"De straten van Rotterdam moeten weer rood kleuren"

De PvdA kwam afgelopen zondag voor de tweede van drie lijsttrekkersdebatten samen. Namens Vers Beton waren journaliste Jenny Venhuizen en fotograaf Frank Hanswijk daarbij.

Afgelopen zondag kwamen leden van de Partij van de Arbeid samen op Zuid voor het tweede van in totaal drie lijsttrekkersdebatten. En hoewel het een gure dag was en het leek alsof de regen nooit meer zou stoppen, was het aangenaam in Grand Café Rijnhaven. De mooie roodfluwelen kussentjes op de banken waren opgeschud, hoog boven de hoofden knisperde op een beeldscherm een behaaglijk openhaardvuurtje. Eigenlijk was er dus niets wat de kandidaten Leo Bruijn, Carlos Gonçalves en Hamit Karakus ervan weerhield om er een mooi lijsttrekkersdebat van te maken.

Waarom doet Eerdmans niet mee?

Terwijl de microfoons worden klaargezet, druppelt het café langzaam vol met verregende Rotterdamse PvdA-leden. Een paar zijn trots gekleed in de rode tinten van de partij. Een speldje in de vorm van een roos schittert op het jasje van Leo Bruijn. Nergens een spoor van onzekerheid, en dat terwijl de PvdA er toch niet echt rooskleurig voorstaat in de landelijke peilingen. De vooraf aan het debat uitgedeelde folders en brieven van de kandidaten verklappen al een beetje waar het de kandidaten om te doen is: veiligheid, onderwijs en economie. Maar eerst krijgen de kandidaten de kans om zichzelf voor te stellen en uit te leggen wat de partij voor ze betekent.
Gonçalves wil dat de partij weer de grootste gaat worden. De straten van Rotterdam moeten weer rood kleuren, zegt hij. Hoe hij dat precies voor zich ziet wordt alleen nog niet duidelijk. Bruijn heeft zijn pijlen vooral gericht op Joost Eerdmans, de net gekozen lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam. De PvdA’er vond al zeker vijf punten waar Eerdmans de fout in ging. Een vrouw in de zaal vraagt zich vervolgens fluisterend af waar Eerdmans überhaupt is: ‘Hij is toch ook lijsttrekker?’
Karakus praat vooral over bouwprojecten en vertelt wat hij als wethouder bereikt heeft op Zuid. Veelvuldig gebruikt hij zijn slogan, die hoogstwaarschijnlijk bedoeld is als sneer richting Leefbaar Rotterdam: ‘zij praten erover, wij doen het.’ Het debat kabbelt verder. Naast mij valt een jongetje in slaap op schoot van zijn moeder. Zijn zusje heeft haar meegenomen Donald Duckjes echter nog niet eens  opengeslagen. ‘Mag ik ook stemmen’, vraagt ze aan haar moeder, want ze vindt Hamit Karakus duidelijk de beste.

Het is de liefde voor de partij, die deze kandidaten verbindt

Leo Bruijn heeft inmiddels het woord genomen en spreekt passievol over de migranten in Rotterdam: ‘Deze groep moet je niet afschrijven, maar juist meenemen.’ Hij verafschuwt hoe Leefbaar Rotterdam het onderbuikgevoel van de Rotterdammers aanspreekt met flyers tegen het Polenhotel. Gonçalves is het met hem eens. Hij vindt dat Eerdmans geen eerlijke politiek bedrijft. ‘Hij grijpt terug naar de oude politiek. Eerst afgeven op de moslims en nu op de Polen en Bulgaren. Het is te makkelijk.’
Als het debat is afgelopen en de bitterballen en kipnuggets rondgaan, wordt de nauwelijks gebruikte strijdbijl alweer begraven. PvdA-leden en politici slaan elkaar op de schouder. Ze kunnen zich uiteindelijk nog het meest vinden in de verzoenende woorden van de debatleidster: ‘Het is de liefde voor de partij, die deze kandidaten verbindt.’
Vers Beton volgt komende maanden de verkiezingscampagne op de voet. Van SP-schuursponsjes uitdelen in Spangen tot Leefbaars ledenbijeenkomst in Lombardijen: wij zijn erbij.