgelopen dagen namelijk weer zestig uur gewerkt, maar omdat het slecht gaat met het bedrijf krijgt hij zijn overuren voorlopig niet uitbetaald. Gisteren kwam ook nog eens een vergeten boete vanwege wildplassen binnen. ‘130 euro, godverredomme.’ En afgelopen dinsdag had ook zijn vriendin het nog met hem uitgemaakt. ‘Maar dat is eigenlijk goed nieuws. Dat wijf was volslagen geschift.’ Omdat zijn dochtertje – ‘Zij is mijn leven’ – uit een eerdere relatie vorig weekend nog op bezoek was, ziet Dave haar over tien dagen pas weer.
Plotseling beginnen de Eritreeërs achter ons af te tellen. Tien, negen, acht…na één beginnen ze allemaal te juichen en te zingen en krijgt één van de dames zoenen en cadeaus. Het is twaalf uur. Eén van de mannen loopt naar de bar en slaat Dave, die alweer verbeten voor zich uit zit te kijken, hard op de rug. ‘It’s my wife’s birthday!’ roept hij. ‘Everybody drink!’ Als de glazen zijn gevuld – voor mij een biertje, Dave een jonge jenever – proosten we op de gezondheid van de jarige. ‘Die gasten zijn inderdaad de verkeerdste niet’, zegt Dave terwijl hij voor zich uit staart. Dan kijkt hij me ineens fel aan: ‘Maar voor de rest zijn alle wijven godverredomme kuthoeren!’ Daarmee slaat hij zijn glas achterover.
Gerelateerde inhoud
Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam
We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Beste Ties,
Waar kan ik de verhalen lezen. Ik zie ze nergens staan, behalve de eerste alinea ervan.
Alvast bedankt
Met vriendelijke groeten
Maguled
Dit is nu opgelost, de verhalen zijn terug.