Ga naar de inhoud

De Beste Stuurlui: een blik in de ziel van de supporter en van een beste stuurvrouw

‘Rooie Marck’ en het Jodenjacht-lied

Iets meer dan een maand geleden begon Feyenoord aan de voorbereiding op het seizoen dat aankomende zondag gaat beginnen. In de hoek van de Kuip ligt op een ziekenhuisbed ‘Rooie Marck’, een 54-jarige Feyenoord-fan in de laatste fase van een terminale rotkanker. Als het Bengaalse vuur is uitgefakkeld ontrollen de supporters uit ‘zijn’ vakkie Q een gigantisch spandoek van de supporter met kenmerkende rode haardos. Marck slaat de handen voor zijn ogen, Lex Immers geeft hem een Feyenoord-shirt, de supporters zingen You’ll never walk alone. Drie dagen later overlijdt Marck, hij krijgt niet meer mee dat het schokkerige filmpje van zijn hommage meer dan een miljoen keer(!) op YouTube wordt bekeken.
Twee weken later. Burgemeester Aboutaleb stuurt een brief (pdf) naar de Rotterdamse gemeenteraad om uit te leggen waarom de wedstrijden tussen Ajax en Feyenoord ook komend seizoen zonder uitpubliek zullen worden gespeeld. “[O]mdat de wedstrijden tussen Feyenoord en Ajax in aanwezigheid van supporters van beide elftallen zeer onrustig verliepen. (…) Zo was er aanhoudend sprake van misdragingen, geweldsincidenten en kwetsende spreekkoren.” Over die spreekkoren wil ik het hier graag hebben.
Ook de directeur van de Anne Frank Stichting Ronald Leopold zich deze week namelijk over spreekkoren in de Kuip uit: “Regelmatig klinken (…) anti-Joodse spreekkoren die kennelijk bedoeld zijn voor de concurrent uit Amsterdam. Maar wie de leegte in deze stad kent, weet dat die spreekkoren in feite over het lot van echte Rotterdammers gaan”, zei hij dinsdag bij de herdenking van de deportaties van Joden bij het monument Loods 24.
Terug naar het filmpje. Terwijl Marck zich op 3:40 uit zijn ziekbed opricht om te applaudisseren voor de warmlopende selectie, klinkt het uit vak Q: ‘Lèèèèxie gaat op Jodenjacht!’ Dit liedje is al sinds de komst van de blonde aanvallende middenvelder in de Kuip in zwang, omdat hij het als speler van ADO Den Haag na een overwinning op Ajax ooit zelf door het spelershome schalde. “Als ik zing We gaan op Jodenjacht doel ik erop dat we Ajax willen verslaan. Niets meer en niets minder. Ik heb het dus helemaal niet over een bevolkingsgroep”, zei hij hier later over. De liefde voor ‘de onzen’ gaat gepaard met het afzetten tegen ‘de ander’. Het eerbetoon aan ‘Rooie Marck’ en het Jodenjacht-lied zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Na de training loopt Marck naar zijn vak toe. Nog eenmaal heft hij een lied aan dat hij al duizenden malen zong: ‘I know I am, I’m sure I am, I’m Feyenoord till I die!’ Geëmotioneerd slaat de terminale kankerpatiënt ter hoogte van zijn hart op de borst, zijn vrienden barsten in snikken uit, en terwijl de Feyenoord-fan nog eenmaal de handen richting de hemel boven de Kuip heft klinkt het vanaf de tribune: ‘We love you Rooie, we do!’
Wie de beelden van de geëmotioneerde ‘Rooie Marck’ bekijkt, ziet dat voetbalsupporters heel goed weten wie ze toezingen, en waarom. Dat het Jodenjacht-lied bij de Anne Frank Stichting desondanks als kwetsend en antisemitisch overkomt, betekent niet dat het lied dat ook daadwerkelijk is. Immoreel kwetsen zit namelijk niet besloten in de ervaring van de ontvanger, maar in de bedoeling van de zender. Het Jodenjacht-lied alleen biedt dan ook onvoldoende basis voor het stilleggen van voetbalwedstrijden of het weren van uitsupporters.

