De waardeloze wittebroodsweken van Joost Eerdmans

De Beste Stuurlui bespreken het wel en wee van Rotterdam vanaf de wal. Deze week: Joost Eerdmans. Vol trots presenteerde Leefbaar Rotterdam hem als lijsttrekker voor de komende verkiezingen. De voormalige boy wonder maakte een vliegende start, die helaas ook een valse bleek te zijn. Zo vindt althans Ties Joosten.

Dat Leefbaar Rotterdam de gemeenteraadsverkiezingen in maart gaat winnen, daar twijfelde enkele weken geleden niemand aan. De veertien raadsleden zijn na vier jaar oppositie een hecht team geworden, financieel specialist Maarten Struijvenberg is Politicus van het Jaar en fractievoorzitter Ronald Schneider mocht op nationale televisie hét Rotterdamse politieke moment van het jaar – het ‘nee’ tegen de nieuwe Kuip – verzilveren. Ondertussen kijkt de PvdA, de grote concurrent, landelijk tegen historisch slechte peilingen aan.
Eigenlijk hebben de Leefbaren enkel een leider nodig die geen al te grote fouten maakt. Opvallend was dan ook dat onlangs, na wekenlange onnodige geheimdoenerij, gekozen werd voor Joost Eerdmans, inwoner en wethouder te Capelle. In één van zijn eerste interviews ging hij direct de mist in: hij wenste zich een wijk als de Amsterdamse Pijp in Rotterdam. Sowieso is het al niet handig om je als Rotterdams politicus lovend over 020 uit te laten. Maar dan ook nog over de Pijp: het surrogaat van een grote stad, waar tweeverdienende bakfietstouders met kinderen als Storm en Sterre en uit Utrecht of Maastricht verhuisde corpsballen elkaar tijdens de vrijmibo op de schouders slaan omdat ze in zo’n Typisch Amsterdams Volksbuurtje zijn gaan wonen. Een wijk die haaks staat op het DNA van Rotterdam, waarvan Eerdmans kennelijk nog maar weinig begrepen heeft.
En ook afgelopen week ging het weer mis. In het AD stelde Eerdmans voor om jaarlijks maximaal duizend arbeidsmigranten uit Oost-Europa toe te laten. Terwijl hij ook wel weet dat zoiets binnen de gemeentepolitiek onmogelijk te realiseren valt: Rotterdam kan het vrije verkeer van EU-burger helemaal niet beperken, een uitbreiding van de Rotterdamwet (die voor bepaalde probleemwijken een inkomenscriterium stelt) met het criterium van nationaliteit zal voor iedere rechter sneuvelen en een quotum instellen waarbij de nummer 1001 anders wordt behandeld dan nummer 1000 is sowieso illegaal. Een regelrecht valse kiezersbelofte dus.
Het huwelijk met Eerdmans heeft de Leefbaren kortom niet bepaald de zorgeloze wittebroodsweken opgeleverd waar op werd gehoopt. Menig partijlid zal zo langzaamaan dan ook wel denken: waren we nu toch maar gewoon met een Rotterdammer getrouwd.
Deze opinie verscheen eerder vandaag in Metro Rotterdam. De reacties op dit artikel worden volgende week maandag in de Metro besproken.