Ga naar de inhoud

Laat de Binnenrotte lekker leeg!

Rotterdam, ’s lands Windy City. Waar beleef je dat beter dan op de grijze steenvlakte van de Binnenrotte? Toch moet ook de Binnenrotte geloven aan het City Lounge concept dat de gemeente over de binnenstad uitrolt. Gastredacteur Bart Witteman betreurt dit. Een pleidooi vóór een lege Binnenrotte.
Wie in Rotterdam woont, leert niet alleen groot denken maar ook ver kijken. Niet dat gekneuter van knusse grachtjes of kronkelende steegjes, daar hebben we elders in het land al meer dan genoeg van. In Rotterdam kies je voor open vlaktes, lange lijnen en zichten op vreemde objecten in de verte. Het mooiste blijft daarbij natuurlijk de Maas, die zo breed is dat geen gebouw hem kan vangen, en zo lang dat je geen flauw idee hebt waar hij vandaan komt of heen gaat. Kom daar maar eens om aan de Amstel of in Utrecht. Alleen daarom al zou je minstens twee keer per week van Zuid naar Noord moeten gaan, of andersom.

De Binnenrotte
De Binnenrotte

Slalommen
Als bewoner van Noord gebruik ik -met allerlei flauwe excuses- de bruggen over de Maas niet vaak genoeg. Geen tijd, te ver, de wind kwam uit de verkeerde hoek. Ik doe mijn best om daar iets aan te doen, maar tot die tijd moet ik het doen met de vergezichten op Noord. De Coolsingel, Blaak en Westersingel komen een heel eind, maar zijn inmiddels allemaal volgebouwd met hokjes en muurtjes, zodat ze inmiddels meer lijken op een uitvergrote flipperkast. Wandelen en fietsen lukt daar alleen door voortdurend te slalommen om perkjes, bordjes en fastfoodrestaurants uit het tijdperk waarin gezelligheid werd gemeten aan de hoeveelheid meuk die je in je interieur wist te stouwen.
Bevroren rivier
Daarom is op dit moment de mooiste plek van de stad de Binnenrotte, een plein zo groot dat je niet weet of je het zo nog wel kunt noemen. In de verte kijk je uit op een verzameling onbedoelde gebouwen, waarbij je je niet anders kunt voorstellen dan dat vanzelf zo is ontstaan. Net als bij de Nieuwe Maas. Twee tot drie keer per week probeert men het te vullen met marktkramen, maar vol krijg je het gewoon niet, al is het zo ongeveer de grootste markt van het land. Bij de WK-finale stond er vermoedelijk zo’n 50.000 man, maar waren grote stukken van het plein nog steeds verlaten. De rest van de tijd is het een soort bevroren rivier, waar je eindeloos in alle richtingen over heen kunt laveren. Alles en iedereen kan hier zijn eigen gang gaan zonder dat het stoort. In de winter kan het er zo hard waaien dat ik complete marktkramen heb zien wegwaaien, op een drukke dag in de zomer loop je er altijd ergens in de zon. Dronkenlappen kunnen hun roes uitslapen onder de platanen, zonder dat je het ziet vanuit de Botoxkliniek aan de overkant.
Gebouwen van formaat
In de tijd dat ik hier woon heb ik gezien hoe de Binnenrotte door de stad is toegeëigend. Ik begreep dat Hugo Borst er in de jaren ’80 heerlijk kon voetballen tegen het spoorviaduct, maar inmiddels staan er mooie gebouwen omheen van een formaat die je elders in de stad niet ziet. De bieb, kubuswoningen, Hofdame, Grote kerk en het City Building; allemaal naast elkaar. Als straks de Markthal klaar is, is dit een soort buitenaardse plek met bizarre architectuur, en het oogt nog mooi ook. De Binnenrotte kan het hebben, juist omdat er behalve een paar bomen niets is. Aan de andere kant breiden de terrassen van Pol en Van Zanten zich inmiddels zo ver uit dat ze elkaar in de buurt van het midden beginnen te naderen. Iedereen weet het plein inmiddels te vinden.
Tijdperk van geborgenheid
Juist nu het plein één van de mooiste plekken van de stad dreigt te worden, begrijp ik dat de Binnenrotte op korte termijn zal worden vernieuwd. De huidige inrichting zou niet meer voldoen, omdat de markt straks kleiner wordt. De horror vacui (vrees voor het lege, red.) van de gemeenteraad heeft geleid tot een nieuw plan van de hand van een trendy Deense landschapsarchitect. Het ontwerp ziet er dan ook uit als een in stukken gesneden variant van het Amsterdamse Museumplein, inclusief ezelsoor en vol gazonnetjes en perkjes met struikgewas. Kennelijk is een nieuw tijdperk van geborgenheid aangebroken, want het past in de stijl waarmee ook de oevers van de Maas en het Eudokiaplein ‘intiemer’ zijn gemaakt. Vol wilde graspartijen die net iets te klein zijn om in de buurt te komen van de woekerende bossen die werden beloofd op de artist impressions van het ontwerp. En in plaats van de rauwe grijze steen die er nu ligt, krijgt het plein gebakken klinkers, een bruin tapijtje van baksteen dat je vaker ziet wanneer een plek nodig ‘gezelliger’ moet worden gemaakt.
Niet lelijk maar groot
Het oogt al met al als een moderne interpretatie van de vertrutting van de Coolsingel in de jaren zeventig, waar ze nu net die lullige kunstgrasveldjes en sfeerloze paviljoens aan het opruimen zijn. Het zal toch niet waar zijn? Kunnen we nog voorkomen dat die echt Rotterdamse Binnenrotte verandert in een provinciaal Museumplein? Het plein is niet lelijk maar groot en niet gezellig maar uniek. Er is al genoeg  Rotterdamse ruimte gevuld met hippe wildgraspartijen en zitelementen, dus laat de Binnenrotte lekker leeg zijn, en blijven!

