Ga naar de inhoud

De Beste Stuurlui: tweemaal Zwarte Piet & tweemaal gegarandeerd pieterbaasvrij

Zwarte Piet rijdt heus het Rotterdamse huisje niet stilletjes voorbij, meneer de burgemeester! We zouden er zelfs een jaarlijks ritueel van moeten maken. Voor wie een beetje uitgezwartepiet is: de onderste twee bijdragen zijn gegarandeerd pieterbaasvrij. Fijn weekend!
versbeton-dbs-640-koenharmsma

Rotterdamse Pieten

Deze week werd gedomineerd door één discussie: Zwarte Piet. U dacht er zeker net vanaf te zijn hè? Helaas, de beste stuurlui moeten er ook hun zegje over doen. Dit is ook een lokale kwestie. Culturele tradities zullen namelijk altijd van onderop veranderen, te beginnen in je eigen woonplaats. Maar dat blijkt in Rotterdam aardig tegen te vallen.
In Rotterdam denkt men in een cocon te leven. Wanneer het hele land in rep en roer is vanwege Zwarte Piet, haalt men hier de schouders op. Want, zo zei Guus Smit, de secretaris van het Sint Nicolaas-genootschap tegen het AD: “Er zijn nog geen klachten binnen.” En volgens onze burgemeester maken vooral Amsterdammers zich hier druk over.

Zoals ouders het zo heerlijk kunnen verwoorden: meneer de burgemeester, ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld. Waarschijnlijk dacht u door dit grapje de sympathie van de witte mannen bij het ondernemersontbijt te winnen. Ondertussen bagatelliseert u de discussie en gebruikt u een groteske drogreden die bovendien afleidt van het onderwerp. Daarnaast doet u alsof de discussie in Rotterdam op miraculeuze wijze niet relevant is. Alsof onze bevolkingssamenstelling zó anders is dan die van Amsterdam.
De secretaris van het Sint Nicolaas-genootschap deed er nog een schepje bovenop: “De verwijten komen elke keer weer uit de progressief-intellectuele hoek. Rotterdammers zijn gelukkig een stuk nuchterder.” Kennelijk wonen er volgens Guus Smits in Rotterdam geen progressieven of intellectuelen, en dat vindt hij ‘gelukkig’. Maar mochten ze er wel wonen, dan hebben ze volgens de heer Smits kennelijk geen recht van spreken over de samenleving waar ze ook deel van uitmaken. Ook denkt hij dat alleen ‘intellectuelen’ gekwetst kunnen worden door Zwarte Piet.
De grootste denkfout van de heer Smits gaat echter over de zogenaamde nuchterheid van de Rotterdammers. Want als we nuchter naar het Sinterklaas verhaal kijken, dan moeten we toch heel nuchter concluderen dat het wel een béétje ongemakkelijk is allemaal. We hebben het over een blanke man, die alle symbolen van een autoritair figuur draagt, die oordeelt over goed en kwaad. Hij is de baas over een hele batterij zwarte knechten die zo dom zijn dat ze elk jaar weer in het Sinterklaasjournaal de pakjes dreigen kwijt te raken. “Ook al ben ik zwart als roet, ik meen het toch goed…”
Je bent juist blind van emotie als je bij hoog en laag ontkent dat hier een koloniaal tintje aan zit. Een tintje waar sommige mensen zich niet prettig bij voelen. En dat is jammer, want het is zo’n leuk feest. Gelukkig kunnen we in nuchtere toestand ook zien dat dit makkelijk kan worden aangepast, door enkele roetvegen bijvoorbeeld. Dan zal Sinterklaas een nóg leuker feest worden waar nóg meer mensen voor nóg meer generaties van kunnen genieten. Wat is er op tegen?
Best Sint Nicolaasgenootschap, beste burgemeester, u zou toch veel beter moeten weten. Rotterdam is de meest diverse én jongste stad van Nederland. En geloof mij: deze jonge generatie Rotterdammers wordt steeds mondiger. Als we nog steeds de naam van voorhoedestad willen dragen, dan moeten wij deze discussie juist als eerste voeren. Maar dat doen we niet omdat er geen klachten zijn. Het stelt mij teleur dat u uw denk- en inlevingsvermogen afhankelijk maakt van een dergelijke bureaucratische procedure. Om u te helpen nuchter na te denken over deze zaak, heb ik daarom vandaag alvast een klacht ingediend.
Tekst: Eeva Liukku

