De Beste Stuurlui bespreken het wel en wee van de Rotterdamse actualiteit vanaf de wal. Deze week staat Vincent Cardinaal aan het roer. Het is mooi geweest met ‘partygoeroe’ Ted Langenbach, vindt hij. Na zijn biografie kan het boek definitief dicht.
In zijn dagelijkse voetnoot in de Volkskrant beschreef Arnon Grunberg onlangs een ontmoeting met Pierre Bokma. Hij tekende daarbij een grove, maar daarom niet minder vermakelijke uitspraak van de acteur op. ‘In haar mond zou ik nooit willen klaarkomen’, zei hij terwijl hij naar een vrouw aan de bar wees, ‘hooguit huilend’. Het waren deze woorden die mij te binnen schoten toen ik de cover bekeek van de biografie van Ted Langenbach, die in december verschijnt. Dat eeuwige hoedje, die baard, die naam zelfs – het is mooi geweest.
Voor wie onder een steen heeft gelegen: Ted Langenbach is sinds jaar en dag het ‘gezicht’ van het Rotterdamse nachtleven. Deze vijftiger, die zich er op laat voorstaan ‘partygoeroe’ genoemd te worden, heeft zijn sporen in het verleden dan ook heus wel verdiend. Wie rond de eeuwwisseling in Nederland écht wilde uitgaan, die moest naar Rotterdam. Ted en zijn Now & Wow (eerder MTC) hadden de vinger genadeloos aan de pols van de tijd.
Maar dat was toen. Tegenwoordig beperkt Ted zich noodgedwongen tot herhaaloefeningen. Nog een Now & Wow-feestje hier en onlangs zelfs een MTC’tje daar. Zelf trekt Recycle-Ted iedere ochtend zijn kostuum aan en maakt zijn ronde door de stad. Een man met een leren Run DMC-hoedje, op een lowrider.
En nu is er dus een boek. De presentatie is in een bordeel. Kinky, hoor. Probleem is dat wie een biografie uitbrengt niets minder zegt dan: ‘lees nog één keer mijn verhaal, klap het daarna dicht en zet het in de kast.’ De mens als onderdeel van een archief.
Daarmee is de rol van Ted uitgespeeld. Prima situatie, niets meer aan veranderen. Jonge generaties zijn al lang bezig om het nachtleven van de stad naar hun zin in te richten. Zij hebben lak aan het verleden, en schijt aan partygoeroes. En zo hoort het.
Deze opinie verscheen eerder vandaag in Metro Rotterdam. De reacties op dit artikel worden volgende week maandag in de Metro besproken.
Al 33 reacties — discussieer mee!
Van Vincent Cardinaal heb ik nog nooit gehoord. Van Ted wel.
Of ik het nou wel of niet met Ted eens ben: Vooralsnog blijven de herhalingsoefeningen van de partygoeroe in kwestie nog steeds op het uitverkochte af in trek. Dat zegt in mijn ogen al genoeg. Tevens lijken ze net als “vroeger” nog steeds broeinesten te zijn voor de opkomende en succesvol wordende nieuwe grootheden die als poetsvissen aan een grote haai meeliften op het momentum wat wordt gecreëerd. Niks mis mee. Doe je dat trouwens nu zelf ook niet een beetje?
Zo’n instituut kan in mijn ogen prima bestaan naast de nieuwe garde zoals Jetti, Kris, Aziz, Dirk en anderen. Juist ook omdat ze zich afzetten tegen, aanvullen, of differentiëren op de mastodonten als Ted. Ik zie ‘m ook niet als leidend, maar zeker nog wel beleidsbepalend, of we dat nou willen of niet 😉 Maar er zijn zó veel spannende en erkende Rotterdamse initiatieven, dat deze discussie eigenlijk zinloos is.
Laat ‘m nog maar even lekker rondfietsen. Over een jaar of twintig misschien wel met bolhoed op de kale knar en Pietra op schoot in de lowrider scootmobiel. Ik kijk er alvast naar uit.
