Afgelopen woensdagavond organiseerde Leefbaar Rotterdam in Brasserie Barclay een fundraising party. Bij gebrek aan een landelijke organisatie moet de kas namelijk gespekt worden met lokale donaties. Voor 10 euro was een ticket te koop dat, zo verzekert bestuursvoorzitter Dick van Sluis de aanwezigen bij de aftrap van het fondsenfeestje, garant staat voor een avond vol vermaak.
De avond begon een stuk serieuzer. De pers was namelijk uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de presentatie van het verkiezingsprogramma. Geen nieuw Ibn Ghaldoun, notoire overlastgevers moeten geparkeerd worden in een zogenaamd ‘asodorp’, er moet een einde komen aan pretopleidingen die geen werk opleveren en er moet vooral meer veiligheid op straat, zodat “ouderen ‘s avonds weer een normale wandeling naar De Doelen kunnen maken”, somt lijsttrekker Joost Eerdmans op. En natuurlijk een quotum op de toestroom van MOE-landers, want “die komen het werk opknappen dat de bijstanders niet willen doen”.
De voorgestelde 142 miljoen aan bezuinigingen heeft Eerdmans naar eigen zeggen met wat partijgenoten op een bierviltje geschreven. Ik denk dat hij dat bij wijze van spreken bedoelt, want hij leest z’n verhaal af van een Apple op de katheder. Meer onderwijs (40 miljoen), veiligheid (35 miljoen) en lastenverlichtingen voor burgers (35 miljoen). Minder bijstand (82 miljoen), subsidies (40 miljoen) en ambtenaren korten in de hogere inkomensschalen (20 miljoen).
Afijn, er moet ook nog een verkiezingsposter onthuld worden. Eerdmans is gefotografeerd met vaag op de achtergrond De Rotterdam. Opvallend, want het gebouw wordt op een cartoon aan de muur door Leefbaar verguist als het ‘Rempaleis’. Dan zit het officiële gedeelte erop en is het tijd voor party!
Terwijl de eerste feestgangers zich bij de deur melden, waar vrijwilligers van de partij als ware beveiligers staan uitgedost (“Alles voor de veiligheid”), spreek ik Loes. Ze is meegekomen met partner Henk Sonneveld, die tot 2010 in de raad zat voor Leefbaar, maar die zij eerst alleen kende van het truckerscafé waar ze allebei kwamen. Ze heeft helemaal niks met politiek. “Maar we komen overal, ook vaak op het stadhuis. Ja, ik ken ze allemaal.” Heel gezellig vindt ze dat.
Inmiddels begint het zo gezellig te worden dat medeoprichter van de LPF, Albert Booy, moeite heeft om de aandacht te krijgen als hij het eerste optreden van het fondsenfeestje wil aankondigen. Hij introduceert een ‘fake speech’ stand-up comedian die in rap tempo zijn grappen over het welwillende publiek heen stort. Leningen aan Griekenland, crisis in Spanje, de terreur in Argentinië: als je er een grap van maakt kan om alles gelachen worden.
De stemming zit er goed in, bier en bittergarnituur gaan rond, en het is dan ook niet verwonderlijk dat het lied dat zanger Bertus Gitaar na de grappenmaker inzet niet direct de voetjes van de vloer krijgt. Teneur van zijn openingslied is namelijk: ‘Ik wil buiten kunnen lopen, maar dat kan niet want daar lopen rovers en messentrekkers rond’. Ik twijfel of het lied ook een grap is of niet.
Over het volgende lied geeft de zanger gelukkig uitsluitsel: ”Het lied dat ik nu ga zingen gaat over vooroordelen, we menen het natuurlijk niet”. Vol bravoure zet hij in: “Liever een kerk dan een moskee, liever een kerk dan een moskee, eerst heb je één moslim, dan heb je er twee”. Voor er aan de oproep tot polonaise gehoor kan worden gegeven, maak ik me uit de voeten.
Leefbaars communicatiemedewerker Leon probeert me nog over te halen om te blijven voor de verrassingsact. “Je kent ‘m van De Wereld Draait Door”. Prem. Ik ken ‘m óók van een masterclass debat leiden die ik ooit van hem kreeg. ”Debat is entertainment”, was toen zijn boodschap. Toepasselijker kan het voor vanavond natuurlijk niet.
