Vers Beton vroeg drie van haar beeldmakers om hun IFFR-gevoel vorm te geven. Wat is hun herkenningspunt? Hoe interpreteren ze het festivalgevoel en wat staat symbool voor tien dagen film kijken in Rotterdam?
Victor Wollaert vindt hét IFFR-gevoel bij dimsumrestaurant Paramount, aan de Aert van Nesstraat. Allereerst vanwege de naam – klassieker wordt het bijna niet. Maar tegelijk symboliseert het restaurant volgens hem ook perfect het festivalprogramma: ‘je weet nooit precies wat je besteld hebt. Het is afwachten, en altijd een verrassing’.
Anniek Tijmes keek naar het thema van dit jaar. Europa, in al haar facetten. En combineert het met hét symbool van het festival. De bezoeker heeft naar haar mening een dubbele rol. Aan de ene kant wil deze opgaan in het rijke thema, maar aan de andere zijde blijft deze ook altijd een beetje buitenstaander. En toch. Ofschoon het publiek vooral in de luie zetel zit en de films ondergaat, laat het publiek zich ook weer niet makkelijk temmen.
De derde beeldmaker is Florian Braakman. Na de film Ping Pong Summer bezocht hij het aansluitende tafeltennistoernooi in de foyer van de Schouwburg. Voor hem het IFFR in optima forma – films die ook buiten de zalen verder worden uitgedragen door het festival én de bezoeker.