Inderdaad heeft Ted wel degelijk zijn sporen verdiend, ook ik liep de deur van de Now & Wow in de glorietijd plat, maar inmiddels is het vergane glorie en probeert hij wanhopig vast te houden aan zijn status. Zijn groupies kunnen dat kennelijk nog niet accepteren.
Wat een triest stukje.
Dat Now&Wow zogenaamd “herhaling” is onderbouw je nergens mee? Er wordt niet ingegaan op het feit dat het nog steeds een ontzettend dik, uitbundig en vaak uitverkocht feest is in een stad waar regelmatig deuren sluiten door het onkunnen van de “nieuwe generatie” die vaak nog niet weet hoe deze stad werkt en wat nodig is om hier succes te boeken.
Doe mij Now&Wow en MTC nog maar 50 jaar, zoveel ziel als er in die feestjes zit na al die tijd is iets wat niet afneemt door jaartallen.
Dit stuk is toch wel erg op de man en niet op de bal. Ik ben het niet altijd eens met Ted Langenbach, maar respecteer hem – zoals dat bij veel mensen ook voor ex-topsporters geldt – om wat hij heeft betekend voor Rotterdam.
Als ik iets van Ted geleerd hebt is het kritiek hebben en die onderbouwen. Dus Vincent heeft absoluut recht op een mening maar de Rdammers zijn nog lang niet klaar met Ted en andersom ook niet. Zo getuigt een uitverkochte MTC vorige maand. Een van mijn persoonlijke drijfveren is ooit Ted te kunnen evenaren met wat hij in mijn ogen bereikt heeft. Zowel qua vernieuwing als bezoekersaantallen. En tot die tijd moet Ted vooral Ted blijven. En wat betreft de media, tja die zijn net als de ambtenarij simpelweg niet op de hoogte van wat er speelt of ontbreekt.
Dit artikel is een voorbeeld van een oude Rotterdamse karaktertrek: altijd zeiken op mensen die er wat van proberen te maken! #mottewenietwillen.
Benieuwd of de column van volgende week gaat over Wim Jansen en dat die de laatste tijd zo weinig gepresteerd heeft voor Feyenoord. Of dat Herman den Blijker passé is omdat die al een tijdje geen nieuw restaurant heeft geopend. Of Jules Deelder omdat die de laatste tijd zo weinig op de planken staat. Wat dat aangaat is dit gewoon een respectloze column. Gelukkig geschreven door een nobody die zelf nog nooit wat gepresteerd heeft in en voor de stad, dus echt serieus hoeven we het allemaal niet te nemen.
Als deze woorden (Bokma) je te binnen schieten als je de voorkant van een boek (over Ted) bekijkt, dan is er iets goed mis. Ik zie althans het verband totaal niet! Slordig denken is slordig schrijven. Het blijkt maar weer.
Heel leuk allemaal, maar Ted heeft niks zelf verzonnen, allemaal gejat uit newyork. En dan nog maar niet spreken over het feitje dat hij sinds een paar jaar voor het eerst naar steden als berlijn en barcalona is geweest als zogenaamde wereldburger.
En zichzelf maar beschouwen als een goeroe. Jammer is dat toch. Wel leuk hoor dat hij een paar feesten heeft gegeven aan Rotterdam. Maar de feesten vond ik kut en hemzelf als publiek figuur helemaal.
Dag en ga maar lekker naar de boerennegorijen waar ze misschien nog opkijken van zn gejatte kunstjes.
“Verdiep de discussie” staat boven de mogelijkheid tot reageren. Hou het netjes. Er wordt al genoeg op de mannen gespeeld.
Dat is wat deze ijsbrand dus constant en overal loopt te doen op het internet, tis een zelf ingenomen narcist, die alles afkraakt wat er af te kraken valt, als je het niet met hem eens bent, gaat hij gelijk op de man en zeker niet voor de inhoud.