Door Ties Joosten

Illustratie
Illustratie ‘De beste stuurlui’

Kleine geschiedenis van een opgewonden standje

De beste stuurlui staan aan wal. Dat is nu zo, en dat was vroeger ook zo. Zo herinner ik me dat ik als achtjarige Rotterdammer ervan overtuigd was dat hondenpoep het grootste politieke probleem was. Waarom deed de Gemeente daar niet wat aan?
Als twaalfjarige had ik een nieuw politiek speerpunt. Een veerboot, een tunnel, een traplift of skilift: ik wist heel wat alternatieven te verzinnen voor de Brienenoordbrug die ik dag in, dag op weg naar school moest trotseren. Zwoegend over de brug schreef ik projectplannen, berekende ik de haalbaarheid van mijn plannen en hield ik , in gedachten, vlammende betogen voor burgemeester Opstelten.
Ook nu heb ik zo mijn politieke stokpaardjes. Zo zouden ze in Rotterdam een voorbeeld moeten nemen aan Spaanse steden als Valencia waar de ‘ring’ ook midden door de stad loopt, maar dan zònder dat je af mag slaan. Route Maastunnel, ’s Gravendijkwal, Statenweg, alleen dan zonder afslagen en stoplichten. Wie kip wil eten bij Koolmees moet de secundaire weg maar nemen, want afslaande automobilisten zijn ‘killing’voor de doorstroom.
Daarnaast snap ik niet waarom de betonnen bak die de ’s Gravendijkwal heet nog steeds niet overkapt is. Ik zou denken, kleine moeite, grote vreugd voor de fijnstofhappende mensen die er naast wonen. Had gerealiseerd kunnen worden van het geld waar de Nieuwe Binnenweg (gevoelsmatig ) 2cm van verbreed is. Of van het geld dat de onderzoeken naar de mogelijkheden voor een nieuw Feyenoordstadion hebben gekost, om maar iets te noemen.
Het moge duidelijk zijn. De beste stuurlui staan nog altijd aan de wal. Alleen het opgewonden standje van toen schrijft nu voor Vers Beton.
Door Myrta Otten

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • 85 jaar na het bombardement laat de geschiedenis zich opnieuw ontdekken 

    • Kunst en Cultuur

    Na het bombardement van 14 mei 1940 stond tachtig jaar lang vooral de verwoeste stad centraal. Maar wie waren de ménsen die erbij omkwamen? Met projecties door de stad geeft De namen van 14 mei de slachtoffers eindelijk een gezicht.

  • De kinderen van Lebensborn: ontworteld, gestigmatiseerd en veerkrachtig

    • Kunst en Cultuur

    “Geef de Führer een kind” was de slogan van Lebensborn, het geboorteprogramma dat Duitsers moest aansporen om zoveel mogelijk ‘arische’ kinderen te verwekken – de beoogde nieuwe leiders van het Derde Rijk. Toen dat niet effectief bleek, werden kinderen die arisch oogden zonder pardon geroofd uit Oost-Europa en ‘gegermaniseerd’. De Rotterdamse fotograaf Angeniet Berkers documenteerde deze veelal onbekende geschiedenis.

  • Sober raves: “De maatschappij zou beter zijn als we elke dag dansten”

    • Kunst en Cultuur

    “Bedankt, maar ik ga liever naar een niet-nuchtere rave, want dit klinkt echt awkward”, is de reactie als Zuza Nazaruk vertelt over sober raves. En toch: aanvankelijk ongemakkelijk tussen een groep vreemden, staat Nazaruk twee uur later uitzinnig mee te dansen, nuchter. Body on. Head off. 

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

  • Over zichtbaarheid, invloed en toekomstkracht: Vrouwen in Architectuur keert terug! Met inspirerende panels, tours en workshops verken je hoe onderzoek, representatie en praktijk kunnen bijdragen om de positie van vrouwen in de architectuur te versterken. Denk mee en bouw mee aan een inclusiever vakgebied.

    Venue: Festivalhart Schiemond
    Datum:
  • Rotterdam is een belangrijke broedplaats voor zowel jonge als gevestigde ontwerpbureaus, die samen aan allerlei complexe lokale, nationale en internationale ruimtelijke vraagstukken werken. Tijdens de Open Bureaudag loop je vrij rond bij alle bureaus en maak je kennis met innovaties, experimenten en vernieuwing in de ontwerppraktijk.

    Venue: Verschillende bureaus in Rotterdam
    Datum:
  • Kom langs en beleef de ruwe schoonheid van Festivalhart Schiemond – van modder uit de Maas tot duurzame bouwexperimenten en zomerse vibes aan het water.

    Venue: Festivalhart Schiemond
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam