De Beste Stuurlui: red de PvdA, zit op kunst en journalistiek anno nu

Een lekker kloeke uitgave van De Beste Stuurlui deze week. Hoofdredacteur Eeva Liukku kijkt meewarig naar de PvdA-fractie in deze stad en Gino van Weenen houdt een pleidooi voor een kunstwerk dat best een stootje kan hebben. Tot slot trekt Ties Joosten de online discussie over journalistiek het Rotterdamse in: to Bogue or not to Bogue, dat is de vraag.

Wie redt de PvdA?

Het gaat niet goed met de PvdA in Rotterdam. Ik geef u vier redenen. Ten eerste is de populariteit landelijk gezien op een dieptepunt als we Maurice de Hond moeten geloven. Regeren met de VVD, de strafbaarstelling illegaliteit, de zwaarste bezuinigingen sinds de jaren ’80 en de aankoop van een gevechtsvliegtuig gaat ze niet in de koude kleren zitten. Zoiets heeft natuurlijk ook weerslag op de lokale afdelingen.
Ten tweede: ze zitten lokaal óók in een college dat grote bezuinigingen doorvoert. Grote kans dat ze het nipte meerderheid van 754 stemmen met Leefbaar bij de vorige verkiezingen puur door coalitiedeelname kwijt zijn.
Ten derde: er zijn kapers op de kust voor de traditionele achterban van de arbeiderspartij. Vorige week werd bekend dat er een lokale Moslimpartij en ROP, de Rotterdamse Ouderenpartij, mee zullen doen met de verkiezingen. Alhoewel ook Leefbaar van die laatste partij mogelijk last zal krijgen.
Ten vierde, en als laatste: de deelgemeentelijke afdelingen hebben zo hun eigen misère. In de deelgemeente Noord is de PvdA voorzitter Brammerloo afgetreden vanwege zijn iets te gretige declaratiegedrag. Maar het is vooral vriendjespolitiek in de deelgemeente Feijenoord die de partij de meeste parten speelt. Dit was namelijk volgens AD RD-verslaggever Antti Liukku* vooral een PvdA-probleem, zo zei hij in de talkshow DRAAD in Arminius vorige week. De presentator John Bijl vroeg hem wat de PvdA moet doen om het tij te keren. Zijn antwoord: gooi de rotte appels eruit en wees bereid om daar electoraal voor te bloeden. De ‘rotte appels’ zijn namelijk ook mensen met een grote loyale achterban. Zal de partij daartoe bereid zijn?
Al met al ziet het er niet goed uit. Het leek er zelfs even op dat er hulp van buiten nodig was om de partij in Rotterdam te redden. Agnes Jongerius werd gepolst als potentiële prins op het witte paard. De vraag “Wie kan de PvdA nog redden?” werd een favoriet kroeggesprek. Zouden ze Wouter Bos misschien gevraagd hebben? Of zou Wethouder Florijn het wagen? Nebahat Albayrak heeft misschien wel alle papieren in huis: betrokken PvdA’er, echte Rotterdamse, een sterke band met Zuid maar niet té nauw, ruime bestuurservaring. Bronnen vertellen echter dat Albayrak het te veel naar haar zin heeft bij haar nieuwe baan bij Shell. Inmiddels heeft Jongerius ook officieel bedankt, en gaat voor Utrecht.
Het is dan ook een ondankbare taak die de lijsttrekker van de PvdA staat te wachten. Ene Remco van Vliet uit Feijenoord had zich als eerste kandidaat gemeld. Hij kreeg het echter niet voor elkaar om 50 handtekeningen te verzamelen die hij nodig had om zijn kandidatuur officieel te maken. Wellicht had een twitter-zonder-slotje al een hoop gescheeld.
Afijn, na die grap kent de partij nu drie kandidaten die strijden om het lijsttrekkerschap: Delfshavenvoorzitter Carlos Gonçalves, raadslid Leo Bruijn en wethouder Hamit Karakus. Vanavond vindt het eerste lijsttrekkersdebat van de PvdA plaats. Op 28 oktober zal blijken wie de leden het meest geschikt vinden om het op te nemen tegen, hoogstwaarschijnlijk, Joost Eerdmans van Leefbaar Rotterdam.
*(ja, dat is toevallig mijn broer)
Eeva Liukku 

Zit eens op een kunstwerk!

