Hilde Westerink was een jaar lang uitgeefster-in-opleiding bij een van de oudste uitgeverijen van de stad: Ad. Donker. Voor de Donkere Dagenspecial schreef ze een persoonlijk profiel van dit familiebedrijf, dat in 2013 het 75-jarig bestaan vierde.
Het is een zonnige herfstdag in 2012 als ik aanbel bij de metershoge deur. Aan de muur hangt een plakkaat met in serieuze belettering ‘Uitgeversmaatschappij Ad. Donker’. Tijdens het sollicitatiegesprek zit ik tegenover Willem A. Donker aan zijn tafel in de directiekamer. Langzaam rookt hij een sigaret, voorzichtig nip ik van de sterke koffie. Nieuwsgierig kijk ik om mij heen naar de boeken, schilderijen en krantenknipsels aan de muur. ‘Wanneer kun je beginnen?’, vraagt de uitgever. ‘Meteen’, zeg ik.
Geen makkelijke business
Uitgevers zijn er niet veel in onze stad, het kloppende hart van de boekenwereld bevindt zich in Amsterdam. Uitgeverij Donker zit echter al vijfenzeventig jaar in Rotterdam, waarvan een flink aantal jaren in een fraai herenhuis aan het statige Koningin Emmaplein. In het souterrain en op de begane grond woont de familie, op de eerste verdieping is het kantoor. De etages erboven worden bewoond door foreign exchange students van Codarts. As ik kom werken woont er in het magazijn een Griek die graag tot één uur ‘s middags slaapt. Zijn cello staat in de hoek van de kamer.
Al 7 reacties — discussieer mee!
Wat een leuk bondig stukje over een dappere uitgever die blijkbaar nog steeds de uitdaging niet uit de weg gaat.
Weer een bewijs dat Vers Beton in de haarvaten van Rotterdam zit, prima!
Groet, Tom
Mooi stuk Hilde, leuk om het verhaal achter deze legendarische uitgever te horen. Er is ongemerkt al heel wat Donker in mijn boekenkast terechtgekomen.
Dankjewel Lasse! Ik gok dat er, naast een De Kleine Prins, ook een Erasmus of een nazileider in jouw kast terecht is gekomen. Heb ik dat goed?
Engelsen ‘maken’ een beslissing. Nederlanders ‘nemen’ een beslissing.
Dat zie je lang niet slecht. Aangepast, bedankt!
De nada. (En niet belerend bedoeld, maar volgens het adagium “zo strikt als mogelijk, zo vrij als noodzakelijk”.)
Hallo,
Ik kom donkere dagen nu pas tegen… ( 20-11-2017 ) leuk en vlot weergegeven, jaren lang buren geweest van de heer Donker met ons bedrijf ook de periode van bisschop Bahr in die tijd. Een mooie tijd aan een prachtig plein zeker het mooiste plein van Rotterdam vroeger genoemd het rijke lui pleintje.