Kaat Mossel is de nieuwe Zwarte Piet

Het moge duidelijk zijn: Nederland is in de grootste, meest felle en emotionele discussie beland sinds de wissel van Arjen Robben voor Paul Bosvelt op het EK van 2004. Zelden werd er zo massaal ‘bijgedragen’ aan het maatschappelijke debat en voelde zoveel mensen zich geroepen om hun mening te laten horen of die van een ander te herhalen. Er wordt voor velen immers een familielid aangevallen, en dan is de aantijging per definitie onwaar. Dan gaan alle remmen los.
Langzaamaan ziet iedereen nu in hoe leuk het is om jezelf, al is het maar even, totaal te verliezen in een volledig zwart-witte discussie. Hoe lekker is het niet om het potentiële vriendje van je zusje, hoe geschikt en keurig ook, blind te haten? Of het buurjongetje dat je broertje de bosjes induwde de huid vol te schelden? Een heerlijke, overduidelijke aanleiding om zonder enige remming, nuance of overweging van je af te bijten. Ouderwets rellen, schelden, woede, emotie, tranen, trillen, wijzen, tieren en gewoon wij tegen het soepie.
Helaas hebben we zulke emoties maar zelden, te weinig zou ik haast zeggen. Daarom wil ik bij deze een nieuw nationaal volksfeest introduceren. Een dag waarop wij al onze emotie kunnen steken in woedende teksten, columns, gedichten, liederen, posts, tweets of discussies.
Als centrale figuur tijdens dit volksfeest nomineer ik Kaat Mossel. Ieder jaar op 8 maart vieren wij onze woede, emotie en onderhuidse onvrede. Op de dag dat onze Kaat rellend en tierend ten strijde trok tegen de patriotten tweeten we ons ongenoegen, posten we onze haat en brullen we onze emotie. Om 00.00 uur sluiten we de dag als een moegestreden stel maar herboren af, om vervolgens eensgezind keihard te feesten! KAAT MOSSEL!
Tekst: Bart van der Zande

Stadsbouwmeester (m/v) gewenst!

Deze week leed Rotterdam een gevoelige nederlaag: de Antwerpse haven haalt de Rotterdamse bij als Europa’s grootste containerhaven. Naast meer scheepvaartverbindingen heeft Antwerpen echter nog iets waar we alhier jaloers op kunnen zijn: een stadsbouwmeester. De huidige heet Kristiaan Borret en vorige week bezocht hij Rotterdam.
Het bleek een welbespraakte man, die vertelde hoe stadsontwikkeling op de grootste schaal in Antwerpen gekoppeld wordt aan de kleinste schaal van het individuele huis. Hij vertelde over het stapje voor stapje transformeren van de stad vanuit een globale visie hierop, over wat ze ‘stedelijke accupunctuur’ noemen. Wat echter het meest bijbleef was niet wat hij vertelde, maar dát hij vertelde. Daar stond een man met een verhaal, en bovendien een helder overzicht van de behaalde resultaten.
Tsjakka, dacht ik inwendig, dat wil ik dus ook! Een stad als Rotterdam, waar nog altijd zoveel aan gesleuteld wordt, kan een heldere visie en iemand die deze bewaakt bijzonder goed gebruiken. Niet omdat het hier fout gaat, maar omdat het altijd beter, helderder, coherenter kan. Zo worden grote projecten door de gemeente regelmatig te vuur en te zwaard verdedigd, terwijl kleine initiatieven juist stranden op onbuigzame gemeentelijke diensten. Kan dat niet eerlijker? En Rotterdam definieert zichzelf nog altijd als stad die nooit af is, en dus bouwt om te kunnen bestaan. Dit kan niet oneindig volgehouden worden. Wat komt er daarna?
Aan ideeën is in deze stad geen gebrek. Aan een coherente visie, en iemand die deze vanuit een onafhankelijke positie formuleert, bewaakt en vertelt wél. Die scheepvaartverbindingen kunnen me gestolen worden, maar geef ons een stadsbouwmeester!
Als het even kan met Vlaams accent.
Tekst: Sereh Mendias

