Wim Dijkshoorn uit Schiedam is weer wat dichter bij zijn droom om naar Mars te gaan. Hij hoort bij de uitverkorenen van Mars One, dat in 2023 mensen naar Mars wil sturen. Dijkshoorn is veel geridiculiseerd de laatste weken. Vincent Cardinaal wil daar een stokje voor steken. Hij heeft een nieuwe held gevonden.
Dromen van Mars
Er is een jongen in Schiedam, en hij droomt van Mars. En niet zomaar van de rode planeet, zoals Quaid in “Total Recall”. Nee, deze jongen wil samen met gelijkgestemden naar Mars, om zich daar definitief te vestigen. Zij willen daar een nieuwe samenleving stichten, die idealiter als toekomstig vangnet kan dienen van de mensen op Aarde. Empathische kolonialisten zijn het, en ook martelaars – zij accepteren dat er geen weg terug is. Als ze naar Mars gaan, dan is het een enkele reis.
Het project in kwestie heet Mars One. Het is één van de projecten op deze wereld die worden ontplooid teneinde naar Mars te vertrekken. Ook de miljardair/filantroop Dennis Tito werkt aan een gelijkaardig idee. Hij was het die in 2001 als eerste ‘ruimtetoerist’ in het ISS verbleef. In zijn optiek moet er een echtpaar heen en weer naar Mars. Tito zou bereid zijn een en ander uit eigen zak te betalen.
Mars One doet het anders – zij denken de kosten (in beginsel 6 miljard dollar) te halen uit de rechten op reality-tv, die heel het project op de voet moet gaan volgen. Big Brother in de ruimte. Bijzonder is verder dat Mars One een Nederlandse oorsprong kent. Het bedrijf is gevestigd in Amersfoort. Ruimtereizigers in de provincie Utrecht – de geestdrift van Jules Verne kent geen grenzen.
De kracht van een jongenskamer
Terug naar Schiedam. De jongen heet Wim Dijkshoorn. Schitterende naam. Hij is twintig jaar, studeert Culturele Antropologie en woont nog bij zijn ouders. Ik neem aan dat hij nog altijd slaapt in wat ooit zijn jongenskamer was. Daar zal de droom van Mars toch begonnen moeten zijn. Jongenskamers zijn een niet te onderschatten fenomeen. In het Utrecht van de jaren zeventig sliep Marco van Basten jaren met een lekke voetbal als knuffel. Hij heeft het ver weten te schoppen.
Wim is inmiddels een heel stuk dichter bij het bereiken van zijn droom. Rond de afgelopen jaarwisseling kreeg hij bericht dat hij uit honderdduizenden aanmeldingen door is naar de volgende ronde. Nog 1057 dromers zijn er thans in de race. Een prachtig, bijna willekeurig aandoend getal. Geen 1000 of 500. Nee, 1057. Zij gaan nu een trainingstraject in. In 2015 worden maximaal 40 ‘geschikten’ ondergebracht in teams. De definitieve ruimtevaarders moeten door tv-publiek worden gekozen. Zij gaan in 2023 naar Mars.
Het recht op mislukking
Of Mars One (of een van de vergelijkbare projecten) ooit écht richting kosmos zal gaan is maar zeer de vraag. Experts, variërend van Wubbo Ockels tot de redactie van tijdschrift ‘Wired’, achten de kans nihil. Wim Dijkshoorn is online veel geridiculiseerd. En dat is ten onterechte. Hij verdient ons respect. In een tijd van onzekerheid stelt hij zich kwetsbaar op. Iets dat van de vele anonieme Mars One-bashers niet te zeggen valt. Hij durft te dromen, zelfs van het allergrootste. Noem eens een baanbrekend idee in onze samenleving dat niet zo is begonnen. Het recht op mislukking, en vooral ook het recht op een ongebreidelde fantasie is een groot goed.
Joeri Gagarin. Neil Armstrong. Wim Dijkshoorn. Een mooi rijtje. Aan de muur van de jongenskamer in mijn hoofd heb ik een postertje van hem bevestigd. Ik hoop dat hij slaagt. Is het niet op Mars, dan elders – aan de hand van een andere droom.
Meer over Mars One weten? Bekijk de website of het Wiki-lemma. Wim Dijkshoorn zelf aan het woord horen? Check de reportage die RTV Rijnmond maakte hier.
Al 11 reacties — discussieer mee!
Ik gun eenieder om het even welke droom, maar wat maakt deze dan zo bijzonder dat ik er deelgenoot van gemaakt zou moeten worden? Met een realistische ingeschatte kans van één op een miljoen dat we binnen vijftig jaar toch naar mars vertrekken, kost dat eerder 60 miljard dollar dan 6 mld. En wat heb je daar in vredesnaam aan een bleke student cultureel antropoloog die nog bij z’n ouders woont? Als de landingsraket het begeeft of de cabine lek is, gaat hij ze dan antropologisch repareren?
