Ga naar de inhoud

De Beste Stuurlui: Lofzang op de Rotterdamse nutteloosheid

Onze Alex Furtado steekt als De Beste Stuurman van deze week een lofzang af op ogenschijnlijk nutteloze daden aan de Coolsingel. Een roeptoeterende megafoonman en een witgepenist standbeeld? Prachtig!
 

De Beste Stuurlui - december 2013
De Beste Stuurlui

De Trouw heeft sinds afgelopen week een rubriek over nutteloze kennis. Filosoof Coen Simon in het inleidend stuk: ‘’Mensen snakken soms naar nutteloosheid om even te ontsnappen aan de gecontroleerdheid van de samenleving.’’
Rotterdam is rijk aan publieke kunstwerken die kunnen aanvoelen als nutteloos. Afgelopen december kwam ik bij Rotterdam Late Night in de WORM in aanraking met Wim Konings. Hij verrichte dagelijks (in 2014 enkel nog op woensdagen) een handeling die gezien zou kunnen worden als nutteloos. Tegenover het voormalig postkantoor op de Coolsingel schreeuwt hij om klokslag twaalf uur ‘s middags de woorden: “It’s never too late to say sorry!” over de Coolsingel. Hij schreeuwt ze door een zilveren megafoon die er normaal in een vitrine maar wat bijligt. Met de zin spreekt hij het geweten aan van toevallig passerende voetgangers. Het project zou maar een jaar duren, maar gaat inmiddels zijn derde jaar in.
Even verderop op de Coolsingel staat tegenover het voormalig ABN Amro-gebouw het standbeeld van Monsieur Jacques. Het is de verbeelding van de zelfvoldane burgerman. Terwijl alles om hem heen verandert, staat hij sinds de jaren vijftig op vrijwel dezelfde plek nadrukkelijk om zich heen te kijken en niets te doen: de borst vooruit, de neus omhoog, de hoed in de handen op de rug. Je zou ook over de verbeelding van de Rotterdammer kunnen spreken. Op de cover van het boek ‘Graffiti in Rotterdam’ kwam ik Monsieur Jacques laatst tegen, voorzien van een witgespoten piemel.
Zowel de uitroep van Konings als de witgespoten penis van Monsieur Jacques lijken een nutteloze (lees: niet  functionele) daad in de buitenruimte. Maar ze kunnen je wel even doen twijfelen, denken of lachen. Je kunt ze zien als een door een megafoon schreeuwende gek en een onbezonnen graffitispuiter. Of je geeft er je eigen invulling aan en laat je even door van je voetstuk brengen. Ik kies voor het laatste. Ik geniet ervan.

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk. Je bent al lid vanaf € 7,50 per maand, de eerste maand lees je gratis.

Misschien vind je dit ook interessant

  • Stoppen met Boijmans (zoals het was)

    • Kunst en Cultuur

    Het Boijmans kunnen we beter dicht laten, volgens cultureel ondernemer Hajo Doorn, toeristen weten Rotterdam toch wel te vinden. En cultureel en artistiek was het museum toch al een tijdje vergane glorie. Zijn oplossing: maak er een tempel voor fashion en popcultuur van.

  • De kunst van de Surinaams-Rotterdamse Ro Heilbron schuurt, en is nog steeds relevant

    • Kunst en Cultuur

    Ro Heilbron was protestschilder, caribist en kunstarbeider. Wie was deze man? Vers Beton sprak zijn weduwe, kunstenaars en kunstkenners in Rotterdam en Paramaribo.

  • Opinie: maak van ‘The Culture’ een pijler van het Rotterdams cultuurbeleid

    • Kunst en Cultuur

    Het DNA van Rotterdam bestaat uit The Culture, van hiphop tot community power. Toch krijgt het amper steun. Indirah Tauwnaar & Janpier Brands pleiten in hun opinie voor een radicale stap: 33% van het cultuurbudget naar deze beweging.

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam