Afgelopen dinsdag vond in het DE-café het door het Rotterdams Dagblad en stichting Lokaal georganiseerde 010-debat over werkloosheid in Rotterdam plaats. Het debat werd overschaduwd door politieke agendasetting, schrijft Tara Lewis. Zij was samen met illustratrice Anniek Tijmes namens Vers beton bij het debat aanwezig.
Aan tafel zaten PvdA’er Leo Bruijn, SP’er Leo de Kleijn en Leefbaar Rotterdam-man Maarten Struijvenberg. Met name De Kleijn leek voornamelijk gekomen om de PvdA het mes op de keel te zetten. De SP’er had zich van instemming vanuit de zaal verzekerd door een flink deel van zijn Rotterdamse achterban mee te nemen. Hij verweet de PvdA bijvoorbeeld dat werklozen ‘letterlijk én financieel in een hoek worden geschopt.’ Applaus!
De Leo van de PvdA maakte het zichzelf ondertussen ook niet makkelijk. Bijstandsgerechtigden worden in Rotterdam namelijk regelmatig door de UWV ingezet om afval te ruimen, maar Bruijn stelde dat “niemand gedwongen wordt om bij de Roteb papier te prikken, iedereen heeft een keuze.” Dat leverde heftige protesten op vanuit de zaal, waar mensen een heel andere ervaring met het UWV hadden. De Kleijn speelde hier handig op in door te stellen dat van de 37.000 Rotterdamse werklozen zeker de helft überhaupt niet in staat is om te werken. “Van hen mag je dus ook niet te veel verwachten,” aldus de SP’er. Applaus!
Maarten Struijvenberg zat er ondertussen lachend bij. Welke rechts-populistische slogan hij ook van stal haalde – over tegenprestaties die geleverd moesten worden om fraude en misbruik te ontmoedigen, over een quotum voor Oost- en Midden-Europeanen in Rotterdam – het kon allemaal niet bepaald op verhit commentaar rekenen. Kent u dat spreekwoord over twee vechtende honden? Als dit debat een graadmeter was voor de aankomende raadsverkiezingen, dan ziet het er voor de Leefbaren rooskleurig uit.
Het debat kreeg uiteindelijk enkel nog wat kleur door de bijdragen van professionals vanuit de zaal. “Een onvoorwaardelijk basisinkomen?” riep er één: “Waarom neemt u niet het eerste vliegtuig naar Havana, hebben ze nog mooie vrouwen ook!” En een ander: “Het enige verschil tussen 1940 en nu, is dat de dwangarbeid nu niet verhandelbaar is!” “Weet je wel hoe erg je stookkosten omhoog gaan als je de hele dag thuis zit?” riep een derde. “Niemand gaat voor zijn lol in de kou zitten.”
Zo bleef het debat een potje pingpong zonder uitkomst of toenadering. Hoe het nu verder moet met de almaar stijgende werkloosheid, wat werklozen voor hun uitkering moeten doen, hoe groot het probleem in Rotterdam nu eigenlijk is, het bleef allemaal onbeantwoord. Eén bezoeker vatte het debat samen als “links paternalisme en rechts revanchisme.” En daarvoor verdient niemand applaus.
Tara Lewis
Tara Lewis (1986) werkt als freelancer voor diverse media. Ze koestert haar innerlijke tokkie en kan soms een beetje cynisch zijn. Ze vindt dat het discussieplatform bedoeld is voor lezers, en voelt zich daarom niet altijd geroepen te reageren. Ze studeerde Geschiedenis aan de EUR en Communicatie aan de HES.