Het is geen Ravensburger ‘Iedereen kan astronauten!’… Je moet helaas toch echt iets in je Mars hebben, zogezegd. De eerste ruimtevaarders waren pioniers en al lang en breed helden voordat ze de kosmos in gingen. Testpiloten als Chuck Yeager, Scott Crossfield en Neill Armstrong paarden een enorme intelligentie aan moed, doorzettingsvermogen en een schier onverwoestbaar fysiek gestel. Over welke capaciteiten beschikt Wim Dijkshoorn, behalve dan het uitgekiende vermogen om een kansloze studie uit te zoeken?
Dit gaat net als met die berg die we voor de kust van Noord Holland; gaat er niet komen, hoor je niks meer van. Laat iemand Wim met zijn hoofd snel uit de wolken trekken, we hebben op aarde immers werk zat voor studenten culturele antropologie!
… oh wacht effe. Laat ook maar
Je laatste zinnen zijn in mijn ogen een nutteloze sneer. Je mag toch gewoon culturele antropologie studeren? Als het wordt aangeboden, mag je het kiezen. Over de rest van je reactie: het stuk gaat er juist om dat je een jongen mag laten dromen, dat zijn geluk autonoom is en dat we het niet moeten afzeiken – of het nu wel of niet uitvoerbaar is?
Staat toch nergens dat het niet mag? Alleen dat het arbeidstechnisch nou niet de meest efficiënte studie is.
Wel een vreemde combinatie; grote groepen mensen willen bestuderen, maar dan wel de biezen naar Mars pakken. Klinkt nogal als een contradictie.
Uiteraard heeft iedereen het recht (misschien zelfs wel de plicht) om te dromen. En deze jongen moet dat vooral ook doen, maar misschien is het in sommige gevallen beter om vooral te blijven dromen.
Alle punten die hier gemaakt worden zijn valide. Maar ook bezijden het punt.
Om “Total Recall” (over de gevaren van dromen van Mars te spreken!) nog eens aan te halen: ‘open your mind’
En met al dat cynisme in de wereld kan Mars vast wel een happy dromer gebruiken 🙂
(we zullen hem hier nog missen)
Wim Dijkshoorn beschikt over het talent Wim Dijkshoorn te zijn. En dat is meer dan afdoende.
Een stelling kan natuurlijk prima een ‘uitkomst’ hebben – de stelling dat de aarde plat was bijvoorbeeld, heeft een vrij definitieve uitkomst gekregen.
Maar goed, Marco – wij gaan hier niet uitkomen. Ik ben nu eenmaal de mening toegedaan dat vrij veel mensen hun identiteit laten afhangen of indammen aan de hand van wat ‘de rest’ vindt. Niet uit durven komen voor hun dromen, plannen, geaardheid, plaats in deze samenleving. Daar heeft Wim alvast maling aan. Dat je het er mee oneens bent is prima – maar sta mij dan toe om Wim onverminderd een warm hart toe te dragen. Omdat hij openlijk durft te dromen van iets onbereikbaars. Dat waardeer ik. Zo simpel is het.
Nee. Dit is slordig schrijven en/of slordig redeneren. Een onderzoek heeft een uitkomst net als een rekensom en zoals een vraag een antwoord heeft. Een stelling is een bewering en de stelling dat de aarde plat was, is gewoon onjuist. Dat was hij toen ook en die stelling heeft dus geen uitkomst ‘gekregen’.
Waar baseer je op dat ik het met de droom van Wim oneens ben? Kan dat überhaupt en wat heeft dat voor zin? Ook dat is nonsens.
Ik vind er wel iets van en dat heb ik verwoord.
Iedereen heeft het talent om te zijn wie die is. Dat stond al op een delftsblauw tegeltje bij m’n oma op het toilet. Zij was ook geen astronaut trouwens.
Ik ben bang dat de uitkomst van de stelling dat ‘iedereen het talent heeft om te zijn wie die is’ heel erg tegenvalt, Marco.
Een stelling heeft geen uitkomst. Je bent het ermee eens of niet.
De stelling dat iedereen het talent heeft zichzelf te zijn, is pleonastische nonsens in de letterlijke zin des woords.
Talent betekent een natuurlijke vermogen iets goed te kunnen. Iedereen kan goed zichzelf zijn; sterker nog iedereen ís zichzelf. Een talent heeft ook een zeker element van uniciteit in zich, een Talent (oorsprong gouden munt) was van grote waarde. Als iedereen over talenten kon beschikken waren ze niks waard.