Myrta Otten werkt als pas afgestudeerde starter op de arbeidsmarkt. Eindelijk, want de crisis maakt het allemaal niet gemakkelijk. Zij werd hierbij geholpen door een zogenaamde Startersbeurs van de gemeente. Of zijn deze beurzen juist funest voor de werkgelegenheid? Een reflectie op een moeilijk probleem.
Startersbeurs – innovatie of afbraak?
Sinds kort ben ik met een Startersbeurs* die door de Gemeente Rotterdam wordt gesubsidieerd aan het werk bij een kritische en onafhankelijke website over architectuur. Een superleuke, inhoudelijke job waarmee ik niet veel maar genoeg verdien om mezelf en m’n kippenkinderen te onderhouden en die me op meerdere manieren een stuk meer uitdaagt dan mijn drie maanden durende ‘zomervakantie’. Kortom, ik prijs mezelf gelukkig dat ik werk, ook al is dat misschien in een verkapte vorm van werkloosheid.
Maar in discussies, waaronder op Sargasso, lees en hoor ik dat ik uitgebuit wordt en de arbeidsmarkt verpest. Voor minder dan het minimumloon ‘werkervaring opdoen’ (gewoon werken dus) – je moet wel gek zijn! Ik zou mijn verantwoordelijkheid moeten nemen en weigeren genoegen te nemen met zo weinig. En de overheid, zou moeten stoppen met het op deze manier creëren van zogenaamde ‘werkende armen’.
Natuurlijk zijn er verbeterpunten voor de Startersbeurs. Zo was er een vacature van een Rotterdams architectenbureau waarin een starter gevraagd werd te beschikken over een (dure) eigen AutoCad-licentie en een auto. Tja, dan begint het wel wat mank te lopen.
Maar het is ook een kwestie van de kip of het ei. Wat prevaleert? Een slechte arbeidsmarkt die maakt dat starters met minder genoegen nemen? Of zorgen de starters die met minder genoegen nemen zélf voor een verslechtering van de arbeidsmarkt? Hoeveel afgestudeerde onbetaalde stagiaires lopen er tegenwoordig wel niet rond? Dan betaal je feitelijk om te mogen werken. Of je partner of ouders. Het is niet tof, maar misschien is de arbeidsmarkt inmiddels zo oneerlijk dat sommigen AutoCad-licenties en auto’s moeten meenemen om überhaupt werkervaring op te kunnen doen. En dat je blij mag zijn dan nog iets betaald te krijgen.
Feit is dat er door de crisis veel werkloosheid is. En dat gaat waarschijnlijk niet één, twee, drie opgelost zijn. Maar ik ben niet gek, ik ben een Rotterdammer. Liever gesubsidieerd de handen uit de mouwen steken – in mijn eigen vakgebied – dan thuis of werkend in de supermarkt wachten tot de crisis over is.
*Bedrijven kunnen zo voor een schijntje een pas-of-iets-langer afgestudeerde aannemen voor een ‘werkervaringsplek’.