In een reactie hierboven schrijft Vincent dat ‘Ted zijn sporen heeft verdiend’ en dat hij daar ‘groot respect’ voor heeft. Maar hooguit huilend in iemands mond klaarkomen heeft natuurlijk geen ene reet met groot respect te maken. En de flauwe grappen over Langenbach z’n baard, hoed en fietsje staan daar ook maar om hem een beetje belachelijk te maken (lekker dorps doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg ook). Ik heb helemaal niks met EDM of verkleedfeestjes, en als Langenbach in de media weer eens fatalistisch over Rotterdam uit de hoek komt, dan denk ik ook tjongejongejongejonge, maar dit is gewoon een lullig, inhoudsloos stukje.
MTC is vorige eeuw opgezet door Marcel Niehoff en Ted samen, niet door Ted alleen, MTC = Marcel Ted Club, zonder Marcel was er nooit een MTC party geweest, dit wordt helaas te vaak niet vermeld.
Ik heb over dit punt ook veel nagedacht toen ik bij de tweede editie van Blown Away was (nadat ik de eerste ook had bezocht). Ik had eigenlijk exact dezelfde gedachte als Vincent…… ‘het is tijd voor echte vernieuwing en een einde van herhaling is nodig’.
Toen ik bij de tweede editie van Blown Away onmiddellijk een ‘herhaling’ van de Now & Wow-feesten zag (ook toen ze nog ‘illegaal’ werden gehouden), dacht ik ‘Nee niet weer……..’. Maar toen ik rond ging kijken, zag ik dat de jeugd zich perfect vermaakte en het naar hun zin hadden. Wat ik allemaal in de jaren 80/90 tijdens de Ted-feesten heb gezien en meegemaakt was destijds wellicht best shocking… (blow jobs op een dance podium en ga zo maar door) en nieuw voor die tijd. Ik ben ondertussen ouder geworden en voor mij is praktisch niets meer nieuw. Echterrrrr voor de jeugd van nu (minimaal 20 jaar later) is dat wellicht anders. De feesten die hij organiseert zijn wellicht voor deze hele grote groepen WEL nieuw. Ook Vincent kan net als ik niet denken en weten wat door de huidige generatie wordt ervaren als vermakend, nieuw en leuk/gezellig.
Zonder Ted, N&W of mtc was ik nu taxi chauffeur Vincent
Er staat toch ook dat Ted zijn sporen heeft verdiend? Daar heb ik groot respect voor. Maar ik mag er dan toch verder ook wel de mening op nahouden dat ik vind dat anno 2013 de bal in het kamp van een jonge generatie ligt? En dat deze stad er misschien wel bij gebaat is als we zouden stoppen met allerlei ‘iconen’ op het schild te hijsen, puur omdat ze in het verleden aanzienlijke resultaten hebben geboekt? Dat is, nogmaals, heel mooi en indrukwekkend, maar de plaats in de ‘spotlights’ mag van mij nu wel naar een ander. That’s it!
Blijkbaar is er van die nieuwe generatie nog niemand die de status van icoon bereikt heeft zoals Ted dat wel heeft. Dat is niet de schuld van Ted natuurlijk. Die jonge generatie zal zijn eigen plekje moeten veroveren. En in die nieuwe situatie is natuurlijk best plek voor de feestjes van Ted waarmee de ‘jongeren van toen’ hun jeugdsentiment feestjes hebben.
We horen Ted natuurlijk vaak klagen over hoe slecht het gaat met Rotterdam als uitgaansstad. Erg vervelend elke keer datzelfde riedeltje met gezeur over hoeveel beter het in Berlijn is. Maar gezien het feit dat hij als 50-er nog steeds door velen als ‘de partygoeroe’ wordt gezien bewijst misschien wel dat hij toch een beetje gelijk heeft. Dus laat die jonge generatie het maar doen, en snel een beetje!
