Taxi Harry: Hard voor weinig, nooit chagrijnig!

Een stad wordt weliswaar ontworpen door architecten, planologen en politici, maar gekleurd door de mensen die er wonen, werken en leven. Karin gaat elke twee weken op zoek naar de gezichten, verhalen en de dagelijkse realiteit van de Rotterdammers. Deze week rijdt Karin een nachtje mee met Taxi Harry.

“Ik kom overal. Iedereen kent mij!” Taxichauffeur Harry (59) is een begrip in Rotterdam, zo blijkt als ik een nacht doorbreng op de bijrijderstoel. Als rasechte Rotterdammer, geboren en getogen op de Kruiskade, kent hij elk straatje en steegje in de stad. Met 23 jaar taxi-ervaring in Rotterdam en bijna 1000 vrienden op facebook, heeft Taxi Harry zijn plekje in de stad veroverd.
’s Nachts werken is niet voor elke chauffeur weggelegd. Harry doet niets liever. “Veel relaxter”, meent hij. “Geen filestress, ik ben overal zo doorheen en geen irritant zonnetje in mijn giechel. Ook het publiek is gezelliger.” Dat dit vooral aan de charismatische taxichauffeur ligt, blijkt al snel.
Maandagavond. Harry trekt zijn jasje aan. Nooit een stropdas. Het donkerblauwe pak dat door de RTC wordt voorgeschreven, hangt nog in de kast. “Mijn eigen pakken zijn veel mooier. Trouwens ook drie keer zo duur”, lacht hij. Onder zijn witte overhemd bungelt een kettinkje met een foto van zijn zoon.

Het is 20.00 uur als we de woning in het Kleiwegkwartier verlaten. Katten Jerry en Max glippen door de voordeur mee naar buiten. De paarse Mercedes-Vito, die met gemak acht personen vervoert, staat voor de deur geparkeerd. Een Feyenoord-vaantje verfraait de zonneklep. Er worden nog snel twee pakjes sigaretten en een rolletje mentos gehaald bij de pomp. Uit het opbergvakje pakt Harry Chanel Allure, sinds jaar en dag zijn geurtje. Zijn dienst kan beginnen.

“You get a job. You become the job”

“Ik heb een ontzettend leuke baan. Zelfs een slechte avond wordt gezellig, want ik kom overal bekenden tegen”, vertelt Harry als we aan de koffie bij brasserie Kaat Mossel zitten. Niet alleen hier is hij een graag geziene gast, maar ook bij eetcafé Stobbe en studentensociëteit Hermes is hij altijd welkom voor een kop koffie en een spelletje kaart. Daarnaast rijdt hij regelmatig de spelersgroep van Feyenoord.
De crisis overleeft Harry wel. In deze branche moet je slim zijn en mensen aan je weten te binden. Peanuts. Achterin de rij aansluiten op een taxistandplaats heeft hij in 23 jaar nog nooit gedaan. Hij weet zijn klanten te vinden en zij hem.

Een karper van een rit

De boordcomputer registreert elke beweging van de taxi en via het display communiceert de centrale met de chauffeurs. Het scherm licht op. Hotel Stroom, vijf man, tien koffers. We zetten koers naar de Sint-Jobstraat. “Zul je zien dat ze naar CS moeten”, zucht Harry, die ondertussen uitrekent wat hij had kunnen verdienen als we hier niet twintig minuten hadden staan wachten. Steunend tilt hij de ene na de andere koffer het busje in. Het ritje blijkt gelukkig gunstig: bestemming Europoort haven 8200.
Met vijf slapende Denen en tien koffers aan boord gaan we op weg. Vanuit de taxi belt Harry naar collega Ted. Het gebruikelijke “Hoe is het?” – “Hard voor weinig, nooit chagrijnig”, wordt uitgewisseld. “Waar ik over bel, Ted, …ik zet een stel Denen af bij een boot in haven 8200. Welk bedrijf zit daar?” Ted reageert euforisch op het ritje van zijn collega. “Sjeeeeezus, Har, wat een karper!” Een sprankje jaloezie is hoorbaar vanwege de vette verdienste die dit ritje gaat opleveren.

“Harry hoort gewoon bij ons”

Het is inmiddels 2 uur ‘s nachts. We stappen het feestgedruis van studentendiscafé Bikini in. “Harry!” Amicale handdrukken en flesjes cola vallen ons ten deel. “Veel chauffeurs rijden niet graag studenten omdat ze denken dat het lastpakken zijn, maar deze knapen en meiden zijn juist kanjers!” vertelt Harry trots en vol warmte. Al vijftien jaar rijdt hij voor de ‘soos’. Dit is niet alleen leuk, maar zakelijk ook verstandig. “De studenten van nu zijn straks directeur bij Unilever of een topper bij een grote bank”, verwacht Harry. Tenslotte zijn veel van zijn vaste zakenklanten ooit lid geweest van de sociëteit.
“Effe kijken of Harry er staat”, roept een jongeman naar zijn vriend. Harry rookt net een sigaretje met de portier. “Hier ben ik, vriend, stap maar alvast in!” Sommige studenten wachten liever een half uur op Harry, dan dat ze in een andere taxi stappen.
Student Thomas: “Kijk, als je na een feestje heel dronken bent is het niet relaxt om in een taxi te zitten bij een chauffeur die heel formeel is of niks zegt. Dan zak je in, ja toch? Harry houdt je wakker, maakt geintjes met je.” Niks fijner dan een taxichauffeur die je kent, weet waar je woont en waarbij je op je gemak bent. “Welke andere chauffeur kent nou studentenhuizen als Pinkeltje en Steenhouwer?” zegt Harry. Hij vertrekt pas als de studenten de voordeur achter zich dichttrekken. Tijdens de introductiedagen van de sociëteit leren de studenten hoe ze Harry kunnen vinden. Dankzij Harry kennen ze het verschil tussen een joet, een geeltje en een meijer. “Voor een joet zit je goed.” Meestal dan. Voor degenen die geen geld bij zich hebben heeft Harry een opschrijfboekje in het dashboardkastje liggen.

Fietssleutel

Paniek bij één van de studenten. Terwijl de taxi al vol zit met zijn maten zoekt hij in paniek naar zijn fietssleutel. Zonder succes. Harry toetert. “Ga je nog mee?” Het dronken gezelschap wordt één voor één thuis afgezet. “Harry…”, mompelt de fietser. “Zeg het ‘s, vriend?” “Ben je me aan het ontvoeren?” “Nee hoor, fijne gozert, ik breng jou straks gewoon thuis.” Gestoei achterin. “Kappen jongens, kom maar even een bankje naar voren, jij.” Gestommel. “En heb je je fietssleutel nou al gevonden?” Gelach.

Jaffa

De laatste rit gaat naar Jaffa met het personeel van eetcafé Stobbe. We besluiten de avond met Turkse pizza en de broodnodige cafeïne voor de laatste rit naar huis. “Komt die bolle nou alweer shoarma eten?”, lacht de eigenaar van Jaffa, terwijl Harry een bord patat onder zijn neus geschoven krijgt.
Na de dienst wordt het busje volgetankt en kunnen Jerry en Max na een enerverende nacht weer naar binnen. Morgen weer een dag, grotendeels gevuld met oud-studenten van de sociëteit die nu het zakenleven bestieren. Maar eerst duikt Harry zijn bed in.