Ook in de grote zomervakantie verzorgen De Beste Stuurlui u van de broodnodige gespreksstof tijdens de vrijdagmiddagborrel. Wist u bijvoorbeeld dat ooit 1500 werklozen in de Kuip aan het werk werden gezet door ze vreugdesprongen te laten maken? En lijdt zelfs Rotterdams bekendste partygoeroe aan een Calimerocomplex?
De Vreugdesprong
In het huidige regeerakkoord is vastgelegd dat iedereen die een bijstandsuitkering ontvangt werkzaamheden moet verrichten in ruil voor de uitkering. Dit wordt de ’tegenprestatie’ genoemd. Slechts diegenen die volledig en duurzaam arbeidsongeschikt zijn ontkomen aan deze plicht. Aan de maatregel moeten de gemeenten wel zelf invulling geven. In de praktijk komt het er dus op neer dat het op uiteenlopende manieren uitgevoerd zal worden. Grote angst van onder andere de FNV is dat het voor verdrukking op de arbeidsmarkt zal zorgen. Het verhaal van de ontslagen Haagse straatveger die voor zijn uitkering straten moest vegen is daar een schrijnend voorbeeld van. Rotterdam loopt weer eens voorop in deze maatschappelijke ontwikkeling, en is al jaren bezig met soortgelijke pilotprojecten onder de titel ‘Maatschappelijke inspanning‘.
Sterker nog, deze week kwam ik er achter dat de stad Rotterdam al voor de Tweede Wereldoorlog voortvarend bezig was met het nuttig inzetten van de werkloze bevolking. In een interview met Wouter van Stiphout over Crimsons cultuurhistorische verkenning van de Kuip las ik namelijk: “In oktober ‘36 zijn 1500 werklozen en mariniers naar het stadion gebracht om op commando vreugdesprongen te maken. De constructie doorstond deze proef zonder problemen.”
En nu heb ik een visioen waarin de gemeente Rotterdam wederom het lokale werkschuwe tuig massaal op laat draven om verplicht vreugdesprongen te maken. Tijdens het zomercarnaval, de marathon, de pleinbios, noem maar op. Ieder gemeentelijk feest zal opgeluisterd worden met een heuse vreugdesprong ter bevordering van de arbeidsparticipatie, zonder dat de arbeidsmarkt er onder te leiden heeft. In het ultieme geval natuurlijk bij het openen van een nieuw Feyenoordstadion…
Door Fay van der Wall
Corso & het grote Calimero-complex
Het is zover, het ouderwetse en compleet onzinnige Calimero-complex steekt de kop weer op. Ditmaal is het de immer een leren eierdop dragende Ted Langebach die Rotterdam een minderwaardigheidscomplex aanpraat. Want hier mag de muziek minder hard, hier is het uitgaansleven saai én hier geeft geen ‘jongere’ zijn geld nog uit. Wij zijn immers klein en zij, de steden mét poppodia, zijn groot.
Het zal je niet zijn ontgaan dat de Corso, voorheen de Off Corso, afgelopen week zijn deuren moest sluiten. Een plek waar ook ik hoogtepunten heb beleefd. Het is meer dan een beetje balen dat we in Rotterdam nu geen zaal hebben tussen Rotown en Ahoy in. Maar in zijn typering van het Rotterdamse uitgaansleven schiet Langebach door. Nood breekt immers wet, en nu Corso is verdwenen heb ik er alle vertrouwen in dat er Rotterdamse ondernemers zullen opstaan die dit gat gaan vullen.
Het afgelopen jaar heb ik voor het eerst (ik ben van na ‘de NOW&WOW-tijd’) mogen constateren dat ik weekenden achtereen niet kon kiezen waar ik nu weer een geweldige avond zou beleven. Juist nu is het daarom tijd om vertrouwen uit te spreken in die ontwikkeling. Hulde voor Perron, Toffler, BAR, Bird, NOAH floating festival, Triphouse Rotterdam, Pakhuis en Motel Mozaique! Mis je nog namen in dit rijtje (ongetwijfeld) dan weet je, net als ik, dat het helemaal goed komt met Rotterdam! Wij zijn groot en groeiende! En de mensen die daarvoor zorgen verdienen complimenten en aanmoediging, niet een door een oude partygoeroe aangepraat Calimero-complex.
Door Bart van der Zande
