Anniek Tijmes illustreert wekelijks het Rotterdamse Nieuws. Deze week: Drie bij Rotterdam betrokken partijen vormen samen Rotterdam Partners.
Sinds 1 januari dit jaar zijn de Economic Development Board Rotterdam (EDBR), Rotterdam Marketing en Rotterdam Investment Agency (RIA) samen gevoegd tot één organisatie: stichting Rotterdam Partners.
Wat voor organisaties waren dit? De EDBR adviseerde de gemeente vanuit het Rotterdamse bedrijfsleven over de economische ontwikkeling van de stad. De RIA richtte zich op het aantrekken en begeleiden van nieuwe (buitenlandse) bedrijven naar de stad. Rotterdam Marketing was vanzelfsprekend verantwoordelijk voor de city marketing van de stad, wat zich zowel richt op het aantrekken van bedrijven, toeristen als bewoners.
De gemeente verwacht dat er effectiever en efficiënter gewerkt kan worden aan het versterken van de Rotterdamse economie en marketing, door alle doelgroepen vanuit één organisatie te bedienen, van studenten tot multi-nationals. Binnen de vernieuwde opzet moeten Rotterdamse bedrijven en instellingen een nadrukkelijkere rol krijgen bij de acquisitie van nieuwe bedrijven en de marketing van de stad. Zo lijkt de gemeente ook hier op zoek naar een minder actieve rol waarbij partijen in de stad gevraagd worden om naar voren te stappen.
Tekst: Bart van der Zande
Al 2 reacties — discussieer mee!
Als betrokken Rotterdammer en werkzaam in de hospitality ben ik erg benieuwd naar de uitwerking van deze nieuwe entiteit.
Er is echter een ding waar ik graag eens de discussie over aanwakker: de nieuwe topman van Rotterdam Partners, Fred van Beuningen, is dan wel geboren en getogen maar niet woonachtig in Rotterdam.
Enkele jaren geleden vroeg Wilfried de Jong bij een bijeenkomst van Rotterdam Marketing aan Astrid Sanson, Directeur Stedelijke Kwaliteit en programmadirecteur Binnenstad, of zij woonde in Rotterdam. Ook haar antwoord was ontkennend. Dit heeft mij destijds aan het denken gezet en nu ik weer geconfronteerd word met een topmedewerker die Rotterdam in al haar facetten dient te verkopen, maar blijkbaar zelf nog niet voor die verkoopargumenten is gevallen, ben ik benieuwd hoe andere betrokken Rotterdammers hier over denken.
Om mijn punt te illustreren wil ik twee voorbeelden geven: Een goede vriend van mij is werkzaam bij Grolsch. Hij heeft thuis alleen Grolsch, viert zijn verjaardag (in Amsterdam) alleen in Grolsch kroegen en geeft zijn vrienden en familie ‘a hard time’ wanneer zij een ander merk bier in hun koelkast hebben staan. Het tweede voorbeeld zijn de mensen van Red Bull die terwijl zij vanwege de Red Bull BC one bij ons in het hotel verbleven, alleen Red Bull dronken, cola of iets anders heb ik ze niet mee gezien.
Met andere woorden: deze mensen zijn ‘on brand’. Onze nieuwe directeur Rotterdam Partners en Directeur Stedelijke Kwaliteit en programmadirecteur Binnenstad, zijn dit niet.
Mijn inziens wringt dat. Ik denk dat we vertrouwen kunnen hebben in de capaciteiten dhr. van Beuningen en mevr. Sanson maar als je mensen wil overtuigen te verblijven, wonen of hun bedrijf te vestigen in Rotterdam, worden je argumenten dan niet wat hol als mensen je aan het eind kunnen vragen: ‘Goh, waar woon je zelf?’
Riekt naar baantjesjagen en weinig ‘echte’ passie voor het vak. Mensen met z’n grote verantwoordelijkheden voor de stad Rotterdam moet je inderdaad verplichten om een huis in Rotterdam uit te zoeken (liefst binnenstad) binnen een vooraf bepaalde termijn. Want waar kent deze persoon het vakgebied van, veelal via papier ipv werkelijke belefenis, waar je tegenaanloopt wanneer je er woont. De enige werknemer die verplicht in de stad van werk moet wonen op dit moment is de burgemeester.
In principe kan je kort door de bocht stellen dat Mevrouw Astrid Sanson haar werk slecht verricht, aangezien zij niet in de stad wil wonen waaraan zij vorm geeft.