Misdaad loont in Rotterdam

Afgelopen zomer jatte een dief voor € 10.000 aan brillen bij Citylens. Hoewel zijn actie haarscherp door de beveiligingscamera werd vastgelegd, sprak de rechter hem vrij. De reden: in de rechtszaal hebben ze de apparatuur niet om de videobeelden te bekijken. En dus moest de rechter het doen met de afdrukken waarop de dief veel minder goed herkenbaar is. “Ach, een boef meer of minder”, dacht de rechter: “Wat maakt het uit? Ik ga lekker vroeg naar huis want morgen wachten weer veertig dezelfde zaken.’
Ik las het bericht vol verbazing en kon er met mijn hoofd niet bij. Ook de dief snapte er geen hout van, en liep na de vrijspraak opnieuw regelrecht naar Citylens. Misdaad loont nu eenmaal. Hoewel hij ditmaal op heterdaad werd betrapt, dacht de politie: “laat maar gaan, heeft toch geen zin.” En dus rende het personeel er zelf maar achteraan, om dit vervolgens te moeten bekopen met een flinke bijtwond van de dief. Het resultaat: duizenden euro’s lichter, aangedaan personeel en een dief die zijn geluk niet op kan.
Ik pleit voor een taakstraf voor de rechter die de dief vrijsprak. Een taakstraf waarbij hij verplicht bij de opticien, die al tig keer is overvallen, achter de toonbank moet plaatsnemen. Hij moet daar voor de rest van zijn actieve carrière als rechter minimaal één dag in de week staan. Om hem elke week te herinneren aan zijn functie in de maatschappij.
Gelukkig gaat het OM in hoger beroep, maar veel vertrouwen heb ik er niet in. Er wordt namelijk nog bekeken of er afspeelapparatuur in de rechtszaal aanwezig zou kunnen zijn. Het zou me dan ook niet verbazen als de dief weer wordt vrij gesproken, en na de zitting naar de rechter toeloopt om hem te vragen of de rechter een bril wil kopen. Hij heeft er nog wel een paar liggen…
Tekst: Nabil Bantal

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam

  • Wil jij werken in het politieke hart van de gemeente Rotterdam voor de leukste fractie van het stadhuis, dan willen we graag met je kennismaken. GroenLinks staat voor een cultuur waarin iedereen zich welkom en thuis voelt, met oprechte aandacht voor de Rotterdammer en voor elkaar. We erkennen en waarderen ieders unieke achtergrond en we werken samen om Rotterdam groener, eerlijker en inclusiever te maken. We doen dat samen met een sterk en divers team van medewerkers en raadsleden.

  • De gemeenteraadsfractie van de Partij voor de Dieren in Rotterdam zoekt een
    bevlogen social media medewerker. Als lid van ons team krijg je de kans om met jouw creativiteit het verschil te maken. Jouw doel is om onze partij zo goed mogelijk te profileren op onze social media kanalen. Een baan in het hart van de Rotterdamse politiek waar je het verschil kunt maken voor dieren, natuur en het milieu.

  • Heb jij visie en zakelijk inzicht, en een groot hart voor muziek, Rotterdam en jong talent? Music Matters zoekt een directeur die richting geeft aan onze missie om jonge Rotterdammers via muziek te inspireren en te verbinden.

  • Bekijk alle vacatures