Kunst in de openbare ruimte is niets nieuws in Rotterdam. De binnenstad is bijna verworden tot onoverdekt museum en daar moeten mijns inziens twee werken bij. Hierbij let ik vooral op de toevoeging die ze hebben aan de omgeving en de betrokkenheid bij de stad.
Sinds twee jaar staan er op de ventilatiegebouwen van de Maastunnel verlichte letters. Wisselend valt er aan beide zijden „Hier” en „Daar” te lezen. Kunstenaar en architect Vesta Kroese maakte het werk in opdracht van projectgroep Noord-Zuid. Zij tracht hiermee de mentale barrière tussen Noord en Zuid te dichten. Ik durf geen uitspraak te doen over de werking van de kunstzinnige toenadering maar geniet zonder meer van de brug die het slaat. Het maakt nieuwsgierig naar de andere kant en zet mij aan tot denken. Zonder oordeel geeft het een stem aan ideeën over de andere kant van Rotterdam. Symbolisch zonder dat het te theoretisch wordt. Het werk staat er nog tot 2015 maar mag van mij eeuwig blijven staan. Hier wil ik best campagne voor voeren en roep iedereen op tot stemmen. Ik zie graag hier en daar!
Een recenter werk dat de straten van de Witte de Withstraat bevolkt is de zwarte koelkast van Sandro Setola. Onder de naam „My friend why is there so much night within you?” ligt sinds de opening van Dark Matters, de meest recente tentoonstelling in TENT dit beeld op de straat. Volgens een anekdote stond de gemeentereiniging al op de stoep maar vertilde zich aan de granieten frigo. Tevens is er een vergunning voor aangevraagd. Waarom dit werk moet blijven is omdat het een behoefte vervult die is ontstaan na de nieuwe inrichting van de straat. Met het verbreden van de voetpaden en uitbreiden van terrassen is een groot aantal bankjes verwijderd. Nachtelijke broodjes van de Warung Mini of de Jaffa vragen toch vaak om een zetel. Waar zit je beter dan op een koelkast? Het is kunst met een functie, het maakt de kunst weer relevant voor de toevallige passant. Mochten jullie het met mij eens zijn, stuur een bericht naar TENT of Sculpture International Rotterdam en wie weet zitten wij binnenkort samen op de koelkast!
Gino van Weenen 

Over Bogue

In een week waarin landelijk het ene na het andere journalistieke initiatief gelanceerd werd (eLinea, Blendle, De Correspondent, MyJour en TPO Magazine) en de nieuwe media volop in het middelpunt van de belangstelling staan, dacht ik vanaf de wal het schip dat Bogue heet eens ongevraagd van advies te dienen. Een stukje journalistieke navelstaarderij dus, voor diegene die daarin is geïnteresseerd.
Vooropgesteld: ik draag Bogue een warm hart toe. De zorgen om de uitholling van de lokale journalistiek – en daarmee die van de lokale democratie – zijn terecht groot. Dat een groep (semi)vrijwilligers bereid is om de vrije donderdagavond op te offeren om, ik noem maar wat, de nogal overmoedig declarerende deelraadsvoorzitter Harlow Brammerloo het vuur aan de schenen te leggen, is dus alleen maar toe te juichen.
Toch stoor ik me zo nu en dan aan het Rotterdamse medium. Het zaadje voor die ergernis werd ruim een jaar geleden geplant, toen ik om de hoek van mijn nieuwe huis een kapsalon ging bestellen. De goedlachse Hassan, eigenaar van cafetaria El Avive (‘De beste van het Weste…’), liet me trots op zijn iPad een filmpje van Bogue zien waar hij zelf in voorkomt. Het filmpje gaat over een onderzoek naar een zogenaamde poepbacterie dat betaald zou zijn door McDonald’s, en iets met illuminati. Afijn, kijk zelf maar:
Het gekke was dat Hassan zelf het bestaan van dat door McDonald’s gesponsorde onderzoek leek te geloven. Hij maakte zich er erg boos over: ‘Waarom wordt eerlijke ondernemers het werken onmogelijk gemaakt?’ Via-via kwam ik in contact met de maker van het filmpje en die verzekerde mij dat hij Hassan toch écht had verteld dat het filmpje satirisch bedoeld was. Goed, misverstand dus, kan gebeuren. Tot ik vorige week opnieuw een kapsalon ging bestellen en daar deze uitgeprinte webpagina aan de muur aantrof. Hassan laat het poepbacterie-filmpje kennelijk vaker zien: ‘Een journalist was nieuwsgierig en ging op onderzoek uit. Hij ontdekte dat het onderzoek gesponsord bleek te zijn door McDonald’s.’
Het is een tactiek die Bogue vaker gebruikt: een enorm boude stelling wordt geponeerd, waarna de lezer maar moet interpreteren of het een feit, mening of satire betreft. In dit artikel schrijft hoofdredacteur In-Soo Radstake dat burgemeester Aboutaleb de stad ‘keihard wil kaputmachen’, omdat-ie Amsterdammer is. In dit artikel wordt gesteld dat burgers de cafés rond de Oude Haven ‘één voor één willen slopen’. Niet dat die burgers zelf aan het woord komen, natuurlijk. En hier wordt de VVD beschuldigd van symboolpolitiek rond het festival Noord Bruist, waar Bogue later weer op terug moest komen.
Voor de schrijvers van Bogue zijn dit soort artikelen wellicht een uiting van oprechte boosheid en/of goedbedoelde satire. Het voorbeeld van Hassan bewijst echter dat beschuldigingen als deze eenvoudig een eigen leven kunnen gaan leiden en dat het internet nooit iets vergeet. Een goede journalist betracht daarom zorgvuldigheid voordat hij iemand aan de schandpaal nagelt. Door goede journalistiek als die rond de Brammerloo-exit wordt Bogue meer en meer tot de serieuze media van Rotterdam gerekend. Ik wil het weblog dan ook oproepen de verantwoordelijkheid te nemen, die bij een dergelijke positie hoort.
Ties Joosten