Dat is zeker de andere kant van het gelijk, Tim – absoluut. Maar de gemakzucht van media in met name Rotterdam om maar achter bepaalde mensen aan te blijven hollen vind ik soms wat vermoeiend.
Het punt is gemaakt, maar nu stap twee. Ik kijk uit naar een stuk dat verteld over de ‘nieuwe’ party-iconen van deze tijd. Dit stuk geeft genoeg aanleiding voor een onderzoekje.
Dus Vincent, wanneer kunnen we dat verwachten?
Beetje zuur Vincent ik zie niet in wat er ‘prima’ aan de situatie is. Er zijn best veel mensen op de ‘er is een Ted van komen en een Ted van gaan-bandwagon’ gesprongen maar Ted mag van mij als icoon van een periode die door de gemeente zelf vakkundig de nek om is gedraaid nog jarenlang met zijn hoed en zijn kostuum door mijn straat rijden. Het zegt eerder iets over het klimaat in de stad dat er voor hem blijkbaar alleen nog maar plek is als relikwie. Dat is wat er volgens mij niet ‘prima’ is.
Wie weet Frank. Zoals al eerder gezegd: Ted heeft grote verdiensten. Ik zou het mooi vinden als hij er in slaagt aan een nieuwe bladzijde in een nieuw boek weet te beginnen.
Goeie suggestie, ik zal zien wat de sectie Kunst & Cultuur mee aan kan vangen!
Cheers!
Daar kijk ik ook naar uit!
En zo is het maar net Frank!
Precies wat de schrijver bedoeld, jij wilt toch geen klone/clown van iemand zijn?
Wie is Lars?
Je zou kunnen stellen dat een boodschap gemiddeld 20 keer herhaald moet worden voor een blijvende impact in het brein van een willekeurige persoon. Langenbach heeft zich sinds eind jaren ’90 toegelegd op het bij elke (media-)aangelegenheid herhalen van zijn boodschap. Met succes. De tegenwerkende/dichtregulerende overheid, de massacultuur, een verschraling van het uitgaansaanbod en – natuurlijk – de DCMR zijn de immer terugkerende boosdoeners. Rondom ‘zijn’ feesten is een aura ontstaan wat bezoekers, artiesten, performers blijft trekken en veelal leidt tot uitverkochte avonden. Dat is een prestatie van formaat.
Het nadeel van de kracht van de herhaling is het afbreukrisico aan de boodschap zelf. Het bandje terugspoelen, afspelen, terugspoelen, afspelen, terugspoelen zorgt ervoor dat de kwaliteit hoe dan ook afneemt. Slijtage treedt op. De boodschap raak je uiteindelijk zat.
“You have to change to stay the same” prijkt op de buitenmuur van de WDKA. Ted, je bent geruime tijd geleden ‘gearriveerd’ in Rotterdam. Je hebt naam gemaakt en geeft nog steeds succesvolle feesten. Ga daar vooral mee door. Ted, stop met zeiken op altijd weer diezelfde punten, want je weet inmiddels hoe het moet. Breng die kennis over op de jongere generatie, zodat zij niet tegen dezelfde lampen blijven lopen. De veranderwoordelijkheid tot kennisoverdragen heb je namelijk – als partygoeroe.
Hij probeerde 10 jaar terug wat te maken. Nu doet hij nog enkel hetzelfde trucje…
Rotterdam heeft maar één nachtburgemeester, en dat is Jules Deelder!
Ook nogal aan inflatie onderhevig, de waarde van het hebben van een biografie. Als je een jaar of 3 populair bent dan heb je er al eentje in de pocket. Ik heb verder niks tegen Langebach, maar er bekruipt me altijd het “grow up” gevoel als ik hem zie. Die man is echt al 15 jaar exact hetzelfde, en waarschijnlijk nog wel langer ook.
En de feesten zijn ook al 15 jaar exact hetzelfde… Will the new “Ted Langebach” please stand up?