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek voor Rotterdam

We kunnen deze artikelen alleen maken dankzij onze leden. Lees onbeperkt alle artikelen op Vers Beton voor € 7,50 per maand, de eerste maand is gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • In de woontoren Huis op Zuid weten huurders van elkaar hoeveel ze verdienen

    • Architectuurkritiek

    Voor bewoners ten noorden van de Maas draagt Rotterdam-Zuid nog altijd het stigma van arm en achtergesteld. Nieuwbouw moet de aantrekkingskracht vergroten, zoals de woontoren ‘Huis op Zuid’. Zorg-, politie- en onderwijspersoneel met een niet al te platte beurs kreeg voorrang op een huurwoning. Is dat voor herhaling vatbaar? En wat heeft het gebouw allemaal te bieden?

  • “Er zit een groot gat tussen de belevingswereld van jongeren en de stad”

    • Stadmaken

    Duizenden brugklassers komen deze dagen thuis met het gifgroene boek Metro 010 in hun schooltas, een graphic novel over de geschiedenis van Rotterdam. Dit boek is het succesvolle passieproject van Ellen Schindler, partner bij ontwerpbureau De Zwarte Hond. Momenteel wordt gewerkt aan een Groningse en Berlijnse editie. Een gesprek over hoe je jongeren serieus en structureel kunt betrekken bij stadsontwikkeling.

  • Renovatie Prinsessenflats: zo kunnen we wél zorgvuldig met Post 65-architectuur omgaan

    • Architectuurkritiek

    De forse renovatie van de Prinsessenflats in Prinsenland bleef niet onopgemerkt: door alle ingrepen veroverden de jaren ‘60-kolossen de tweede plaats van de Rotterdam Architectuurprijs. Het kan dus, Post 65-architectuur aanpassen aan de eisen van deze tijd, mét respect voor het oorspronkelijke ontwerp en de bewoners.

  • Alle artikelen

De agenda die je aan het denken zet

  • In het weekend van 25-27 oktober opent bij het Nieuwe Luxor Theater een nieuwe hotspot voor makers, kunstenaars en cultuurliefhebbers waar zij kunnen zij try-outen, exposeren en publiek ontmoeten.

    Venue: Nieuwe Luxor Theater 
    Datum:
  • Het uit Athene afkomstige Planet of Zeus rifft al er sinds de eeuwwisseling al flink op los: de band is meer onderweg dan dat ze thuis aan de ouzo zitten. Door het vele optreden heeft de band een eigen sound ontwikkeld die zich het beste laat omschrijven als een mix van vuige stoner, ouderwetse hard rock met vleugjes southern rock.

    Venue: Grounds
    Datum:
  • NOFX stoeit regelmatig met ska, maar wat als Fat Mike & co. daadwerkelijk een skapunkband zouden zijn? Dan kom je ongeveer uit bij P.O. Box. Met een strak koppel blazers krijgt het luchtkoper vrij baan in de uplifting songs van dit Franse zestal.

    Venue: Roodkapje
    Datum:
  • Bekijk de agenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam