Ga naar de inhoud

Het familiegraf van Centraal Station

De Beste Stuurlui bespreken het wel en wee van de Rotterdamse actualiteit vanaf de wal. Deze week: de nieuwe fietsenstalling van Rotterdam Centraal. Het is een kunststukje geworden, maar schiet zijn doel daardoor een beetje voorbij, stelt Inge Janse. Hij verlangt naar een normaal fietsenhok.

De Beste Stuurlui - december 2013
De Beste Stuurlui – december 2013

Mooi ding, een fietsenhok. Je zoent er je eerste meisje, je drinkt er je eerste biertje, je ontvangt er je eerste aframmeling, en je vloekt bij tijd en wijl het hele godenrijk bij elkaar vanwege een lekke band of kapot achterlicht. Iedereen zijn eigen portie sentiment bij het fietsenhok.
Maar niet in Rotterdam! In de stad waar we het ontbreken van een gezellige stadskern nog altijd overcompenseren met een wedloop van architectuur, betekent ook een nieuw fietsenhok bij het treinstation dat de stad he-le-maal los mag gaan. Want waar je in Utrecht en Amsterdam gewoon een groot rek naast het station hebt staan met daarin een absolute anarchie van brikken, daar moet het in Rotterdam helemaal anders.
Fietsers dalen in Rotterdam namelijk af naar hun eigen familiegraf, laag onder de grond. En dus staan we sinds twee weken en masse met de fiets in de hand op een lopende band richting het middelpunt van de aarde. Eenmaal aangekomen in de tombe moeten we vijftien kilo staal proberen op te bergen in een onmogelijke stapelbedconstructie. Onderin moet je een slangenmens zijn om bij je slot te komen, bovenin moet je iets onmogelijks doen met een uitschuifconstructie. Welke misantroop verzint dit?
En het kost tijd! Veel tijd! Lopende band af, lopen naar een vrije plek, fiets al vloekend en tierend in een beugel katapulteren, teruglopen, zes kilometer om vanwege bouwwerkzaamheden, en uiteindelijk dus zestien treinen later aankomen op een perron naar keuze.
Waarom, lief Rotterdam, doe je ons dit aan? Heel de stad is één grote kakofonie van bouwputten, wegopbrekingen, heiwagens, dubbelgeparkeerde auto’s, reclameborden, wegwijzers en wat dies meer zij. Waarom doen we bij het station dan net opeens alsof de stad proper en rein is, en een fietsenhok het uitzicht verpest? Waarom moet de zelfverklaard nuchterste stad van Nederland opeens aan bouwkundige luchtfietserij gaan doen? Red ons van het graf, en geef ons een praktisch gelegen, niet-lullen-maar-poetsen-fietsenhok!

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Deze Keulse wijk was vroeger een luchthaven – wat kan Rotterdam daarvan leren?

    • Architectuur en stedelijke ontwikkeling

    Rotterdam is niet de enige stad waar een felle discussie woedt over het bestaansrecht van de luchthaven. In Keulen bouwden ze hun vliegveld om. Daar wordt nu gewerkt, gewoond, gegeten en gedronken. Dat is niet alleen de verdienste van de stad zelf. Wat hebben de bank, Ikea en Schumacher’s Formule 1-wagens hiermee te maken? En wat kan Rotterdam ervan leren?

  • “Er zat een slapende cultheld in hem” – architectuurhistoricus Wouter Vanstiphout over Carel Weeber

    • Architectuur en stedelijke ontwikkeling

    Historicus Wouter Vanstiphout schreef een biografie over architect Carel Weeber, die 2 februari overleed. Hij ontdekte talloze kwaliteiten in zijn woongebouwen, zoals de Peperklip en Pompenburg. Het zijn “gebouwen die men nu niet meer maakt”, en die we daarom moeten koesteren.

  • Met de renovatie van de Ungerpleinflat schieten de meeste Rotterdammers niks op

    • Architectuurkritiek

    Rond de jaarwisseling kwamen er weer 49 woningen bij in Rotterdam: hoera! Elk nieuw woongebouw haalt immers beetje bij beetje de druk van de woningmarkt. Als het aanbod tenminste ook aansluit op de vraag. Hoe zit dat bij deze 49 woningen?

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam