De Donkere Dagen van Vers Beton

 
Rondom Kerst en Oud & Nieuw staat Vers Beton in het teken van “de Donkere Dagen”. Twee weken lang verschijnen de vertrouwde Vers Betonrubrieken even niet, maar geven we een ode aan het donkere Rotterdam. Hoofdredacteur Eeva Liukku legt het waarom van deze special uit en licht alvast een tipje van de donkere sluier.
In 2013 is gebleken dat Rotterdam voorgoed is veranderd. We zijn tegenwoordig populair en hip, we hoeven niet meer naar Berlijn voor leuke winkels en koffiebarretjes. Zelfs de Volkskrant had het over de ‘Rotterdamse Renaissance‘. De straten zijn gefacelift en strak getrokken door de City Lounge, zelfs de lelijke maar zo vertrouwde paviljoens op de Coolsingel moeten eraan geloven.
Natuurlijk sterkt deze aandacht het altijd aanwezige chauvinisme. Maar een enkeling zucht en tobt: waar is toch dat chaotische maar creatieve mos van Rotterdam gebleven? Waar is die rauwe, ongezellige, lelijke kant van Rotterdam waar we zo van zijn gaan leren te houden? Dat wat Rotterdam cult maakte? Rotterdam is plots van iedereen: we staan in de etalage en we voelen ons naakt en bekeken.
Het donkere, geheimzinnige en private is in verdringing gekomen. Kerstversiering is geen gezellig kaarsje meer, de wijken in Rotterdam hebben er deze dagen extra straatverlichting bij. Bij aankomst op het Centraal Station schreeuwen de LED-schermen je tegemoet. Tegenwoordig moet alles zo transparant dat we geld inzamelen in een glazen huis, dat politici om de haverklap een onderzoek aan hun broek hebben, en dat we het niet erg vinden als de Amerikaanse overheid met onze mails meeleest: in 2013 is alles in de hel-verlichte openbaarheid gekomen. Het doet een beetje pijn aan onze ogen.

Donkere ruimtes worden létterlijk met uitsterven bedreigt. Darkrooms worden beconcurreerd door datingapps, de kloosters hebben moeite om nieuwe aanwas te krijgen en welke fotograaf heeft er eigenlijk nog een doka?
Laten we eerlijk zijn: ook de figuurlijke zelfkant van de samenleving is niet meer wat het geweest is. De criminaliteit daalt al jaren, de zwervers van Rotterdam zijn van de straat, de Keileweg is gesloten. Het korps Rotterdam-Rijnmond gaat de winter te lijf met een heus Donkere Dagen Offensief.
Een Donkere Dagen Offensief: dat vinden we inderdaad nodig. Ter behoud van de Donkere Dagen!
Terwijl het glazen huis, geforceerde gezelligheid en lichtgevende kitsch het land overheersen gaan wij de kerstdagen donker in: dat zijn de Donkere Dagen van Vers Beton. In een tijd van renaissance brengen we een ode aan de middeleeuwen. Een ode aan alles wat donker, privé, verstild, maar ook rauw, alternatief of luguber is. Een ode aan alles wat het daglicht niet kan of niet wil verdragen en voorbij gaat aan de hectiek van alle dag. Daar waar de gloeilamp en de kaars nog niet zijn verdrongen door het goedkope maar zo zielloze LED-licht.
Wist u bijvoorbeeld dat er ook in Rotterdam nog monniken wonen in spirituele toevluchtsoorden, waar men aan de waan van de dag kan ontsnappen? Of dat hét centrum van metal en alternatieve muziek in Nederland gewoon in Rotterdam staat? Daar zult u deze week achter komen. Ook serveren we op kerstavond een donker kerstverhaal van Vincent Cardinaal over een dag uit het leven van Jan Lul.
De tweede week van de Donkere Dagen wordt gekenmerkt door verval, mislukking, afscheid en terugblik. Wat waren de beroemdste faillissementen van de stad? Op 1 januari, als we ons allemaal een beetje als door een truck overreden voelen, kunt u heel toepasselijk lezen wat de mooiste manieren zijn om te sterven in Rotterdam. De Donkere Dagen worden afgesloten met de oudste uitgever van Rotterdam: jawel, what’s in a name, Willem Donker.
We wensen u fijne feestdagen en veel leesplezier in deze Donkere Dagen!